ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 2 μηνες μπορω να πω οτι πεταγα στα συννεφα, ειχα περασει στο μεταπτυχιακο που ηθελα, ειχε προκυψει μια θεση εργασιας για το αντικειμενο που ειχα πτυχιο και μετα απο 4χρονια ειχα καταφερει να ξεπερασω τον πρωην μου και εβγαινα με ενα παιδι.Μου στελνει λοιπον μια φιλη μου απο την σχολη για να παμε για καφε.Της λεει ολα τα παραπανω και φαινεται να χαιρεται.Η συζητηση ομως δεν εξελισσεται ομαλα οταν αρχιζω να αναφερω για το παιδι που βγαινω.Αυτο που λενε οτι οι φιλοι στις χαρες φαινονται ταιριαζει γαντι.Αυτη η κοπελα που θεωρουσα καλη μου φιλη που την ειχα στηριξει τοσο, που ανησυχουσα για εκεινη και γενικα ηθελα το καλυτερο για εκεινη αποφασισε οτι δεν αξιζα να ειμαι ευτυχισμενη και δεν μπορω να ειμαι χαρουμενη οταν δεν ειναι εκεινη.Πατησε πανω στις ανασφαλειες μου μου ειπε τα χειροτερα για το παιδι, οτι με βλεπει σαν ξεπετα και οτι για να μην πληγωθω πρεπει να τον δω και εγω ετσι, ενω δεν ισχυε τιποτα απο ολα αυτα γιατι καθομασταν και μιλαγαμε ωρες ολοκληρες, μου ειχε πει πραγματα πολυ προσωπικα του κλπ.Το κερασακι στην τουρτα ηταν οτι η ταχα φιλη μου ανεφερε τον πρωην μου που εκανα 4χρονια να ξεπερασω χωρις να κολλαει στην συζητηση, μου ειπε οτι δεν επρεπε να τον ειχα χωρισει ξεροντας οτι θα με πονεσει αυτο.Μετα απο αυτο, ενιωσα σκατα και γεμισα ανασφαλειες με αποτελεσμα μετα απο λιγες μερες να με χωρισει το παιδι.Ξαφνικα εγινε το κλικ στο μυαλο μου και συνειδητοποιησα γιατι ειχαν απομακρυνθει ατομα απο την σχολη απο αυτην την κοπελα.Λυπαμαι τα τοσα χρονια φιλιας μας.Μακαρι να γυρνουσα τον χρονο πισω...Ελπιζω να το ξεπερασω συντομα και να ειναι ολα μια κακη αναμνηση.Νιωθω τοσο προδομενη, δεν εχω ορεξη ουτε ενεργεια για καμια κοινωνικη συναναστροφη και μου λειπει απιστευτα αλλα ξερω οτι δεν θελει να ειμαστε μαζι...Ας ειναι μια καλυτερη χρονια το 22.