Από μένα είναι όχι! Τάσσομαι με την πλειοψηφία εδώ. Και να σου πω και κάτι άλλο? Δεν έχει στιγμαία μιζέρια που τον βρήκε. Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος μίζερος ήταν πάντα. Όχι απαραίτητα με τη στενή έννοια της δυστυχίας, αλλά πιο γενικά, έχει πίσσα στην ψυχή του αυτός ο άνθρωπος και δεν αλλάζει. Δεν έφτανε να σου φάει τη γκόμενα (που άντε, εκεί λες η γκόμενα δεν είναι άβουλο αρνάκι, ήθελε κι έφυγε μαζί του), αλλά το ότι συνέχιζε ν' ασχολείται μαζί σου και να προσπαθεί να σου μπει στο μάτι, αυτό από μόνο του φανερώνει άτομο χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας. Εξαιτίας του έχασες κοπελα, παρέες και (ένα διάστημα) την εικόνα σου προς τρίτους που σε ήξεραν μόνο μέσ' από τις δικές του αφηγήσεις. Κι άμα σε προσέγγιζε τώρα από μόνος του να σου πει τον καημό του, πάλι για κακό θα ήταν, γιατί θα ήθελε μόνο να σ' εκμεταλλευτεί (συναιθηματικά ή χρηματικά), τίποτε άλλο. Εγώ λέω να προσποιείσαι σα να μην υπάρχει άλλο αυτός ο άνθρωπος. Το ότι δεν σε πλησιάζει, μόνο για καλό είναι, πίστεψέ με. Ακόμα κι αν βγεις μ' εκείνον τον κοινό γνωστό για καφέ, μην αναφέρεις τ' όνομά του πρώτος, κάνε ότι δεν τον έχεις στο μυαλό σου καθόλου. Αν ασχοληθεί ο άλλος και σου πει κάτι από μόνος του, τότε ΟΚ, και πάλι ουδέτερα αναφέρσου. Πες μόνο ότι εσύ από μεριάς σου προσπαθούσες πάντα να είσαι εντάξει, αλλά ο άλλο είναι "ο λύκος κι αν εγέρασε."
15.3.2022 | 01:54
Ειναι ροδα και γυριζει
Σημερα εμαθα οτι ο επι χρονια κολλητος μου, χωρισε εδω και ενα χρονο και ειναι σε χαλια ψυχολογικη κατασταση. Ειναι μονος του εδω και εναν χρονο και δεν εχει κανεναν, ουτε οικογενεια ουτε φιλους. Μαλωσαμε πριν 5 χρονια γιατι την επεφτε στην τοτε κοπελα μου. Τα φτιαξανε τελικα και απο τοτε δεν τους ξαναμιλησα ποτε. Επισης, η παρεα μου, που εγω του την ειχα γνωρισει, πηρε το μερος του παρολο που τον ηξεραν 3 μηνες μονο και πιστεψαν τα ψεματα και της πρωην και του κολλητου. Ημουν να σκασω τοτε, θυμαμαι εκανα πολυ καιρο να το ξεπερασω. Απο εκει που μας χρωστουσανε μας πηραν και το βοδι. Τελος παντων δεν κραταω ουτε κακια ουτε τιποτα, 20 χρονα ανωριμα ημασταν. Απο τη μια θελω να τον παρω τηλεφωνο και να τον βοηθησω, απο την αλλη ομως σκεφτομαι οτι αν ημουν στη θεση του, δεκαρα δε θα εδινε για μενα και θα με κοροιδευε κι απο πανω. Μεγαλωσαμε μαζι, τον ειχα σαν αδερφο μου και εκεινος απ οτι φανηκε με ειχε επειδη δε τον εκανε κανενας αλλος παρεα. Στις κηδειες των γονιων του, πηγα διοτι ηταν πολυ καλοι ανθρωποι και χρονια μπαινοβγαινα σπιτι τους οπως και αυτος στο δικο μας. Και τις δυο φορες πηγα να του πω τα συλληπητηρια και εκεινος μου γυρισε την πλατη. Γιατι τοσο μισος για μενα; Κι εγω ο βλακας πηγα και τις δυο φορες με το σκεπτικο της συμφιλιωσης και να του συμπαρασταθω. Ειναι ανουσιο ολο αυτο το μισος. Μενουμε και στην ιδια γειτονια και αυτος ηταν εξαφανισμενος επειδη περασε σε αλλη πολη, τωρα που γυρισε και δεν εχει κανεναν, ελαχιστες φορες τον εχω δει εξω. Τοτε που ηταν φοιτητης, και ερχοταν στις γιορτες, καλουσε παντα τους φιλους μου που του ειχα γνωρισει τοτε και κανανε παρτυ στο σπιτι του και γελουσαν. Επιτηδες μιλουσαν δυνατα, και πολλες φορες ακουγα που με κραζανε, αφου μενω ακριβως απεναντι. Καλα κουμασια ηταν κι αυτοι. Δε μπορω να καταλαβω γιατι εχουν γινει ετσι αυτοι οι ανθρωποι, ενω ηταν καλα παιδια, πλεον ολοι οι παλιοι μου φιλοι κοιτανε μονο το τομαρι τους. Στις κηδειες των γονιων του παιδικου μου φιλου, αυτοι ουτε πατησαν και γενικα δε ξερω τι παιχτηκε αλλα κι εκεινοι τον ξεκοψαν. Ο ενας μαλιστα πριν ενα μηνα με χαιρετησε κιολας και μου ειπε να κανονισουμε καφε, ο ιδιος που μαζι με τους αλλους με κοροιδευαν μεσα στη μουρη μου. Τελος παντων, ειμαι βλακας που καθομαι και σκαλιζω γεγονοτα που εγιναν πριν 5 χρονια.
Εσεις τι θα κανατε στη θεση μου, θα τον παιρνατε τηλεφωνο η θα τον αφηνατε στη δυστυχια του;
14
