ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε διακοπές με την καλύτερη μου φίλη,και επειδή το αγόρι μου έχει μείνει πίσω,με έχει τρελάνει,δέν με έχει αφήσει σε ησυχία 3 μέρες τώρα που λείπω.Με την κοπέλα αυτή δέν είμαστε απλά φίλες κολλητές,και άν πώ ότι είμαστε σάν αδελφές,νομίζω ότι και πάλι λίγο θα είναι.Νομίζω ότι είμαστε σάν ένας άνθρωπος,που απλά έχει χωριστεί στα δύο,κάπως έτσι,γιατί γνωριζόμαστε από 7 χρονών,έχουμε περάσει μαζί ό,τι μπορείτε να φανταστείτε,και η φιλία μας έχει δοκιμαστεί όσο δέν πάει.Τα τελευταία 5 χρόνια η φίλη μου ζεί στο εξωτερικό και ερχόταν κάθε καλοκαίρι,τα τελευταία όμως 2 χρόνια δέν ήρθε λόγω της κατάστασης.Φέτος που τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα,υποσχεθήκαμε η μία στην άλλη,πως θα επιτρέψουμε την "πολυτέλεια" των 10 ημερών διακοπών,μόνο για εμάς τις δύο.Το αγόρι μου,αφού γκρίνιαξε λίγο στην αρχή,το δέχτηκε,όμως παρ'όλα αυτά δέν με έχει αφήσει σε ησυχία.Δέν αντέχω πραγματικά,κάθε λίγο και λιγάκι να με παίρνει ή να μου στέλνει,και ή να ρωτάει πού είμαστε και πώς περνάμε(ενδιαφέρον και καλά...)ή να μου λέει να προσέχουμε από το πού θα πάμε,μέχρι το φαγητό και το ποτό που θα πιούμε κλπ.Είμαι 25 χρονών γυναίκα,και μου δίνει συμβουλές και μου κάνει μαθήματα λές και είμαι ανήλικο.Το αγόρι της φίλης μου κάνει και αυτός τα ίδια,και επειδή είναι και στο εξωτερικό,φανταστείτε ότι η φρίκη του είναι στη νιοστή.Δέν βρίσκουμε ησυχία με λίγα λόγια.Το αγόρι μου δέν ήταν ποτέ ζηλιάρης ούτε καταπιεστικός σε καμία περίπτωση,και όταν τον ρώτησα γιατί το κάνει αυτό,παραδέχτηκε ότι δέν νιώθει και πολύ καλά επειδή στον ενάμιση χρόνο που είμαστε μαζί είναι η πρώτη φορά που είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλο.Έ και τί έγινε δηλαδή,θα χαθεί ο κόσμος;Δέν με καλύπτει η απάντηση που μου έδωσε,και η συμπεριφορά του αυτή πάνω απ'όλα με προσβάλλει.Αντί να χαλαρώσω και να απολαύσω τις διακοπές μου,με έχει κάνει να σκέφτομαι διάφορα.Σήμερα το πρωί που μιλήσαμε,από τα νεύρα μου ξέφυγα κάπως,και του είπα ότι με αυτό που κάνει γίνεται απωθητικός,και ότι στο τέλος θα με αναγκάσει να καταφύγω στην ύστατη λύση,δηλαδή να μήν του ξανααπαντήσω όσο και άν επιμένει.Μου ζήτησε συγγνώμη,μου υποσχέθηκε ότι θα το περιορίσει,και τα βρήκαμε.Άντε να δούμε,γιατί άν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση,με βλέπω να πηγαίνω στο γιατρό του νησιού να μου γράψει φάρμακα για τα νεύρα.Έχω κάπου λάθος;