ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
2.5.2022 | 11:47

ΜΗΝΥΜΑ

Προς όλους Επειδη βλεπω πολλές εξομολογησεις και ολες φερουν την ιδια απαντηση αποφάσισα να κανω ενα ποστ. Οταν ήμουν 20 φοβομουν πολύ τα λάθη, την απόρριψη(ακομα με ενοχλει αλλα λιγότερο), θεωρούσα ότι η ζωη τελειώνει γυρω στα 28 όταν οι παρέες αρχίζουν να κάνουν οικογένειες, ότι αν δεν έχω λεφτα και καλη δουλεια στα 35 ειμαι αποτυχημένος κτλ. Τωρα κοιτώντας πίσω και βλέποντας ότι έχω κάνει όλα όσα φοβομουν, δλδ και μονος και χωρις σταθερη δουλεια και με μπολικες απορριψεις, έχω να πω να μην φοβαστε τιποτα. Αν είστε 30 η 40 έχετε ακόμα άλλα 30 χρονια εργασιας. Δεν ειναι πολύς χρόνος για να κάνεις μια ανυπόφορη δουλεια;Αλλαξε την . Εχεις ακομα αλλα 40 με 50 χρονια να μοιραστεις με έναν άνθρωπο. Δεν θα καταστραφεις επειδη εισαι μονος στα 38. Εχεις άλλα τοσα χρόνια να περασεις με ανθρώπους που έχετε ίδια ενδιαφέροντα, Η ζωη δεν σταματα πότε. Η μαλλον σταματα μια φορα και οριστικη φορα. μεχρι τοτε συνεχιστε να κάνετε το καλυτερο που μπορείτε.
4
 
 
 
 
σχόλια

''30 η 40 έχετε ακόμα άλλα 30 χρονια εργασιας''
Περισσότερο για κατάρα παρά για ευχή μου ακούγεται.
Να δουλεύουμε μέχρι τα 70 και μετά σε ΚΑΠΗ. Δεν είναι ζωή αυτή.

Κατά τα άλλα ναι, η ζωή δεν σταματά και μπορείς να βρεις ευτυχία ακόμα και στα 30-40 κλπ κλπ. Η σωστή ψυχολογία και κρίση είναι σημαντικά.

Παίζουν πολλοί παράγοντες όμως ρόλο και επειδή η ζωή είναι απρόβλεπτη, δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα.

Δεν θα διαφωνήσω σε αυτά που γράφεις, απλώς η αλήθεια είναι πως μετά τα 30 μέχρι να φτάσει κανείς τα 40 και αργότερα, αν δεν έχει αποκατασταθεί στη ζωή του υπάρχει μια στεναχώρια, ιδίως αν είναι γυναίκα. Για εμάς τις γυναίκες τα πράματα είναι αρκετά πιο δύσκολα, διότι ως γνωστόν υπάρχουν τα κοινωνικά πρέπει που μας κουράζουν και άλλες πνίγουν ψυχολογικά. Προσωπικά εμένα δεν με αφορά καθόλου το τι λέει ο κάθε και η κάθε κουτσομπόλα και τους γράφω κανονικά. Ενδόμυχα όμως η αποκατάσταση γενικά και η πρόοδος της ζωής μας, μας προβληματίζει και ας μη το δείχνουμε προς τα έξω. Σαφώς μπορεί κανείς να νιώσει και να κάνει πράματα όσο είναι ζωντανός, αλλά κακά τα ψέματα δεν ονειρεύεται κανείς να ερωτευθεί στα 60 του, αλλά μεγαλώνοντας στα 30, στα 40 να έχει προχωρήσει και να μαζεύει εμπειρίες, χαρές, στιγμές , συντροφεύοντάς τον οι αναμνήσεις μαζί με το ταίρι του. Όσο για τα εργασιακά, τα πράματα είναι πολύ σκοτεινά και κανείς δεν ξέρει αν προλάβει να συνταξιοδοτηθεί. Εδώ ζούνε καλά μόνο οι απατεώνες...

rosestar έχες ένα δίκιο σε αυτά που λες, ωστόσο μπορέι κανείς να μην ερωτεύεται στα 60 , αλλά κι αν τότε ερωτευτεί και πάλι ευχάριστο θα έιναι. Υπάρχουν άνθρωποι που ήταν πολλά χρόνια μόνοι τους και βρήκαν το ταίρι τους αργά , άλλοι που είχαν πολλές αποτυχημένες σχέσεις και σε μεγάλη ηλικία βρηκαν πραγματικά τον άνθρωπο τους, κι εμένα αυτό μου φαίνεται απόλυτα αισιόδδοξο. Το θέμα είναι να μην βάζουμε ηλικιακά όρια στον εαυτό μας , ότι μέχρι τότε πρέπει να έχει γίνει αυτό, αλλιώς δεν θα γινει ποτέ, και μετά απελπιζόμαστε και τα παρατάμε και γινόμαστε έρμαια της ζωής μας

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Scroll to top icon