ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εεε κοίτα, μπορώ να φανταστώ το πώς νιώθεις. Εσύ είσαι ένα από τα παιδιά, οπότε κάπου σε πιάνει το υπαρξιακό σου με τον ερχομό ενός μωρού (το οποίο θα μπορούσε να είσαι δικό σου παιδί αντ' αυτού). Ο δικός σου ρόλος σε όλο αυτό είναι ότι ως μεγαλύτερη αδερφή βρίσκεσαι στη θέση του να πρέπει να φροντίζεις για της ανάγκες της μικρούλας, ενώ πριν εσύ ήσουν η μόνη κόρη. Μέχρι πρότινος ένιωθες ότι ήσουν "η μοναδική" εν μέσω αγοριών. Τώρα η μικρή μεγαλώνοντας μπορεί να έχει παιχνίδια που εσύ μικρή δεν είχες ή να της κάνουν χατίρια που σ' εσένα μπορεί να μην έκαναν όταν ήσουν στην ηλικία της. Αυτή θα είναι ίσως η πιο δύσκολη περίοδος για σένα, το να βλέπεις ότι λάθη που έκαναν ενδεχομένως μαζί σου οι γονείς, να τα διορθώνουν με την κόρη, να την έχουν πιο χαϊδεμένη ίσως; Υποσυνείδητα νιώθεις ότι απειλείται όχι τόσο η μοναδικότητά σου ως κόρη, λοιπόν, παρά μόνο η μοναδικότητα του τρόπου με τον οποίον σε μεγάλωσαν και σου έδιναν προσοχή. Κι όμως, είναι μέσα στο πρόγραμμα κι αυτό. Δεν ήρθε καμία μας με οδηγίες χρήσης, κι έτσι οι γονείς μαθαίνουν με κάθε νέο παιδί καλύτερα και τους εαυτούς τους. Κι εσένα ίσως σου ξυπνήσει η θέληση να παίρνεις στη μικρή όλα αυτά τα γλυκούλια πραγματάκια, αξεσουάρ μαλλιών και σχολικά είδη που εσύ πια δεν θέλεις για σένα, αλλά χαίρεσαι να τα βλέπεις στο κοριτσάκι. Μην ανησυχείς μωρέ, καταλαβαίνω ότι σου είναι κάπως σοκ και είναι μια νέα αναπροσαρμογή (μετά τον 1,5 χρόνου αδερφό σου κιόλας), αλλά με τον καιρό πιστεύω ότι θα προσαρμοστείς και θα μπορέσεις να χαρείς. Με το καλό και μην ντρέπεσαι που νιώθεις έτσι. Και μόνο που βρήκες το θάρρος να γράψεις εδώ και να το μοιραστείς, καλά έκανες. Κάπου έπρεπε να το πεις, να σου φύγει από μέσα σου.

Για να νιώθεις πως απειλείσαι από ένα μωρό πρέπει να είσαι και ο ίδιος μωρό ή ιστορική προσωπικότητα με βασιλική εξουσία.

Ενήλικη γυναίκα είσαι, θα μπορούσες να είχες και δική σου οικογένεια.
Το οικονομικό θέμα είναι μια άλλη παραμέτρος.

χαχαχαχα ηρθαν τ άγρια ν διώξουν τ ημέρα η φάση σου έτσι? χαλάει τ μωρό τη σειρά σου