ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας, είμαι φοιτήτρια 22 ετών και αυτή είναι η ιστορία μου. Τον γνώρισα πρώτη φορά το Φλεβάρη. Είναι 1 χρόνο μεγαλυτερος και σπουδάζουμε στην ίδια πολη. Μένουμε στην ίδια γειτονιά και με είχε δει πρώτη φορα όταν πέρναγα με το αγόρι μου απ τη σταση του λεωφορείου. Όταν χώρισα, γνωριστήκαμε με έναν πολύ παράδοξο τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα παρατηρήσει κ γω στη γειτονιά αρκετές φορες. Βγήκαμε κάποιες φορές και είπαμε ότι κανείς απ' τους δυο δεν είναι τύπος των σχεσεων οπότε το κρατήσαμε σε χαλαρή φάση. Ο καιρός πέρναγε και γινόντουσαν ολο παρεξηγήσεις και εγώισμοι γιατί δεν γίνεται να είσαι χαλαρός με κάποιον που πραγματικά θες. Από ένα διάστημα και μετά εκείνος ήθελε σχέση αλλά εγώ φοβόμουν να ξαναμπώ σε μια καθώς η τελευταία μου ήταν αρκετά τραυματική. Μετά από πολλούς τσακωμούς και διαστήματα χωρίς επαφή, ερχόμαστε στο Σεπτεβρη που αποφασίζουμε να τα αφήσουμε όλα πίσω, 7 μήνες με άπειρα λάθη και να το ζήσουμε εφόσον είχαμε φάει και οι δύο κόλλημα. Σαν ζευγάρι πλέον διορθώσαμε πολλές συμπεριφορές και λάθη προκειμένου να δουλέψει η σχέση. Όλη μέρα μαζί κολλημένοι. Κοιμομασταν μαζί, ξυπνούσαμε μαζί, όλα τελεια. Μέχρι που φτάνουμε στο τώρα, τρεις βδομάδες απ' όταν τα φτιαξαμε, που πήγε ένας πολύ κοντινός του φίλος και του είπε ότι είναι σίγουρος πως με είδε να φιλιεμαι με κάποιον στη γειτονιά μου. Αυτό ήταν η δεύτερη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω γιατί πάνε και του λένε τέτοια ψέματα αλλά αυτή τη φορά το πίστεψε. Να σημειώσω εδώ ότι ήταν ανασφαλής απέναντι μου. Αυτό και μόνο με στεναχώρησε αρκετά. Για μένα δεν υπήρχε νόημα να κάτσω να αποδείξω τίποτα, κάτι είχε ήδη χαλάσει. Ήξερα ότι μετά απ' αυτό ακόμη και να συνεχίζαμε, η εμπιστοσύνη δεν θα ήταν η ίδια. Για να κάνω μια περίληψη της κατάσταση τη μια μέρα ξαπλώσαμε αγκαλιά και μου πε σαγαπω και την επόμενη ότι είμαι του δρομου. Παρ ολα αυτά επειδή πραγματικά πιστεύω ότι για ένα γαμωτο ζούμε, ξεφτιλιστηκα και του έστειλα ότι απόδειξη μπορούσα να βρω, αλλά καμία επαφή. Τώρα απλά είμαστε σε μπλοκ σε όλα τα σοσιαλ και φραγή τηλεφώνου και απ' τις δυο πλευρές. Μου είναι δύσκολο να ξεπεράσω όλη αυτή τη κατασταση, ειδικά απ' τη στιγμή που δεν έκανα τίποτα απ' όσα κατηγορήθηκα. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω από δω και πέρα. Πρέπει να προσπαθήσω να το ξεπεράσω; Να συνεχίσω να ασχολούμαι περιμένοντας να δει τα πράγματα λογικά και όχι εν βρασμω; Να προσπαθήσω να επικοινωνήσω να χωρίσουμε από κοντά έστω ή τσάμπα θα ξαναξεφτιλιστω εφόσον εκείνος έκανε το λάθος; Κάθε άποψη αποδεκτή.:( :( :(