ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι τρομερά αγχωδης και με τα χρόνια χειροτερεύει. Βλέπω γύρω μου άλλους yolo,χαλαρούς, όσα πάνε κι όσα έρθουν και ζηλεύω αφόρητα. Και στη δουλειά τους κάνουν ότι μπορούν,χωρίς όμως να χαλούν την ψυχική τους υγεία και ορθά πραττουν.Εγω το άλλο άκρο,κουρέλι ψυχικά ακόμη και για τα πιο απλά. Για να σας δώσω να καταλάβετε είχα τώρα δύο μέρες δε βγήκα από το δωμάτιο ,δεν έφαγα ,δεν ήπια παρά ελάχιστο νερό,με ελάχιστο ύπνο , ,πάρα ήμουν σε έναν υπολογιστή για να φτιάξω κάτι χαρτιά για την τοποθέτησή μου(είμαι εκπαιδευτικός) .Τόσο άγχος που θα πάω , πώς θα είναι ,τι θα κάνω(εν τω μεταξύ δουλεύω ήδη 5 χρόνια, δεν είναι να πεις η πρώτη φορά ,και έχω πάει και σε δυσπρόσιτα και απο ολα). Και σκεφτείτε το πιο μακρινό να είναι και δύο ώρες από το σπίτι μου,τα πιο πολλά απέχουν μιάμιση δύο ώρες, δηλ οκ δεν είναι και στην άλλη άκρη. Και εννοείται έχω άγχος για τη δουλειά, θα τα καταφέρω ,τι τάξη θα πάρω, θα με συμπαθήσουν , οι συνάδελφοι πώς θα είναι; Κάθε φορά σαν την πρώτη φορά και χειρότερα νιώθω. Άλλοι παλι δουλευουν πρώτη φορά σε σχολείο και είναι τόσο χαλαροι τους ρωτάω δεν έχεις άγχος κτλ (ειδικά οσους δεν έχουν ξαναμπεί σε ταξη ,και μου λένε όχι ρε σιγά ,γιατί να έχω,χαλαρά).Αντι να χαίρομαι ,έχω διαρκώς έναν φόβο μια ανασφάλεια και τρομερό άγχος. Δεν ξέρω πώς να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου , πώς να γίνει πιο χαλαρή ,πιο ανέμελη. Πολλές φορές κλαίω από το άγχος ,σαν να ξεσπάω. Και το πιο φοβερό....όσοι με ξέρουν με θεωρούν τόσο δυνατή,πειθαρχημένη και αυτοπεποίθηση. Φυσικά εξαιτίας όλων αυτών δεν απολαμβάνω τη δουλειά μου ,αφού τη θεωρώ σε μεγάλο βαθμό υπαίτια για το άγχος μου. Με άλλες δουλειές ιδιωτικού (πχ πωλήτρια κτλ) δεν είχα τόσο άγχος. Γυρνάω σπίτι και αραζα μετά. Δεν είχα όμως ασφάλεια,ένσημα αρα...Τελικά κανείς δεν ξέρει τι κρύβουμε στην ψυχούλα μας