ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολύ καλά έκανες και έκανες την αυτοκριτική σου. Ωστόσο, φαίνεται πως ακόμα δεν έχεις καταλάβει τι συνέβη. Λες μόνος σου πως γυρνούσες από τη δουλειά, και το μόνο που έκανες ήταν να της μιλάς για τα επαγγελματικά σου, χωρίς καν τη στοιχειώδη ευγένεια να ρωτήσεις για τη δική της μέρα, για το τι την απασχολούσε, τι έκανε, ΤΙΠΟΤΑ. Η σχέση είναι κοινή πορεία, που είναι η κοινή πορεία ενώ είχες τέτοια παγερή αδιαφορία για το πως είναι η ίδια? Που είναι η επικοινωνία που ζητάμε όλοι όταν κάνουμε σχέση? Οι ανάγκες συντροφικότητας που είχε δεν καλύπτονταν, ξεκάθαρα. Προσπάθησε να σου μιλήσει και λες το ανέβαλλες ή απλά δεν έδινες σημασία. Τι άλλο έπρεπε να κάνει δηλαδή? Χαρά στο κουράγιο της κιόλας.

Ελπίζω να καταλάβεις πόσο εγωιστικά φέρθηκες. Και κυρίως, όταν ο άλλος σου λέει ότι δε θέλει άλλο, καλό είναι να το σέβεσαι. Εσύ έχασες κάτι που έκανε τη ζωή σου καλύτερη. Εκείνη? Έχασε κάτι που έκανε τη δική της ζωή καλύτερη? Μάλλον όχι.

Δώσε της λίγο χρόνο κατά τη γνώμη μου χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα κάνεις μια προσπάθεια ακόμα.
Το γεγονός ότι μετά από 4 χρόνια σχέσης έφυγε χωρίς να θέλει να το συζητήσει είναι ένδειξη ότι ένιωθε μια κρυφή πίεση που στο τέλος έσκασε και δεν μπορούσε να το διαχειριστεί. Ξέρουμε ολοι ότι την αγαπάς, οπότε δώσε της λίγο χώρο και χρόνο και μετά κάνε προσπάθεια να την προσεγγίσεις πάλι να μιλήσετε.
"Η μεγαλύτερη αρετή του ανθρώπου είναι να έχει καρδιά, μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται να παραμερίσει την καρδιά του".. η ποίηση πάντα έχει κάτι να μας πει
Καλό κουράγιο εξομολογουμενε..

Καλά και η γυναίκα μου με την οποία είμαστε μαζί 6 χρόνια, μπορεί να μου μιλάει για τη δουλειά της ακόμα και μετά που θα σχολάσω βράδυ από τη δίκη μου.
Κάποιες φορές γίνεται λίγο ενοχλητικό, όμως δεν θα χώριζα ποτέ για κάτι τέτοιο. Γιατί και αυτό μέσα στον γάμο και την καθημερινότητα είναι.
Η πρώην σου μάλλον δε σου λέει κάτι. Μην κάνεις σφάλμα και ζητήσεις επανασύνδεση.
Αν σκορπάει έτσι εύκολα 4 χρόνια, μάλλον έρχεσαι δεύτερος.

Οπότε η κοπέλα ένιωθε σαν φαντασμα. Λίγο δύσκολο να επιστρέψει εφόσον το πήρε απόφαση και δεν προηγήθηκε καν συζήτηση. Πράττεις βέβαια σωστά με το να προσπαθείς να της δείξεις έστω και αργά ότι ενδιαφέρεσαι για εκείνη, ανεξαρτήτου αποτελέσματος όμως.

Το πρόβλημα στον πυρήνα του, έτσι όπως το βλέπω εγώ, ήταν ότι μιλούσατε διαφορετικές "γλώσσες αγάπης." Για εκείνη η εκδήλωση αγάπης ίσως σημαίνει η αφιέρωση χρόνου, τρυφερότητας και συναισθημάτων, οπότε και αυτό προσέφερε. Εσύ, από την άλλη, εκδήλωνες την αγάπη σου με την υλική προσφορά και συνεισφορά. Πολλές φορές είναι πολύ πιο παραγωγικό το να μιλάει έκαστο ταίρι στο ζευγάρι διαφορετική γλώσσα αγάπης, ώστε ν' αλληλοσυμπληρώνονται. Αν μιλούσες εσύ τη δική της γλώσσα αγάπης αποκλειστικά, τότε ναι μεν θα είχες άπειρο χρόνο κι αυτί για να την ακούς, αλλά δεν θα είχατε να φάτε. Και τότε, όσο και να νόμιζε εκείνη ότι με προσαρμοστικότητα όλα γίνονται, κακά τα ψέματα, τα πάγια έξοδα καλύπτονται με χρήματα. Να θυμόμαστε να προσέχουμε τι ευχόμαστε, λοιπόν. Το ίδιο κι εκείνη, αν μιλούσε αποκλειστικά τη δική σου γλώσσα αγάπης, θα είχες δίπλα σου μια καριερίστρια, μπορεί να είχατε και παραπάνω χρήματα στο σύνολο, αλλά δεν θα είχατε σπιτικό με θαλπωρή, γιατί κανείς από τους δυο σας δεν θα βρισκόταν εκεί για να το φροντίσει. Δεν βλέπω κανένα μεγάλο πρόβλημα, παρά μόνο την παρεξήγηση που ξεκίνησε, ίσως γιατί εκείνη δεν είχε καταλάβει ότι ο εργασιακός σου ζήλος ήταν μια έκφανση της γλώσσας αγάπης που μιλούσες: ήθελες να προσφέρεις ασφάλεια και μέλλον στη σχέση σας και μπορεί να έδινες μέχρι και το 90% της συνολικής σου ενέργειας για να το παρέχεις. Είμαι της άποψης ότι δεν σηκώνουν τα πάντα κουβέντα, επειδή κιόλας στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι ξεκάθαρο αν την ενοχλούσε μόνο η κατάσταση που περιέγραψες ή αν οι λόγοι ήταν άλλοι και βρήκε απλώς αφορμή. Μπορείς, όμως, να τη βρεις και της εξηγήσεις τη δική σου θέση σ' αυτό. Σε περίπτωση επανασύνδεσης, εδώ χωράει το να συμφωνήσετε σε αμοιβαίες υποχωρήσεις και αλληλοκατανόηση. Αν πάλι δεν δεχτεί, άσ' το, γιατί μάλλον σημαίνει ότι για άλλους λόγους δεν βλέπει το μέλλον μαζί σου. Και τέλος, μην σκέφτεσαι "τέσσερα χρόνια δεν πετιούνται έτσι απλά." Κατά πρώτον, για το άλλο ταίρι μπορεί να πετιούνται μια χαρά και δέκα χρόνια και, κατά δεύτερον, αν είναι να βρεις την ηρεμία σου και την ευτυχία σου απεγκλωβίζοντας τον εαυτό σου από αδιέξοδα με αχάριστους συντρόφους, τότε κάλλιο αργά παρά ποτέ. Με άλλα λόγια, μην κάνεις το λάθος να εμμένεις σε τελειωμένες καταστάσεις επειδή επένδυσες χωρίς να σου βγουν όπως περίμενες.

πολύ ΕΓΩ

Το προβλημα ειναι πως εσυ προσπαθουσες για εσας χωρις ωστοσο να λαμβανεις υποψιν τι αναγκες εχει η συντροφος σου... Δλδ εσυ λες "εγω ολα αυτα τα κανω για εμας", ωστοσο η ιδια νιωθει πως δεν κανεις τα βασικοτερα για την ιδια, που προφανως ειναι οι συναισθηματικες της αναγκες. Μπορει κ ναν πεφτω εξω, ωστοσο κατι τετοιο μου λεει η γυνακεια μου διαισθηση...

Εγώ στάθηκα στο εξής το οποίο μου έκανε περισσότερη εντύπωση. 4 χρόνια σχέση και δεν ήθελε καν να μιλήσετε? Απλά έφυγε?...
Μήπως βαρέθηκε και βρήκε άλλον..?

Δεν υπάρχει περίπτωση να την κερδίσεις φίτλατε, άπαξ και θέλει να σε χωρίσει τέλος.

Έτσι κι εγώ της ζήτησα να κάνει λίγους μήνες υπομονή με τα οικογενειακά και τα επαγγελματικά μου που απαιτούσαν να είμαι μακριά της και τώρα που τα διευθέτησα όλα και έχω τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο που είχα ποτέ, κάθομαι τα ΠΣΚ και βλέπω τηλεμάρκετινγκ και καφέ της Χαράς με υπότιτλους τα ξημερώματα, ενώ εκείνη πιθανότατα έχει προχωρήσει τη ζωή της.
Ελπίζω να τα καταφέρεις και να ξαναείστε μαζί, αλλά τα 4 χρόνια σχέσης συνεπάγονται και μια γενικότερη φθορά που δεν έχεις υπολογίσει νομίζω. Σε κάθε περίπτωση, για να έχεις την ευκαιρία σου το σημαντικότερο είναι να καταφέρεις να της αποδείξεις ότι έχεις αλλάξει και ότι η δουλειά σου δε θα μονοπωλεί πλέον το ενδιαφέρον σου.
Όλα να πάνε καλά!