ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
3.9.2022 | 23:34

Τρελό ονειρο

Ένα από τα όνειρα μου είναι να αποκτήσω μια έκταση γης περίπου 15000 ,τετραγωνικά. Να έχω το σπιτάκι μου στη μέση και γύρω γύρω ελιες, χαρουπιές, και αμπέλι. Εκει που δουλεύω τώρα, είναι μια τέτοια έκταση. Πολύ την ζηλεύω (την έκταση) Την αγόρασε ο εργοδότης μου όταν δεν είχε αξία η περιοχή. Τώρα με τις τιμές της γης ούτε πέτρα δεν αγοράζεις.
5
 
 
 
 
σχόλια

και μενα μαρεσει στο χωριο μου ενα κομματι γης. βρησκετε στην ακρη στο πιο ψηλο σημειο με πανοραμικη θεα και στα βουνα και στο καμπο και στις λιμνες. και δεν ειναι και δασηκη εκταση οποτε αν εχεις φραγκα ανετα χτιζεις. το προβλημα πιο ειναι. τα λεφτα.....

Δεν είναι τρελό εννοώντας ακατόρθωτο, απλά αρκετά δύσκολο,θέλει μεγάλη υπομονή πάνω απ'όλα επειδή εκτός άμα έχεις κάτι να ρευστοποιήσεις (ακίνητο π.χ) , σιγά σιγά αποκτιούνται τα χρήματα για να αγοράσεις γη σε τόσο μεγάλη έκταση και σε αυτό το διάστημα που θα κάνεις να τα αποκτήσεις , ας πούμε 2-3 χρόνια, θα θελήσεις να πάρεις κάτι αλλό ενδιάμεσα και θα πάει πίσω. Μη τα βλέπεις όμως μόνο ως έχουν, ωραία αυτά δε λέω, αλλά για να συντηρηθούν χρειάζονται άτομα που να δουλέυουν τη γη (όπως εσύ που απ'ότι κατάλαβα, είσαι εργαζόμενος σε αυτό το κτήμα) και αυτοί κοστίζουν, όπως και τα χημικά για ανθοφορία, όπως και το αυτόματο πότισμα/μπεκ και χίλια δυο. Το να έχεις απλά κάτι δεν ισοδυναμεί με το να το κρατήσεις απαραίτητα, ξέρεις πόσες περιπτώσεις ξέρω που είχαν κτήματα και αναγκάστηκαν να τα πουλήσουν (και όσο όσο επειδή όταν έχεις την ανάγκη δε κάνεις και πολλά παζάρια και επειδή αυτά μαθαίνονται από στόμα σε στόμα, ποιος πουλάει και τι, το ξέρουν πριν έρθουν να συζητήσετε για αυτό και είναι προετοιμασμένοι) απλά επειδή δεν έβγαινε; 15 χιλιάδες τετραγωνικά δεν είναι και λίγα, άμα έχεις ένα μικρό σπιτάκι σκέψου πόσο φόβο και ανασφάλεια θα έχεις με διαρρήκτες, εισβολείς, κτλπ. Εκτός άμα σκοπεύεις να έχεις 3-4 μεγαλόσωμα σκυλιά, αυτόματο φωτισμό με προβολείς τη νύχτα με αισθητήρα κίνησης, συναγερμό, και να το περιφράξεις με συρματόπλεγμα και φυσικά, όσα περισσότερα μέτρα ασφαλείας τοποθετείς τόσο θα γίνεσαι στόχος επειδή σου λένε "για να επενδύει τόσο στην ασφάλειά του, πρέπει να έχει αντικείμενα αξίας μέσα στο σπίτι για να τα προστατέυει έτσι". Πιάσε μία φιλική κουβέντα με τον ιδιοκτήτη κάποια στιγμή να μάθεις και τα καλά αλλά προπάντων και τα άσχημα του να έχεις έκταση και όλες τις ευθύνες αυτής. Δε το λέω κακοπροαίρετα και για να σε αποτρέψω, ίσα ίσα. Απλά δεν είναι όλα όσο ειδυλλιακά τα φαντάζονται όσοι δεν έχουν και ονειρεύονται να αποκτήσουν. Σκέψου μόνο και μόνο πως άμα έχεις κάτι με καρπούς ή βλαστάρια, κάθε φορά που θα βρέχει όσο έβρεξε τελευταίες 5-6 μέρες, θα πρέπει να τα πετάς όλα καθώς θα έχουν σαπίσει. Άλλο να έχεις ένα εξοχικό και 6-7 αμπέλια ή 10-12 ελιές, σε κανένα χωριό, και να πηγαίνεις 2-3 μήνες το καλοκαίρι ή για συγκομιδή και να ξεχνιέσαι από τη βαβούρα και το καυσαέριο των πόλεων, να έρχεσαι κοντά στη φύση, να αναπνέεις καθαρό αέρα, κτλπ, αλλά μετά να επιστρέφεις στη πόλη σου, και άλλο να μένεις μόνιμα εκεί, χειμώνα-καλοκαίρι. Δεν είναι τυχαίο άμα το πάρουμε και δημογραφικά, που στα περισσότερα χωριά (95+% δηλαδή) οι μόνιμοι κάτοικοι που ζουν από κτήματα, είναι ηλικίας 50+. Ξέρεις πολλούς νέουα αγρότες; Δε μιλάω για αυτούς που πάνε εποχιακά για συγκομιδή Οκτώβριο με Νοέμβριο και μετά φεύγουν, μιλάω για αυτούς που ζουν χάρις στη γη τους και πηγαίνουν μέχρι τη πόλη μόνο για να αγοράσουν λιπάσματα, χημικά, χώματα, προμήθειες, φαγητά για τα ζώα, κτλπ, και μετά επιστρέφουν στο κτήμα τους. Ελάχιστοι είναι ακριβώς επειδή δεν έχουν την υπομονή και τον χαρακτήρα να τα αντέξουν αυτά για μία ζωή. Είναι πολύ δύσκολη ζωή και κανείς δε θέλει να υπομείνει τόσα δεινά ενώ σε μία πόλη βρίσκει δουλειά με διπλάσια χρήματα. Μόνο άμα είσαι τελείως φυσιοδίφης και στυλ "μπούχτισα τη πόλη, απλά δεν αντέχω άλλο, πάμε να φύγουμε από εδώ" και πάρεις τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου, (επειδή μόνος δύσκολα να αντέξεις εκεί άμα δεν έχεις κάτι να σε κρατάει και να παίρνεις κουράγιο) και πας κάπου με αέρα "δε κοιτάω πίσω, μόνο μπροστά", τότε ναι, κυνήγα το. Αλλιώς είναι μάταιο. Όσους ξέρω που το επιχείρησαν, είχαν όλες τις καλές προθέσεις αλλά επειδή ήταν παιδιά της πόλης (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) δεν άντεξαν παραπάνω από 2 μήνες. Εύχομαι σιγά σιγά να τα αποκτήσεις τα χρήματα και να πάρεις τη γη που ονειρεύεσαι, όλα στο χέρι σου είναι. Απλά αυτό, κάνε μία συζήτηση με τον ιδιοκτήτη και ενημερώσου για όλες τις δυσκολίες, μην πας με αέρα "η γη θα με φροντίσει για όλα όσα χρειάζομαι" επειδή εκεί ισχύει το "δουλεύω 10 ώρες, κάθομαι 10 λεπτά" για να δεις το οτιδήποτε να βλασταίνει. Όσοι έχουν γη συνήθως είχαν έτσι και αλλιώς χρήματα στην άκρη και δεν τα έκλαψαν όταν τα έδωσαν για την απόκτησή της και για τους εργάτες, και όλα. Ή την κληρονόμησαν. Έχει όντως ακριβύνει πολύ και κανείς δεν πουλάει γη άμα δεν έχει πραγματική ανάγκη τα χρήματα. Όσοι έχουν έστω 1 στρέμα, φιλική συμβουλή, να μη βιαστούν να το πουλήσουν στον πρώτο που θα έρθει και θα κάνει μία προσφορά τύπου "5 χιλιάρικα" επειδή οκακούγονται πολλά, αλλά άμα επενδύσεις εσύ στην ίδια τη γη, θα έχεις περισσότερη προοπτική αργότερα που θα ανέβει και άλλο η αντικειμενική της. Όσο μεγαλώνουν οι πόλεις, όσο περισσότεροι άνθρωποι υπάρχουν, τόση μεγαλύτερη αναλογικά θα είναι η αξία της ανεκμετάλλευτης γης καθώς μόνο σε κάτι άδειο μπορείς να χτίσεις, δεν συμφέρει σε κανέναν να χτίσει σπίτι,χτήμα,οικοδομή, οτιδήποτε, άμα υπάρχουν θεμέλια και χρειάζεται τόση δουλειά για την αφαίρεσή τους καθώς και την ομαλοποίηση του εδάφους. Αγόρασε το 1/4 για αρχή του αρχικού αριθμού και βλέποντας και κάνοντας πας στο 2/4, 3/4, 4/4. Βατά και μικρά βήματα ωστέ να εξασφαλίσεις οτί κάποτε θα γίνουν όλα όπως τα ονειρευόσουν αρχικά. Και πολύ πολύ υπομονή. Είναι κυρίως ζήτημα υπομονής. Πρέπει να τη βλέπεις ως "σπίτι" σου την γη, το χώμα, τα αμπέλια, όλα. Όχι μόνο το σπίτι στο οποίο θα μένεις. Επειδή αν τα βλέπεις ως αξίες δε θα καταβάλλεις την ίδια προσπάθεια για να τα καλλιεργήσεις και να ασχοληθείς μαζί τους.Αν ρωτήσεις οποιοδήποτε μόνιμο κάτοικο σε μικρό χωριό αυτό θα σου πει, δε θα πει δηλαδή "μένουμε στο σπίτι" αλλά "μένουμε στη φύση" , έχει μεγάλη διαφορά. Και προφανώς και πρέπει να μπορείς να ζεις χωρίς όλες τις τεχνολογικές ανέσεις, μπορεί κάποιες να είναι υποφερτές αλλά σκέψου πόσο κακό θα κάνει στη δουλειά άμα έχεις plasma τηλεόραση, δορυφορική, PlayStation, δε ξερω κεγώ τι άλλο, πόσο πίσω θα μένουν όλα. Ένα ραδιοφωνάκι να ακούς τη μουσική που σου αρέσει και σου δίνει δύναμη, και ένα μεγάλο ανεμιστήρα να παίρνεις δροσιά, δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Άμα βάλεις δηλαδή πρώτη προτεραιότητα τη γη, αυτή θα ανταποκριθεί. Άμα όμως είναι ένα ακόμα "και αυτό" , θα χάσεις την έμπνευσή σου πολύ γρήγορα. Η γη είναι απόφαση ζωής, πρέπει να το σκεφτείς όσο σοβαρά θα σκεφτόσουν να πας σε άλλη χώρα ή να παντρευτείς.

Πολύ σωστά! Κάτι επιπρόσθετο που πιστεύω θα βοηθήσει αρκετά τον εξομολογουμένο να μπει στο πνεύμα: διάβασε βιβλία του John Steinbeck, ειδικά το "Ανατολικά της Εδέμ". Θα σε βοηθήσουν πολύ επειδή αναφέρει πολλές δυσκολίες που έχει όποιος ζει από τη γη και πως μόνο αν πραγματικά αγαπάς τη φύση μπορείς να τα υπομείνεις όλα.

Να ελεγες 1.5 στρεμμα να το καταλαβω , αλλα 15 στρεμματα ειναι τεραστιο πως θα το διατηρεις ομορφο? Δουλευεις ομως λες εκει αρα ξερεις..

Συμφωνώ. Για αρχή βάλε στόχο να αγοράσεις μια πιο μικρή έκταση. Και που ξέρεις. Μπορεί κάποτε να μπορέσεις να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου.

Scroll to top icon