Έχω απομακρυνθεί συνειδητά από μία παλιά φιλη γιατί υπήρχε ανταγωνισμός και δράμα. Δεν είναι ότι έγινε κάποιος τσακωμός, απλά εγώ όταν πλέον κατάλαβα ότι δεν είμαι χαρούμενη περνώντας χρόνο με αυτή την κοπέλα απομακρύνθηκα.
Ξενερωνα γιατί κάθε τι νέο που έκανα ήξερα ότι θα το σκαναρει για α το κάνει κι αυτή μετά. Αλλαγές στα μαλλιά, χόμπι, αθλήματα, όλα.
Δεν μου άρεσε να βλέπω πως κάθε τι που κάνω αντιγράφεται, δεν μου άρεσε να υπάρχει ανταγωνισμός και κάθε φορά που πετύχαινα κάτι σταματούσε να μιλάει.
Όταν μου συνέβαινε κάτι καλό, για κάποιο λόγο άλλαζε συμπεριφορά και πεισμωνε και οτιδήποτε νέο έκανα εγώ πήγαινε και το έκανε κι αυτή
Οι επαφές μας είναι λίγες, προσέχω πλέον ποιους έχω κοντά μου.
Έτσι, κι αυτή έχοντας μόνο τα σοσιαλ, με αντιγράφει μέσω αυτών. Θα πάει για παράδειγμα να ακούσει μουσικές που δεν θα άκουγε ποτέ απλά και μόνο γιατί βλέπει ότι το κάνω εγώ.
Και αναρωτιέμαι, τι κάνεις όταν βλέπεις πως κάποιος ακόμα, μετά από τόσα χρόνια, προσπαθεί ακόμα να γίνει εσύ; Τι σκέφτεσαι όταν κάποιος θέλει να πάρει κάτι από την ταυτότητα σου ακόμα κι αν δεν τον εκφράζει, απλά και μόνο επειδή το κάνεις κι εσύ; Γιατί μου δημιουργείται άσχημο συναίσθημα ή ένα είδος " απειλής" ότι κάποιος θέλει να γίνει εγώ??