ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το οφείλεις στον ευατο σου και στα παιδιά που έφερες στον κόσμο να σταθείς στα πόδια σου. Κάθε αρχή και δύσκολη αλλά σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει να υποφέρει τέτοιες καταστάσεις. Οργανώσου, ζήτα βοήθεια από ομάδες και φίλους/συγγενείς και δράσε!

Τον παρατάς, πράγμα αρκετά δύσκολο λόγω του παιδιού ή βρες κάποια/ον φίλη/ο να τα συζητήσεις. ΝΙΩΘΩ!!!

Καταρχάς, να πούμε ότι ακόμα και οι μαμάδες που έχουν παιδιά αλλά δεν εργάζονται, στην ουσία είναι σαν να δουλεύουν 24/7! Και αυτό που τους λένε πολλοί "Τι κουράζεσαι; Σπίτι είσαι" δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Πιστεύω ότι πολλοί το λένε, όχι επειδή το πιστεύουν, αλλά γιατί μπορεί οι ίδιοι να βαριούνται να κάνουν δουλειές ή να κάτσουν με τα παιδιά (και δεν εννοώ να παίξουν μαζί τους). Εσύ από την άλλη, έχεις αναλάβει -καταλαβαίνω- την πλήρη διαχείριση του σπιτιού και εργάζεσαι κιόλας! Ε τι άλλο να κάνεις!!

Έχοντας δύο μικρά παιδιά, ξέρω τι κούραση υπάρχει στο σπίτι. Και ενώ θέλω να είναι μαζεμένο το σπίτι, πολλές φορές αυτό δεν είναι εφικτό. Και δε θα κάτσω να σκάσω, ούτε εγώ ούτε η σύζυγός μου. Αυτό καλό θα ήταν να το κατανοήσει και ο ίδιος. Και όχι να προβαίνει σε μεθόδους λεκτικής και ψυχολογικής κακοποίησης. Στην τελική, αν το θέλει μαζεμένο το σπίτι, να συμμετέχει κι εκείνος στο συμμάζεμα. Όχι να βοηθά. Να συμμετέχει! Έχει διαφορά! Στο ίδιο σπίτι μένετε, δεν είναι φιλοξενούμενος.

Ωστόσο, προσωπικά μου αρέσει που δε μιλάς άσχημα για εκείνον κι ας δίνεις (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύεις) τη λαθεμένη εντύπωση ότι εκείνος είναι πρότυπο. "Τα εν οίκω μη εν δήμω" που λένε. Πίστεψέ με, όμως, πολλοί (ίσως και τα παιδιά μαζί) καταλαβαίνουν ενδεχομένως κάποια πράγματα. Και αν δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά τώρα, θα καταλάβουν στο μέλλον. Και θα εκτιμήσουν το γεγονός ότι δε μιλάς άσχημα για εκείνον ενώ θα σχηματίσουν αρνητική γνώμη για εκείνον. Από μόνα τους. Έχει σημασία το τελευταίο.

Πάντως, θα πρότεινα να μιλήσεις με κάποιον ειδικό. Ό,τι και να σου πούμε εμείς, ο ειδικός είναι εκείνος που γνωρίζει πολύ καλύτερα. Εμείς μπορούμε απλά να σε "ακούσουμε", χωρίς να σε κρίνουμε αλλά να σε κατανοήσουμε.

Θα σταθώ, όμως, στο τελευταίο που έγραψες, ότι πρέπει μετά από τα παιδιά σου να κοιτάξεις και εσένα. ΝΑΙ! Να το κάνεις! Για σένα πάνω από όλα. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να βρεις τη δύναμη και να το κάνεις. Θα σε βοηθήσει πολύ ψυχολογικά και θα ανακτήσεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση. Και όλο αυτό θα φανεί προς τα έξω. Και θα το βλέπουν και τα παιδιά σου και θα κάνει καλό και σε αυτά. Γιατί, να ξέρεις, ότι αυτή η δύναμη θα είναι γοητευτική για εκείνα, και, οδηγός στο μέλλον τους ώστε να είναι και εκείνα δυνατά. Κάντο, όμως, κυρίως για σένα. Και συμπληρώνω και πάλι ότι ένας ειδικός θα σε βοηθήσει σε αυτό.

Αυτό το "άχρηστη" αν και επώδυνο ,πιστεύω ότι σε ξύπνησε και θα σε κινητοποιήσει να κάνεις κάτι ωφέλιμο για τον εαυτό σου. Βλέπεις καθαρότερα ποιον έχεις απέναντι σου... Όλα θα πάνε καλά. Απλά δεν έχεις μάθει πόσο αξίζεις γιατί δεν στο έδειξαν ποτέ οι γύρω σου με την αγαπη και την στήριξή τους. Αξίζεις σεβασμό, επικοινωνία και καθημερινή φροντίδα . Το μόνο σίγουρο :)

Κριμα που δεν εχεις υποστηριξη απο την οικογενεια σου αλλα συμβαινει συχνα. Σιγουρα χρειαζεσαι βοηθεια απο ειδικο, αλλα δε χρειαζεται να το ξερει αυτος. Σταδιακα θα οργανωσεις τη σκεψη σου, θα καταλαβεις τι συμβαινει και γιατι το επετρεψες να συμβει και θα παρεις τη ζωη σου στα χερια σου. Εισαι ικανη γιατι ετσι κι αλλιως σπιτι κ παιδια τα φερνεις βολτα μονη σου, εργαζεσαι κιολας... Ενα βημα τη φορα, το πρωτο στην περιπτωση σου ειναι να βρεις εναν καλο ψυχολογο. Καλη σου τυχη!

Είσαι αξιοθαύμαστη που τα φέρνεις βόλτα με εργασία,νοικοκυριό και παιδιά! Αυτό πρέπει να θυμάσαι και να σταματήσεις να ανέχεσαι προσβολές τέτοιου είδους. Ρώτα τον τι κάνει παραπάνω από σένα;
Α ναι, βγαίνει και γυρνάει ξημερώματα σαν εργένης. Μιλα ξεκάθαρα.
Τα παιδιά θέλουν τη μαμά τους χαρούμενη. Να το θυμάσαι αυτο. Θα είσαι χαρούμενη όταν κάνεις δυο πράγματα για τον εαυτό σου,να αναπτερώσεις το ηθικό σου. Άσε τα παιδιά σε παππούδες ή στο σχολείο και πάρε ενα ρεπό και πήγαινε σε σπα. Γίνε μια κούκλα.
Να σε δει και ο άντρας σου και πες του μια μέρα ότι αποφάσισες να βγεις εσύ βράδυ και να κρατήσει αυτός τα παιδιά. Αν αρχίσει τα μα μου ρωτά τον τι παραπάνω κάνει από σένα και πες του ότι έχεις ανάγκη να βγεις και εσύ όπως και αυτός. Ο ρόλος που σου έδωσε είναι άδικος και ή θα καταλάβει ότι έχετε τα ίδια δικαιώματα και ανάγκες ή απλά να μαζέψει τα πράγματά του και να φύγει. Δε νομίζω να θες έναν διακοσμητικό άνδρα δίπλα σου που σε προσβάλλει κιόλας.

Θα βρεις τη δύναμη, απ' την ύπαρξη των παιδιών σου θα την αντλήσεις :)

Είναι αυτα που γράφαμε και σε άλλη εξομολόγηση.
Κάποιοι άντρες νομίζουν ότι η γυναίκα κάθεται στο σπίτι και εισπράττει τα χρήματα. Όσον αγώνα και να κάνεις όχι μόνο δε θα ακούσεις καλή κουβέντα, αλλά θα σε πει και άχρηστη.
Φυσικά θα υπάρξουν και οι άκυροι από κάτω, που ενώ έκανες υπομονή για να κρατήσεις το σπίτι σου θα σε ψεξουν κιόλας. Αυτοί οι ίδιοι που ισχυρίζονται ότι η γυναίκα κρατάει το σπίτι θα σου πουν :"Αφου τον ήξερες ότι ήταν τέτοιος εσύ φταις που τον παντρεύτηκες". Κι όταν έρθει η ώρα για να ζητήσεις τα δίκαια για την ανατροφή των παιδιών σου θα σε πούνε και κ@ργια που κάθεσαι όλη μέρα, που ζήσεις μέσα στα λουσα και περιμένεις να σε ταΐζουν οι πρώην.

Μακάρι κάποια στιγμή να έρθει ο πολιτισμός στη χώρα μας και να πάψει να μας ταλανιζει μετά από τόσα χρόνια η Οθωμανική κουλτούρα που θέλει τον άντρα πάσα και τη γυναίκα μειωμένης αξίας.

Δε νομίζω ότι έχει να σου πει ή να σου δώσει αυτός ο άνθρωπος. Λυπάμαι, αλλά δε σε εκτιμάει. Έχεις μία και μόνο ζωή. Έτσι θες να την περάσεις; Δική σου είναι, άρπαξε την, κέρδισε την αξιοπρέπειά σου, γίνε ήρεμη, χαρούμενη και μετά ευτυχισμένη. Το χρωστάς στον εαυτό σου και στα παιδιά σου.

Έχεις αργήσει να ζητήσεις διαζύγιο. Ο τύπος είναι για τα σκουπίδια. Βρήκες και εσύ άντρα να ανοίξεις σπίτι. Διαζύγιο χθες, θα σου μείνουν τα παιδιά το σπίτι και θα σου πληρώνει διατροφή Ας πρόσεχε.

εγω θα πρότεινα, βρες κάποιον, έναν ειδικό ψυχική υγείας, ή έστω ένα κοντινό σου πρόσωπο, κάποιον να σε βοηθήσει να σταθείς λίγο στα πόδια σου και να οργανώσεις τη σκέψη σου.Και όταν είσαι έτοιμη φύγε. Τα παιδιά σε 15 χρόνια λογικα θα σε ευγνωμονούν γι'αυτη την απόφαση.

Δουλεύεις, φροντίζεις το σπίτι και τα παιδιά, μαγειρεύεις και ο πασάκας σε λέει άχρηστη και από πάνω. Σε λέει άχρηστη ο τύπος που του πλένουν άλλοι τα ρούχα του 😱😂

Λες ότι τα τελευταία 3 χρόνια είναι έτσι. Αλλά στο τέλος υπονοείς ότι δέχεσαι πολλά χρόνια ψυχολογικό πόλεμο.

Βάση αυτού, βγάζω το συμπέρασμα ότι πολύ πιθανό πριν γεννηθούν τα παιδιά είχε άσχημη συμπεριφορά.
Οπότε το ερώτημα είναι γιατί επέλεξες να συνεχίσεις να είσαι μαζί του?

Σε ανάγκασε κανείς? Ή μήπως ένιωθες ότι δεν θα βρεις καλύτερον και έμεινες μαζί του?

Αν κάποιος φέρετε έτσι δεν κάνεις παιδιά μαζί του, τον χωρίζεις.

Τώρα βέβαια δεν ξέρω λεπτομέρειες, ίσως η περίπτωση σου να είναι διαφορετική.
Δεν σε κατακρίνω, απλά λέω διάφορα σενάρια.

Στην θέση σου θα το κουβέντιαζα μαζί του και επίσης θα μιλούσα σε κάποιον ειδικό.
Μην το καταδικάζεις ακόμα. Θεωρώ ότι έχεις δυνατή ψυχή και καλή καρδιά.
Κάτι που δυστυχώς στις μέρες μας δεν εκτιμάται.

Καλή σου τύχη.

μιλάς μ δικηγόρο

Φυγε οσο ειναι νωρις