ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήρα θάρρος αφού διάβασα την εξομολόγηση μιάς κοπέλας εδώ για τυχερά παιχνίδια και είπα να γράψω και για τον δικό μου εθισμό που δεν είναι άλλος από το διαδίκτυο. Δεν είμαι κολλημένη απλά. Δε μπορώ χωρίς αυτό. Και να πάω κάπου διακοπές και να μην έχω σήμα με πιάνει αναστάτωση, σκέφτομαι πως "και αν ο τάδε μου στείλει μήνυμα και επειδή άργησα να απαντήσω άμεσα, ξενερώσει;" ή "και αν γίνει κάτι και το μάθω τελευταία;" και τόσα άλλα, γενικά δε μποεώ να ησυχάσω άμα δεν έχω πρόσβαση σε αυτό. Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ, το πρόβλημα δεν είναι στο τι κάνω ενώ είμαι online, αλλά στο οτί όταν δεν είμαι νιώθω εκτός εποχής, σαν να χάνω κάτι και σε σημείο να απορώ για το πως ζούσαν οι άνθρωποι τόσο καιρό πριν την ανακάλυψή του.. όπου και αν είμαι θα θελήσω να κάνω update το περιεχόμενο της σελίδας μπας και προστέθηκε κάτι καινούριο, θα θέλω να δω ξανά την αρχική του instagram μη τυχόν και πόσταρε κανείς κάτι, θα θέλω να ξανατσεκάρω τα μηνύματά μου. Θέλω να απεξαρτηθώ από αυτό, να μπορώ να ζήσω ανεξάρτητα τη ζωή μου αλλά είναι πολύ δύσκολο αφού όπου και αν βρίσκομαι θα έχει wifi, ακόμα και στο σπίτι της γιαγιάς μου έχει ίντερνετ. Νιώθω πως με πολιορκεί παντού και επειδή όλοι είναι συνέχεια με τα κινητά στα χέρια όπου και αν είναι, στο λεωφορείο, στη σχολή, έξω βόλτα, στα καφέ, κτλπ, νιώθω αμήχανα όταν δεν είμαι με το κινητό ενώ όλοι είναι, μπορώ να τους κοιτάω ενώ αυτοί κοιτάνε τις οθόνες και νιώθω περίεργα.. ειλικρινά δε ξέρω πως να το αντιμετωπίσω...και σε ψυχολόγο που πήγα δε με βοήθησε καθώς η συμβουλή του ήταν να είμαι online με χρονοδιάγραμμα (π.χ μισή ώρα social, μισή ώρα βίντεο στο yt, μισή ώρα ενημέρωση, κτλπ) και να καταγράφω τι έκανα, που μπήκα και που θα ξανάμπαινα άμα είχα περισσότερο χρόνο, τι θεωρώ πως αξίζει περισσότερο, η βόλτα έξω χωρίς κινητό ή όλη μέρα live, κτλπ, αλλά απλά δεν το τήρησα, δε γινόταν, ένιωθα μόνη.. κάθε συμβουλή καλοδεχούμενη παιδιά..