ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και παρολο που βρηκα επιτελους εναν ανθρωπο να με νοιαζεται, να με θελει οπως ειμαι και να με προσεχει, τον χωρισα. Τον χωρισα γιατι ειναι εθνικιστης μεχρι αηδιας, γιατι πιστευει οτι ολοι πηραν απο μας και ολοι ειναι κατωτεροι μας και γιατι οταν διαβασα αυτο το κειμενο http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/28624 γελουσα με πικρια γιατι ηταν σα να τον ακουω. Τον χωρισα γιατι πιστευα οτι δυο ανθρωποι με τοσο εκ διαμετρου αντιθετες αποψεις δεν μπορουσαν να ειναι μαζι και οτι θα μου δημιουργουσε προβλημα και στο πως θα τον εβλεπε ο κοινωνικος μου περιγυρος κι εμενα που ημουν μαζι του, και τα (δικαιως) πικροχολα σχολια που θα λεγανε πισω απ'την πλατη μας αλλα και γιατι επειδη επηρεαζομαι και ταυτιζομαι απιστευτα με το συντροφο μου, φοβηθηκα μηπως αρχισω να ενστερνιζομαι τις αποψεις του. Τον χωρισα γιατι τον ακουγα να λεει πραγματα οπως "δεν μπορει να βαζεις ισα τον Αλβανο και τον Πακιστανο με τον Ελληνα" κι εγω σκεφτομουν οτι "ναι, γιατι σ'εκεινους μπορει να βρεις καποιον που δε θα ειναι ωχαδερφιστης και λαμογιο..." Τον χωρισα γιατι ντρεπομουν να του εξομολογηθω οτι το ονειρο μου ειναι να ξαναπαω στα μερη των Βαλκανιων που εχω περασει μερικες απ'τις πιο γλυκιες στιγμες της ζωης μου και να ζησω κι αλλες. Ή και να του το ελεγα ηξερα οτι δε θα ερχοταν μαζι μου και μπορει και να με εμποδιζε να παω.Κι ας εχει τα ωραιοτερα γαλαζια ματια του κοσμου. Αραγε εκανα καλα....;;;;