ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μια δυσκολη φάση. Οικογενειακά προβλήματα χρόνων έχουν συσσωρευτεί και έχουν προστεθεί κι ακόμη περισσότερα. Η κατάσταση στο σπίτι είναι άσχημη, εγώ υποσυνείδητα έχω πάρει όλο το βάρος της κατάστασης πάνω μου και προσπαθώ να βοηθήσω, αλλά ταυτόχρονα νιώθω τόσο κουρασμένη και νευριασμένη με όλους. Φοβάμαι να φύγω από το σπίτι γιατί δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί. Έτσι έχω πάρει την ταμπέλα αυτής της φίλης που δεν βγαίνει και την παρακαλανε. Δεν λέω ένα δίκιο το έχουν κι αυτές. Αλλά κι όταν είμαι μαζί τους δεν νιώθω ωραία. Έχω πολλές ανασφάλειες και νιώθω ότι είναι καλύτερες σε όλα. Μέσα μου, με συγκρίνω συνεχώς μαζί τους..σνομπάρω ακόμη και αυτά που λέω. Ακόμη, εχω να τελειώσω την διπλωματική μου, η οποία έχει μείνει πίσω και χρωστάω και 3 μαθήματα. Οι 24 ώρες της ημέρας δεν μου είναι αρκετες, καθώς παρόλο που είμαι αναβλητικη, είμαι και τελειομανής και θέλω να έχω ένα πολύ πολύ καλό αποτέλεσμα. Κι άλλες ανησυχίες μου τρώνε λίγο από την ηρεμία μου όπως : τι θα κάνω μετά ; Δεν ξέρω τι μου αρέσει. Θα καταφέρω να μπω σε κάποιο μεταπτυχιακό; Θα μου αρέσει; Κι αν νομίζω ότι μου αρέσει αλλά τελικά δεν μου αρέσει τι θα κάνω; Θα καταφέρω να ανταπεξέλθω σε αυτό; Πρέπει να βρω μια δουλειά γιατί δεν γίνεται απλά να κάνω μεταπτυχιακό και να κάθομαι τον υπόλοιπο χρόνο. Θα μπορέσω να είμαι καλή σε μια δουλειά; Θα μπορέσω να αναπτύξω καλές σχέσεις με τους συναδέλφους; Με δυσκολεύουν οι κοινωνικές σχέσεις. Αυτά κι άλλα τόσα σκέφτομαι όλη μέρα τον τελευταίο καιρό. Υπάρχουν και δυσκολότερα, το ξέρω. Δεν θα πάνε όλα τόσο χάλια, το ξέρω κι αυτό. Είναι μεγάλη πρόκληση να μπορέσεις μέσα σε μια τόσο κακή ψυχολογία να διατηρήσεις έστω ένα ψήγμα ελπίδας, όμως προσπαθώ και θα προσπαθώ πάντα. Όλα τα σχόλια είναι ευπρόσδεκτα :)