Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Θα το ξεπεράσουν!!
Και να φανταστεις οτι αλλες γυναικες της ηλικιας μας εχουν ηδη παιδι και το πάνε στο πάρκο και περνούν ωραια με τον αντρα τους τις αργιες, τις γιορτές και τις Κυριακες.
Εμεις πάλι δεν εχουμε στον ηλιο μοιρα. Μονο μοναξια. Ναι... σωστη σε βρισκω.
γιατί τους μιλάς ακόμα είπαμε? πόρτα στ μούρη
Σωστή σε βρίσκω.
Κοπελιά όπα, αναθεώρησε λίγο τα λεγόμενα σου.
Καταρχάς το να λες ότι εδώ και 5 χρόνια δεν βρίσκεις κάποιον που σου αξίζει είναι εγωιστικό και καθόλου ρεαλιστικό.
Λες και χάθηκαν οι άνδρες.
Εγώ πιστεύω έχεις πολύ υψηλά στάνταρ και το ψειρίζεις μέχρι αηδίας.
Επίσης, αν βρίσκεις καταφύγιο στην δουλειά τότε να αρχίσεις να ανησυχείς.
Το έχω ξαναπεί, η δουλειά είναι για να βγάζουμε λεφτά, όχι για κοινωνικοποίηση. Και όταν βγεις σε σύνταξη τι, τέρμα η χαρά μετά?
Αν έχεις φτάσει σε τέτοιο σημείο τότε δεν έχεις προσωπική ζωή.
Οκ δεκτό ότι δεν αφορούν άλλους τα προσωπικά σου, αλλά θεωρώ έχεις λάθος σκεπτικό. Διότι σύμφωνα με τα λεγόμενα σου δεν είναι ότι δεν θες να κάνεις γάμο/παιδιά, αλλά θεωρείς ότι δεν μπορείς.
Δεν στα λέω κατακριτέα, απλά εκφέρω την άποψη μου.
