ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να μην απογοητεύεσαι, στη σημερινή εποχή πρέπει να έχουμε μια δουλειά για να βγάζουμς τα προς το ζείν και από κει και πέρα στον ελεύθερο χρόνο σου να ασχολείσαι με αυτό που αγαπάς.
Μάθε λοιπόν να λες όχι με πολύ ευγενικό τρόπο και πάντα έχοντας έτοιμη μία πιστευτή δικαιολογία. Επίσης μπορείς να μην σηκώνεις τα τηλέφωνα. Ας θυμώσουν, θα τους περάσει.
Θα σου έλεγα να τους έκανες και μια συζήτηση περί ορίων αλλά ίσως είναι υπερβολικό. Οπότε ακολούθησε αυτή την τακτική και θα το πάρουν το μήνυμα.
Όσο τους λες ναι τόσο τόσο χειρότερο! Καλή τύχη φίλη/ε!

Απάντησε στα παρακάτω ερωτήματα μόνη σου.
1. Είσαι σε θέση να ανοίξεις κάτι μόνη σου όπως αναφέρεις στην αρχή της εξομολόγησης;
2. Υπάρχει ζήτηση εργασίας από ανταγωνιστές εργοδότες με καλύτερες παροχές;
3. Οι εργοδότες σου είναι όντως κακοί ή αυτές οι εξυπηρετήσεις που σου ζητάνε είναι στα πλαίσια μια άτυπης ανταμοιβής και δικών σου εξυπηρετήσεων; Δηλαδή, έρχομαι να σε πάρω από το αεροδρόμιο αλλά την άλλη Δευτέρα θα λείπω από το γραφείο. Ή, σου φέρνω αγκινάρες από τη λαϊκή αλλά μου πληρώνεις και μία βενζίνη το μήνα στο αμάξι κοκ.
4. Μήπως αυτοί που σε "φάγανε" ότι με την τέχνη δε θα έχεις να ζήσεις, σε πείσανε ότι πράγματι έτσι έχει η κατάσταση. Μήπως το επιβεβαίωσες και μόνη σου;
5. Λες " Εχει τυχει να πω οχι καποια μερα και θυμωσαν". Μήπως δεν είπες το σωστό όχι; Κάποια όχι γίνονται και με επίκληση τρίτων γεγονότων και υποχρεώσεων. Κι αυτό είναι εμπειρία ξέρεις...
6. Τελικά, αν και "απογοήτευση" η φάση ως την περιγράφεις, μήπως είναι το πλέον φρόνιμο και συνετό αυτό που λες "οτι καθομαι στη δουλεια για να παρω προυπηρεσια", περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία για να υλοποιηθεί κάτι από τα ερωτήματα (1) και (2) πιο πάνω;
Εγκάρδια εύχομαι για καλή συνέχεια και να σταθείς τυχερή στις αποφάσεις σου.

Πάντως αν δεν σε γεμίζει αυτό που κάνεις ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις κάτι άλλο πχ φωτογραφια που λες ....απλώς καταλαβαίνω ότι το κάνεις από αναγκη μέσα σε εισαγωγικά για να έχεις ένα μισθό στην τσέπη σου.....και στην φωτογραφία σίγουρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα επαγγελματικά από την λογιστική αλλά για μενα αυτό είναι το κακό με την Ελλάδα πολλά παιδιά έχουν άλλα όνειρα και καταλήγουν να κάνουν κάτι που μπορεί να μην τους αρέσει,να μην τους γεμίζει και στο τέλος να τους εκμεταλλεύονται κιόλας ......

Φίλη , καταρχάς μπράβο που για την ηλικία σου έχεις μια σταθερή επαγγελματική - οικονομική βάση! Όντως το περιβάλλον εργασίας σου φαντάζει τοξικό όπως μας τα περιγράφεις. Όχι ότι όπου πας θα είναι στρωμένα όλα με ροδοπέταλα αλλά όχι και να μένεις εκτός ωραρίου stand by για τις επιθυμίες τους και ενώ παράδειγμα είσαι σε μια παραλία για μπάνιο να πρέπει να διακτινιστεις στο αεροδρόμιο (δίκην Τιραμολας)
Είσαι πολυ νέα επίσης για να καταπιέζεσαι από τα 23 σου σε μια δουλειά που δε σε γεμίζει. Μπορείς κατά τη γνώμη μου -μιας και βγάζεις έναν σταθερό μισθό που σου εξασφαλίζει μια άνεση- να γραφτείς σε ένα ΙΕΚ φωτογραφίας ή γιατί ακόμα και να μην κάνεις δεύτερη συναφή σχολη.
Θα τη βρεις την άκρη σου ,είσαι πολύ νέα και μην το βάζεις κάτω, απλά να προσέχεις μη γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν γιατί φαίνεσαι δοτικός άνθρωπος

ν τ κοιτάξεις μ ειδικό ντοκτορα, έχεις συνολικότερο "θέμα" (θεματαρες θ έλεγα) απ αυτό της τρέχουσας εργασίας σου

Διάλεξες δύσκολο επάγγελμα. Στα λέω, όντας οικονομικός διευθυντής σε εταιρεία και με 25 χρόνια στον χώρο. Δεν υπάρχουν ελεύθερα απογεύματα συνήθως, τα καλοκαίρια είναι πάντα δύσκολα λόγω δηλώσεων, τα Χριστούγεννα κλείνει ο χρόνος και υπάρχουν εκκρεμότητες που πρέπει να κλείσουν, τέλη του μήνα ΦΠΑ, ΙΚΑ, μισθοδοσίες, πάντα το myData, δυσκολευόμαστε ακόμα και για λίγες ημέρες άδεια. Στο λογιστικό γραφείο έχεις επιπλέον τους πελάτες με αιτήσεις για fuel-pass, κοινωνικό τουρισμό, power pass και δεν συμμαζεύεται... Λυπάμαι που έχεις κακούς εργοδότες, το δύσκολο γίνεται δυσκολότερο... Ίσως δεν είναι αργά να ασχοληθείς με την φωτογραφία ερασιτεχνικά ή και επαγγελματικά ακόμα. Σίγουρα η ζωή σου θα είναι καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα από το να παραμείνεις λογίστρια...

Δεν σε ξέρω αλλά είναι σαν να το εγραψα εγώ. Το ίδιο σκεπτικό έχω, και μένα μου αρέσουν οι τέχνες, και τελείωσα οικονομικά στη αρχή σε λογιστήριο μόνο που δεν με πήραν ποτέ σε λογιστικό γραφείο.
Τεσπά τι κάνω εγώ. Έχω δύο αριθμούς κινητού. Το ένα για τη δουλειά(εργοδότες και συναδέλφους) και το άλλο για οικογένεια και φίλους.
Στο ρεπό μου κλείνει αυτός ο αριθμός. Την επόμενη εργάσιμη ξανά. Κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει για κάτι που δεν έκανες όταν δεν σε βρήκε.

Κλασσική νοοτροπία εργοδότη εν Ελλάδι. Ψάχνουν δούλους.
Αν κάνεις καμιά καταγγελία όμως ίσως τους κοπεί ο βήχας.