Επιτέλους, (ξανά) συνδέθηκα επιτυχώς <3
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Επιτέλους, (ξανά) συνδέθηκα επιτυχώς <3
Ως γενική παρατήρηση που δεν αφορά μόνο σε εσένα, δεν καταλαβαίνω γιατί το χρόνο που αφιερώνεις για να μας γράψεις εδώ τη συγκεκριμένη εμπειρία σου, δεν τον αφιερώνεις για να μάθεις τελικά τις προθέσεις του φίλτατου βιβλιοθηκάριου. Κατά τα άλλα, η στήλη ονομάζεται εξομολογήσεις οπότε αναμένομενο να υπάρχουν και αυτού του είδους οι εξομολογήσεις. Πίσω στο θέμα σου, βρες τον μόνο του και ζήτα του να βγείτε. Αν δεχτεί, θα σου δώσει και το τηλέφωνο του. Αν δε δεχτεί, απλώς θα αλλάξεις βιβλιοθήκη. Καλή τύχη!
ελα μου ντε, μ έδωσε στυλό, η φίλη, τ κουτί η ζάχαρη κλπ "Ψιτ μορτη τ ωρα σχολας, πάμε γ καφεδουμπα ν πουμε μερικά φωνήεντα ?", (στ περίπου έτσι λολ)
Εμ, δεν τον βρήκα ακόμα μόνο του (ή χωρίς να παίζει με το κινητό του) και δεν ξέρω αν το ενδιαφέρον που δείχνει είναι κοινωνικό , φιλικό- παρεΐστικο ή του αρέσω. Επίσης, -ιδανικά- δεν θα ήθελα να ξεγραφτώ από την βιβλιοθήκη
Αν δε ρωτήσεις, δε θα μάθεις και αν εφαρμόσεις δε, τον τρόπο προσέγγισης που προτείνει ο Gatos τότε δε θα χρειαστεί να αλλάξεις και βιβλιοθήκη ακόμα κι αν η προσπάθεια σου δεν έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα (πλάκα κάνω φυσικά απλά μου άρεσε το ψιτ μόρτη).
Τον ξανασυνάντησα ήμουν κότα, απόμακρη και αμφιταλαντευόμουν αν με έχει προσέξει.
Το ψιτ μόρτη ήταν φανταστική ατάκα.