ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγόρι μου υπηρετεί τη θητεία του ώς εύζωνας,σήμερα παρέλασε,κι εγώ δέν μπορούσα να είμαι εκεί γιατί από προχθές,άν και πλήρως εμβολιασμένη,έχω covid και είμαι σε καραντίνα.Ευτυχώς το περνάω πολύ ελαφρά,σάν ένα κοινό κρυολόγημα.Περίμενα όμως τόσες μέρες αυτή τη στιγμή,τη στιγμή που θα τον καμαρώσω από κοντά,και τελικά όλα ανατράπηκαν.Τον είδα απ'την τηλεόραση,κάτι είναι κι αυτό,και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει!Σήμερα πολύ πρωί,άν και υπήρχε μεγαλύτερη πίεση και αυστηρότητα σε σχέση με άλλες μέρες,κατάφερε και μου έστειλε μήνυμα,και μου έγραψε ότι με αγαπάει,με σκέφτεται συνέχεια και να προσέχω.Αυτό του το μήνυμα είναι η μεγαλύτερη δύναμη και παρηγοριά,γιατί είναι η τρίτη μέρα που είμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο και έχω αρχίσει να τα παίζω.Εν τω μεταξύ,μου έχει σπάσει τη μύτη η σκορδαλιά και ο μπακαλιάρος που τηγανίζει η μάνα μου,και περιμένω πώς και πώς να μου αφήσει το πιάτο έξω από την πόρτα του δωματίου για να πνίξω τον πόνο μου στο φαγητό!Εντάξει,κάνω και λίγη πλάκα παιδιά,μήπως και μου ανέβει λίγο η διάθεση... Χρόνια πολλά σε όλους,να έχετε υγεία,και πάνω απ'όλα να αγαπάτε και να σας αγαπούν!