ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το κακό δεν εντοπίζεται ούτε στην Ελλάδα ούτε στην διαμορφωμένη ελληνική κοινωνία, αυτές οι απόψεις και αλλού μπορούν να συναντηθούν, ίσως πάλι σε χώρες που παρεμβάλλεται η θρησκεία, ή είναι υπανάπτυκτες σε γενικότερο πλαίσιο, όπως και να χει εσύ μπορείς να κάνεις όσο σεξ θέλεις εφόσον έχεις το ελεύθερο , αλλά δεν μπορείς να απαγορεύσεις στους άλλους να έχουν τις απόψεις τους. Ο κάθενας έχει την άποψη του, γιατί κατά αυτόν τον τρόπο γαλουχήθηκε , με διαφορετικό τρόπο γαλουχήθηκε ο Έλληνας άπο άλλους Ευρωπαίους.

Δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα με την Ελλάδα. Μπορείς να βρεις όσους σου αρέσουν και να κάνεις σεξ. Ειδικά ως γυναίκα, αυτό είναι εύκολο, ακόμα και από τις εφαρμογές γνωριμιών. Μιλάς με όποιον σου αρέσει, εκφράζεις τις "βιολογικές" σου ανάγκες όταν βρεθείτε από κοντά και προχωράτε.
Το ευκαιριακό σεξ στην Ελλάδα είναι δύσκολο για τους άνδρες. Διότι μέσα σε τέτοιες εφαρμογές, όσες κοπέλες ψάχνονται (έστω και για σεξ), θα απορρίψουν ως average looking το 80% των ανδρών.
Όπως λοιπόν καταλαβαίνεις, δεν χρειάζεται να δώσεις αναφορά στις φίλες σου για το τι και πως.

Καλά, μη συγκρίνεις τώρα τις σχετικά μικρές πόλεις της Ελλάδας με εκεί που μένεις, που σίγουρα θα βρίσκεσαι σε πρωτεύουσα, όπου υπάρχει κίνηση (άρα και πολύ μεγαλύτερο partner pool) και ζουν πολλοί expats (οι οποίοι σήμερα είναι εκεί, αύριο μετακομίζουν σ' άλλη μεγαλούπολη), οπότε εκεί χάνεσαι στην ανωνυμία. Όταν είσαι σε μικρότερη πόλη με μετρημένους μόνιμους κατοίκους, το να κάνεις ελεύθερα επιλογές συντρόφων με μόνο σκοπό το σεξ, έχει αντίκτυπο στη φήμη σου. Σε βάζει στο ρίσκο του να γίνεις το λεγόμενο "town bicycle," δηλαδή αυτό που όλοι έχουν καβαλήσει ή θέλουν να καβαλήσουν, αλλά κανείς δεν θέλει να το έχει σαν δικό του. Αν ερχόταν η ώρα να επιλέξεις σταθερότερο σύντροφο, μπορεί αυτό να βγει στην επιφάνεια και να καταστρέψει τη σχέση σας. Είναι πολύ μικρότερος ο κόσμος απ' ότι νομίζεις: ακόμα κι αν δεν γνωρίζονται μεταξύ τους οι περισσότεροι, μπαίνεις σ' ένα προφίλ στο Facebook κι ανακαλύπτεις κοινούς γνωστούς κοινών γνωστών, οπότε γίνεται δυνητικά εύκολο όλοι να γνωριστούν με όλους. Και οι φίλες σου δεν είναι ότι θα σου κολλούσαν ταμπέλες της "εύκολης," αλλά θα ένιωθαν άβολα επειδή σου λέει αύριο-μεθαύριο εγώ θα γνωρίσω κάποιον, θα το πάμε σοβαρά, θα τον συστήσω στις φίλες μου και τελικά θα βγει ότι στο παρελθόν είχε πάει με τη φίλη μου εδώ. Εντάξει, είναι παρελθόν, αλλά δεν παύει να είναι awkward ρε συ. Πες ότι ζεις στο Μανχάτταν, ξέρω 'γω, κι αλλάζεις συντρόφους αβέρτα και μετά πες ότι φτάνεις σε μια φάση που διαπιστώνεις ότι θες να παντρευτείς. Ε τότε ακόμα και ευηπόλητο κληρονόμο να γνώριζες και να σχεδιάζατε γάμο, εκείνος θα έδειχνε κατανόηση, μιας και σ' ένα Μανχάτταν είναι αναμενόμενο να μην ήσουν η παρθενοπιπίτσα που είχε όλο κι όλο μία σχέση (κι αυτή έφτασε-δεν έφτασε ως το σεξ). Σε μεγαλούπολη βρίσκεσαι και εσύ ήσουν wild, νέα και ωραία, οπότε αυτός σαν κύριος θ' ακολουθούσε τη γραμμή don't ask-don't tell. (Καλά, εκτός αν πια έβρισκε απ' το παρελθόν σου μια αγγελία σου ότι προσέφερες escorting services και ήσουν ξακουστή "φίρμα," οπότε εκεί ναι, κύριος-ξεκύριος, η φήμη είναι φήμη.) Στο Γκρις, όμως, με πόλεις πολύ μικρότερες, με την πολύ μικρότερη δυνατότητα να χαθείς στην ανωνυμία σου, και την επικρατούσα νοοτροπία "να νοικοκυρευτούμε" σ' αμφότερα τα φύλα, λογικό είναι να σκέφτονται διαφορετικά, οπότε κι εσύ να νιώθεις πιο περιορισμένη.

Δύο χρόνια δε φτάνουν για να γνωρίζεις πώς είναι η κουλτούρα μιας χώρας. Στον περιορισμένο κύκλο γνωριμίων που έχεις κάνει από το μέσο που τις έχεις κάνει λογικό είναι να το θεωρούν φυσιολογικό αφού το κάνουν κι αυτοί.
Κατά τα άλλα δεν έχω κάτι άλλο να συμπληρώσω, περί ορέξεως...