Έτσι είναι..
Αυτοι που φεύγουν ..κι αυτοί που μένουν πίσω να καλύψουν τα κενά. Επώδυνο απλά..
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Έτσι είναι..
Αυτοι που φεύγουν ..κι αυτοί που μένουν πίσω να καλύψουν τα κενά. Επώδυνο απλά..
Οι άνθρωποι που συνήθως ανήκουν στην ευαίσθητη παιδική και εφηβική ηλικία είναι και αυτοί που μας προστάτευαν. Δηλαδή γονείς ,παππούδες κτλ. Σίγουρα και φίλοι που χαθήκαμε όμως μπορούμε να τους θυμόμαστε με μια νοσταλγία και χαρά για τα καλά που ζήσαμε μαζί τους. Αναπληρώνονται βρισκοντας άλλους. Όσοι από την οικογένειά μας χάθηκαν δεν αναπληρωνονται με τίποτα όμως. Όχι μόνο για την προστασία τους αλλά και για την αγάπη τους. Γιατί όσο μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε ότι είναι οι μόνοι σε αυτή τη ζωή που μας αγαπούσαν αληθινά. Και ώρες ώρες δεν παλεύεται η σκέψη ότι δε θα τους ξαναδούμε σε αυτή τη ζωή.
Η ζωή κάνει τον κύκλο της.
Δλδ κάποια στιγμή θα νιώσουμε όπως τότε; 😛
@Nassos symbantorious
Μπα, έχουμε ωριμάσει, δεν βλέπουμε την ζωή/καταστάσεις με το ίδιο ανέμελο μάτι. Κάθε ηλικία έχει τις ιδιαιτερότητες της.