8.2.2017 | 21:38
Νιώθω ότι ενώ ωριμάζω...
Ταυτόχρονα μένω εντελώς παιδί και μόνιμα οι συνομίλικοι μου μου φαίνομται μεγαλύτεροι. Δεν λεω ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό, αλλά δεν ξέρω πως θα με εξυπηρετήσει στην ζωή μου... Να η προσωπικότητα μου, έχει πάρα πολλά ’’παιδικά’’ στοιχεια. Είμαι ενθουσιώδης, χαίρομαι ευκολα, στεναχωριέμαι και κλάιω έυκολα, δεν κρατάω κακίες , χωρίς υπερβολή τους βλέπω όλους καλούς και συχνά προσγειώνομαι απότομα, είμαι περίεργη , απειθαρχη, της υπερβολης, πεισματάρα , αφελής και αφηρημενη και εξαιτίας κάποιων καταστάεων εχώ αυτήν την περίεργη μίξη παρορμητικοτητας και αμηχανιας/ντροπαλότητας . Προσπαθώ πολύ να σκληρύνω αλλά δεν...Όσο μεγαλώνω , τόσο μικραίνω.Το μόνο άτομο που βλέπει 1000% το πως είμαι επιμένει να μου λεει ότι είμαι εντελώς παιδί και ότι έτσι θα μεινω για πάντα. Δεν μου αρεσει...