Καλημέρα και από μένα
Η ιστορία μου είναι λίγο περίεργη... μετά από ένα μεγάλο βήμα χωρισμού από έναν τοξικό γάμο δέκα χρόνων γνώρισα μια κοπέλα που είχαμε περάσει σχεδόν τα ίδια πράγματα σε διαφορετικές συνθήκες.. όλα ήταν τέλεια ειδικά στην αρχή ζούσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις δεν είχαμε νιώσει έτσι ξανά...το πρόβλημα μου ήταν ότι ποτέ δεν είχα αγαπήσει η αγαπηθεί και αυτό με έκανε απόμακρο (η κοπέλα από την άλλη έδινε το 100% λόγω το ότι έκανε θεραπεία και είχε βρει τον εαυτό της ως ένα σημείο.. όπου κοπέλα θα γράφω ( Β) μετά κοντά από ένα χρόνο σχέσεις τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.. τσακωμοί εντάσεις βαριές κουβέντες αλλά στο κρεβάτι τέλεια τα ξεχνουσαμε όλα αν και είχαν λιγοστέψει οι επαφές... άρχισα να λέω για χωρισμό και παρόλες τις προσπάθειές της Β. πήραμε κάποιες αποστάσεις για να δούμε τι θα γίνει... μόλις πέρασε ένα μικρό διάστημα απλά μου έστειλε ότι βρήκε κάτι μοναδικό και δεν μπορεί να συνεχίσει μαζί μου τότε κατάλαβα ότι την αγαπώ πραγματικά και ένιωσα πράγματα πρώτη φορά στην ζωή μου....
Πώς μπορώ να την διεκδικήσω πάλι???
Πώς γίνεται αν έχεις κάτι τόσο μοναδικό όπως λες να τα ξεχάσεις όλα και να δεθείς τόσο γρήγορα με κάποιον άλλο???
Ήταν τελικά αυτό που είχαμε κάτι υπέροχο?? Αν ήταν πως γίνεται να φεύγεις έτσι απλά??
Αυτά τα λίγα σόρρυ για το σεντόνι..
Από μια ραγισμένη καρδιά..Σ.