Ο άντρας μου έμενε από παλιά σε μια πολυκατοικία και δούλευε στους σπιτονοικοκυρηδες. Αυτοί δεν του παίρνουν ενοίκιο λόγω της εργασίας του σε αυτούς. Αυτοί παιδιά δεν έχουν . Κάποια στιγμή συγκατοικησαμε και η σπιτονοικοκυρα μύριζε αβγό από πάνω και έβγαινε και μου έλεγε 'τηγανιζεις αβγό;', 'ναι!' και έμπαινε μέσα. Μετά άρχισε να μπαίνει σπίτι με διάφορες δικαιολογίες και όλο κάτι σχολίαζε π.χ. είδε σε ένα σημείο ιστό αράχνης και λέει 'α δεν το καθάρισες εκεί,δύο άπλυτα πιάτα; Γιατί δεν τα έπλυνες;'. Άρχισα να εκνευρίζομαι και ο άντρας μου μου έλεγε να μη δίνω σημασία. Κάποια στιγμή δούλεψα για αυτήν και θέλησε να με ρίξει στα λεφτά αλλά δεν το δέχτηκα και όταν ζήτησα να πληρωθώ όπως πρέπει είπε στον άντρα μου 'τι τη θέλεις αυτή είναι φτώχια!τι θα σου προσφέρει;'. Σε αυτό το σημείο να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη χωριατοπούλα σπούδασε στην Αθήνα με τη βοήθεια της πρόνοιας τότε ενώ κατάγεται από ένα χωριό ξεχασμένο από το Θεό και επειδή ήταν οι χρυσές εποχές του ΠΑΣΟΚ διορίστηκε αμέσως. Εγώ ανήκω στην άτυχη γενιά μας που για να διοριστείς ή να σε πάρουν θέλουν ένα κάρο πτυχία και εμπειρία.
Τώρα μεταφερθηκαμε σε άλλο σπίτι κατά ένα δωμάτιο μεγαλύτερο και βγαίνει αρκετές φορές στο μπαλκόνι όταν ακούει ομιλίες από εμάς και μας μιλάει. Τις προάλλες έλεγε ότι είμαι 'βλαχακι' χαριτολογώντας και της λέω 'βλαχαρα τι βλαχακι;', μετά όπως έπλενα πιάτα μου επεσε μια πλαστική κανάτα η οποία δεν έκανε θόρυβο ιδιαίτερο ούτε ήταν ώρα κοινής ησυχίας και πέρασαν κάτι κοπέλες απ' έξω που μπέρδεψαν το δρόμο και βγαίνει αυτή πάλι από πάνω και μου λέει 'Τι ακούστηκε ετσι; ' 'ο βραστηρας λεω' και λέει 'ακουστηκε έτσι ο βραστηρας;;;;οι κοπέλες που πέρασαν ήταν ξαδέρφες σου;
Ναι ο άντρας μου μου λέει να μη δίνω σημασία γιατί είναι μαγκουφα και ότι δε βγαίνουμε οικονομικά να πάμε να νοικιάσουμε και να πληρώνουμε ενοίκιο. Εγώ όμως λίγο λίγο εκνευρίζομαι με τις βλακείες της. Είδε το σκυλάκι μας που καθόταν έξω και λέει 'δε σε πάει βόλτα η τεμπελα η αφεντικινα σου;' ενώ το είχα πάει πιο πριν. Τάχα τα λεει για πλάκα όλα. Σήμερα έτυχε να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια την ώρα που έφευγα και γω και με φωναξε και δε γύρισα. Δε βρίσκω κανένα λόγο να ανέχομαι μια γριά άτεκνη που δεν έχει παιδιά και ζαλίζει τα παιδιά των άλλων. Αγαπώ τον άντρα μου και δυστυχώς ξέρω πόσο δύσκολο είναι να ζεις με ενοίκιο και γω δεν εργάζομαι τώρα όμως δε βρίσκω κανένα λόγο να την ανέχομαι αυτή και τη βλακεία της. Στην τελική ο άντρας μου δούλευε σε αυτήν και έκαναν τη συμφωνία με το σπίτι όχι μαζί μου. Τι να κάνω; Δε γίνεται να μη δίνεις σημασία ποτέ.