Αρχικά, μου φαίνεται ήδη κακό το ότι αμφότεροι μπαίνατε σε σχέσεις έχοντας, όμως, αισθήματα ο ένας για τον άλλον. Οπότε, δεν ήταν μια ειλικρινής φιλία μεταξύ σας, και αν ο πρώην σύντροφός σου ή κάποια δική του πρώην σύντροφος ζήλευε, τότε δεν ήταν παράλογος κανείς τους, παρά μόνο έπιανε κάποια σημάδια, που εσείς οι δύο προτιμήσατε να κάνετε ότι δεν ήταν εκεί. Δεν ξέρω με τι άτομα είχες να κάνεις που σε διέλυσαν, αλλά δεν θα απορήσω αν κάποιοι πρώην σου σύντροφοι ζήλευαν την υποτιθέμενη φιλία σου ή έβλεπαν ότι δεν ξέρεις τι θες και τους έβγαινε ο εκνευρισμός τους σε παθητική-επιθετική συμπεριφορά ή εγωισμό. Και μόνο που έχεις την ψυχολογία του θύματος, εγώ το βρίσκω red flag. "Πέρασαν κάποια άτομα απ' τη ζωή μου," ναι, αλλά μήπως φταις κι εσύ που δεν επέλεγες κι αντ' αυτού αφέθηκες στο να σε επιλέγουν οι άλλοι, επειδή δεν ήξερες τι ήθελες και τραβούσες μόνο όσους έψαχναν επιβεβαίωση; Λες ότι "είμαι έτσι όπως είμαι," λες και είσαι παθητικά ένα σύνολο των όσων σου κάνανε οι άλλοι. Όχι, αγαπητή μου. Είσαι όπως είσαι από την παιδική σου ηλικία, ο χαρακτήρας σου κι η φύση δεν αλλάζει. Το ότι σου δημιουργήθηκαν ανασφάλειες σημαίνει ότι είσαι προφανώς πολύ κακή στο να προστατεύεις τον εαυτό σου. Γι' αυτό και ανέχτηκες στο παρελθόν πράγματα που δεν θα έπρεπε και ο εγκέφαλός σου έχει εθιστεί σε συμπεριφορές όπου πρέπει να αμύνεσαι ή να βρίσκεις προβλήματα. Συνεπώς, μόλις σου παρουσιάστηκε η ευκαιρία για μια σχέση με υγιή δυναμική, όπου ο άλλος ψάχνει αμοιβαία ευχαρίστηση και αγάπη, ξαφνικά φρικάρεις και σου φαίνεται ότι είσαι "λίγη" ή ότι οπωσδήποτε κάτι θα έπρεπε να πάει στραβά, τρέχεις μακριά και την ίδια στιγμή αναρωτιέσαι γιατί ο άλλος δεν τρέχει ξωπίσω σου να σε βρει και να σου ορκιστεί αιώνια αφοσίωση. Κοίτα κάτι, απλά και μόνο επειδή ο άλλος είδε σ' εσένα τον πραγματικό σου εαυτό, δηλαδή όχι τα σκουπίδια που σου εναπόθεσαν άλλοι στην ψυχή σου (και με τα οποία αυτο-σαμποτάρεσαι τώρα), και σε αγάπησε απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, δεν σημαίνει ότι σου χρωστάει να γίνει ο προσωπικός σου σωτήρας και θεραπευτής. Αν θες να λειτουργήσει το μεταξύ σας, κάνε πρώτα δουλειά με τον εαυτό σου, βρίσκοντας έναν καλό ψυχαναλυτή που να μη φοβηθεί να σου κρατήσει τον καθρέφτη. Βλέποντας το χάλι που έχεις αφήσει να δημιουργηθεί μέσα σου, μόνο έτσι θα μπορέσεις να το παλέψεις και να γυρίσεις. Να τρέξεις στην αγκαλιά του μεν, αλλά θα τρέξεις καλύτερα όταν θα έχεις πολύ λιγότερο συναισθηματικό baggage. Ξεκίνα δουλειά με τον εαυτό σου το συντομότερο, για να μιλήσεις με πράξεις πρωτίστως και τότε θα μπορέσεις να του πεις "ορίστε, το παλεύω, πρώτα για μένα και μετά για μας." Κι αν σε αγαπά και έχει όλα τα καλά στοιχεία που του προσάπτεις, θα σε περιμένει.
4.10.2022 | 01:16
Διχασμένη
Σας έχει τύχει ποτέ να έχετε γνωρίσει έναν άνθρωπο, και οι δρόμοι σας να συναντιούνται ξανά και ξανά; Να προσπαθείτε να φύγετε μακριά και πάντα κάτι να σας τραβάει πίσω; Ήμάσταν φίλοι χρόνια, είχαμε αισθήματα ο ένας για τον άλλο αλλά δεν τα αποκαλύψαμε ποτέ, ήμασταν και οι δύο με άλλα άτομα. Πρόσφατα μου εξομολογήθηκε ότι πάντα με αγαπούσε, ανοίχτηκα κι εγώ και μίλησα για τα αισθήματα που είχα τότε...κάπως έτσι μπήκαμε σε σχέση. Λίγο πριν μπούμε σε σχέση, μου είπε ότι θα απομακρυνθεί, καθώς δεν με βλέπει πλέον φιλικά, για αυτό και δεν μπορεί να μείνει στην ζωή μου έτσι μετέωρα. Δεν άντεξα στην σκέψη πως θα τον χάσω ξανά και δέχτηκα την πρόταση του να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα μαζί ως ζευγάρι. Είναι υπέροχος, έχει όλα όσα είχα ονειρευτεί πάντα: είναι ευγενικός, ειλικρινής, πιστός, δοτικός, υπομονετικός...τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψω την ποιότητα αυτού του ανθρώπου. Το πρόβλημα με εμένα είναι ότι νιώθω τόσο λίγη απέναντι του. Με έχουν καταστρέψει κάποιες εμπειρίες από προηγούμενες σχέσεις, με αποτέλεσμα να νιώθω ότι έχω στερέψει από κάποια συναισθήματα. Φοβάμαι, φοβάμαι πως έχω αλλάξει, πως έχω συνηθίσει το τέρας και αρχίζω να του μοιάζω. Του ζήτησα να χωρίσουμε για δύο λόγους: πρώτα από όλα, ήμασταν τόσο καιρό φίλοι, μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα το ερωτικό μεταξύ μας, μου φαίνεται πρωτόγνωρο το ότι είμαστε ζευγάρι, δεν έχω την ίδια δυναμική με εκείνον πάνω σε αυτό για να αφεθω στο 100%. Και δεύτερον και κυριότερο, έχω να κάνω πολύ δουλειά με τον εαυτό μου για να ξεπεράσω κάποια πράγματα. Φοβήθηκα ότι θα τον καταστρέψω κι αυτόν με τα ψυχολογικά μου, τις ανασφάλειες μου...και τώρα που υπάρχει πάλι αυτή η απόσταση, πάλι η απουσία του μου ραγίζει την καρδιά. Θέλω να σηκωθώ να φύγω αυτή την στιγμή και να τρέξω κοντά του, να του δώσω αυτή την αγκαλιά που τόσα χρόνια ήθελα, και που δεν ήξερα ότι ήθελε κι αυτός. Να του ζητήσω ένα τεράστιο συγγνώμη που είμαι έτσι όπως είμαι, δεν το επέλεξα, πέρασαν άτομα από την ζωή μου που με διέλυσαν, ο καθένας έκλεβε και από κάτι μέσα μου.Φοβάμαι ότι είμαι μια απογοήτευση. Φοβάμαι, γιατί μετά από όλα αυτά μου είπε ότι δεν πιστεύει πια στην πραγματική αγάπη,
πως όλοι λειτουργούν με συμφέρον και εγωισμό. Εγώ όμως ποτέ δεν κοίταξα να πάρω κάτι από αυτόν, ποτέ δεν θα εκδικόμουν κάποιον για τα υπολείμματα που άφησαν άλλοι. Δεν έκανα τίποτα εσκεμμένα, δεν ήθελα να τον πληγώσω. Μου λύπει, τον αγαπάω, με αγαπαει κι αυτός, χρειάζομαι αυτή την αγκαλιά και ας είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω στην ζωή μου.
18
