Δεν υπάρχει σωτηρία.
17.3.2022 | 20:16
Αλλη μια μονοπλευρη ιστορια αγαπης :ρ
Λενε πως το γεγονος οτι ψαχνεις σημαδι..ειναι σημαδι! Αλλα ας ειναι..
Στο λυκειο ξεκινησα να μιλαω διαδικτυακα με ενα παιδι απο το διπλανο μερος που εμενα. Μοιραζομασταν πολλα και μεχρι σημερα εχουμε πει βαθια πραγματα μας.
Ολα αυτα τα χρονια ο φιλος μου ειναι κλεισμενος στο σπιτι, πινει τα δικα του και δεν ασχολειται με τιποτα αλλο. Προσπαθουσα παντα να τον βοηθησω, ημουν διπλα του. Παρολο που η αποσταση ηταν 15’, ολον αυτον τον καιρο συναντηθηκαμε το πολυ 5-6 φορες.
Μεχρι που εφυγα για δουλεια στην Αθηνα. Περασε καιρος και ενα βραδυ αποφασισα να του πω τι νιωθω. Μου ειπε πως θα ερχοταν την επομενη κιολας μερα, τρελαθηκα,χαρηκα..δεν ηρθε ποτε χωρις καν να με ενημερωσει. Οταν τον ρωτησα γιατι μου ειπε «αφου ετσι κανω, εχω προβλημα,με ξερεις»...
Περασαν μερες απο τοτε και εχει επικοινωνησει πολλες φορες ζητωντας μου συγγνωμη,προσπαθωντας να σπασει τον παγο με αστεια. Θεωρουσε πως εχω θυμωσει ενω στη πραγματικοτητα απλα απογοητευτηκα οσο δεν παει, και του το ειπα!
Τον αγαπαω παρα πολυ. Παρα πολυ ομως. Δεν τον βγαζω απο το μυαλο μου και οτι και αν υπηρξε στη ζωη μου, παντα ηταν στο πισω μερος του μυαλου μου.
Τι να κανω;
7
