ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι αυτό το ότι τα συναισθήματα δεν ωριμάζουν και για τους δυο με τον ίδιο ρυθμό. Άλλοι ενθουσιαζονται ή πέφτουν με τα μούτρα από την αρχή κι άλλοι θέλουν χρόνο για να επεξεργαστουν το πώς νιώθουν.
Άλλοι πάλι ξέρουν ακριβώς τι θέλουν και καταβάλουν προσπάθεια να δημιουργήσουν τις καταλληλες συνθήκες για μια όμορφη σχέση. Για να λειτουργεί όμως χρειάζεται δύο και εσύ δεν ήσουν διαθέσιμος να συμμετέχεις στον ίδιο βαθμό. Τωρα πάρε το κουβαδακι και παρακάτω. Ο άλλος μπορεί να φέρθηκε πιο έξυπνα.

Εγώ πάλι δεν μπορώ να καταλάβω πως ανταλλάσατε βαριές κουβέντες, αλλά μετά από λίγο στο κρεβάτι όλα τέλεια, σαν ένας διακόπτης on-off. Μάλλον δεν είσαστε χορτάτοι γενικά από την πρώτερη ερωτική ζωή σας και ξεχαρμανιάζατε, αλλά χωρίς όπως αποδείχθηκε να ταιριάζετε πραγματικά.
Επίσης μου κάνει και λίγο εντύπωση το πως σε ένα μικρό διάστημα η άλλη κατάφερε να βρει κάτι μοναδικό και να βάλει Χ σε σένα. Κάτι που μάλλον έρχεται για να επιβεβαιώσει τον τύπο της σχέσης που είχατε και αναφέρω παραπάνω.

Κανε και εσυ δουλεια με τον εαυτο σου οχι για να την ξαναδιεκδικησεις, αλλα για να σαι πιο ανοιχτος κ κουλ οταν σου προκυψει η επομενη καλη περιπτωση...

Mε το συμπαθειο κιόλας αλλά πρέπει να της (τα) επρηξες. Αν ήμουν στην θέση της θα το εννοούσα, αλλά παίζει η συγκεκριμένη να το κάνει για να σε πικάρει.

Μα καλά κι εσύ, όσο ήσαστε μαζί ένα χρόνο, σαν το σκύλο με τη γάτα ήσαστε και μόνο στο κρεβάτι τα βρίσκατε (κι αυτό γιατί είναι μια βιολογική ανάγκη, σιγά) και τώρα κατάλαβες πόσο την αγαπούσες;! Ένα χρόνο της ήσουν απόμακρος, σίγουρα δεν θα της είχες πει το σ' αγαπώ (ακόμα κι αν της το είπες, με μισή καρδιά θα ήταν κι οι γυναίκες έχουν κεραίες για κάτι τέτοια), προοπτική στη σχέση σας δεν της προσέφερες (με τη δικαιολογία μάλλον ότι έχεις βγει από γάμο, οπότε "κάααατσε μη βιαζόμαστε τώρα") και αντ' αυτού κιόλας της πρότεινες "κάποιες αποστάσεις για να δείτε τι θα γίνει" (πολλοί πίσω απ' αυτό διαβάζουν "α, θέλει να νιώσει ελεύθερος ξανά για να γκομενίσει παραέξω"). Με άλλα λόγια, αντί να εξομολογηθείς τον έρωτά σου και να παρουσιάσεις γονατιστός ένα δαχτυλίδι στη Β., πήγες τη σχέση σας δυο βήματα πίσω. Αλλά τσουπ! Εκεί που σου είπε εμμέσως πλην σαφώς ότι "ξέρεις κάτι αγαπητέ μου, βάλε τις αποστάσεις σου εκεί που ξέρεις, εγώ έχω βρει έναν που ξέρει τι θέλει και το έχει βρει σ' εμένα," ωχ αμάν, εκεί κατάλαβες ότι την αγαπάς. Όχι, δεν πάει έτσι. Αν όντως, όπως λες, δεν έχεις αγαπήσει ούτε αγαπηθεί πραγματικά και αυτό το αίσθημα δεν σου χτύπησε την πόρτα στο ένα έτος που ήσουν μ' αυτή την κοπέλα, τότε μάλλον πρόκειται απλά για τον εγωισμό σου που γρατσουνίστηκε στο άκουσμα ότι υπάρχει άλλος. Από τα γραφόμενά σου, δεν είσαι δα εικοσάχρονος, είσαι άνδρας με ιστορία δεκαετούς γάμου κιόλας. Ένας άνδρας αντίστοιχης ηλικίας μ' εσένα το πολύ σε διάστημα 3-4 μηνών ξέρει αν θέλει να είναι με μια γυναίκα ή όχι. Αν είναι να το ψειρίζεις και να ζητάς αποστάσεις και ήξεις-αφήξεις, άσ' το καλύτερα βρε αδερφέ, δεν είναι για σένα. Μην παρασύρεσαι από αισθήματα κτητικότητας και πληγωμένου εγωισμού τώρα, πες ότι την άφησες ελεύθερη, δεν γύρισε, οπότε δεν ήταν και ποτέ δική σου. (Άλλωστε, δεν έκανες και τον κόπο να την κάνεις δική σου, για να τα λέμε κι αυτά.)

Επίσης, όσοι επιλέγουν να παραμείνουν σε μια τοξική σχέση/γάμο, είναι και οι ίδιοι τοξικοί.

Φίλτατε ποτέ δεν σε θεώρησε μοναδικό η κοπέλα, διότι δεν θα πήγαινε με άλλον.
Υπόψιν, πολύ πιθανό να τον είχε ήδη καβάτζα από πριν.
Τώρα περί θεραπείας που λες, δεν ξέρω τι θεματάκια είχε η κοπέλα, αλλά δεν αξίζει να την διεκδικήσεις.
Θα πέσεις (και άλλο) στα μάτια της και δεν θα έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Βρήκε άλλον, τέλος. Σου προτείνω να την ξεχάσεις και να αφοσιωθείς αλλού.

Ίσως δεν ήταν αμφίπλευρη τελικά η ιδέα του "μοναδικού' στη σχέση σας. Τουλάχιστον για εκείνη δεν ήταν. Εκείνη βρήκε κάτι άλλο μοναδικό τώρα και δεν νομίζω να μπορείς να κάνεις πολλά για να την διεκδικήσεις. Πρέπει απλά να το αποδεχτείς. Με το ζόρι δεν μπορείς να πιέσεις συναισθήματα