Για όποιον παίζει μεγάλο ρόλο και είναι σημαντική η μουσική στη ζωή του, σίγουρα τον επηρεάζει.
Παράδειγμα δεν μπορώ καν να δω ερωτικά κάποιον που είναι φαν Καρά ή τραπ ή κλαρίνα. Απλά δε μπορώ- ξενερώνω. Υπήρξα σε μακροχρόνια σχέση που απλώς "άκουγε τα πάντα" και δεν αντιλαμβανόταν τη μουσική με τον ίδιο τρόπο. Τα δικά μου έλεγε πως πρέπει να είναι κανείς τρελλός να τ' ακούει. Μου έλεγε "κλείσε τη μουσική"- δεν μπορούσα να ακούσω μουσική και να διασκεδάζω μαζί του. Δεν καταλάβαινε, δεν ένιωθε τις δικές μου συγκινήσεις όχι μόνο μουσικά...γιατί μουσική δεν είναι απλώς ακούω τραγούδια, αλλά τρόπος ζωής, σκέψης, αντίληψης, επικοινωνίας. Όσα χρόνια και να μείνεις με κάποιον...αν δεν λέει...δεν λέει!
Κι όταν γνωρίσεις κάποιον που σε νιώθει; Που ταυτίζεσαι μαζί του με τόσο όμορφο τρόπο;
... τότε πως να συμβιβαστείς μετά με κάτι λιγότερο?