όταν είσαι χωρισμένος με εκείνη που αγαπιόσασταν.Είχε δίκιο για την απόφαση της να χωρίσουμε.Εδώ και πολλούς μήνες την είχα παραμελήσει και είχα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά μου για να βγάλω τη χασούρα των προηγούμενων 2 χρόνων της πανδημίας.Αυτά τα δύο χρόνια που πέρασα πολύ δύσκολα,όχι μόνο εγώ αλλά και όλοι οι επαγγελματίες,μου στάθηκε όσο δέν μπορούσα ούτε κι εγώ να φανταστώ,και δέν παραπονέθηκε ποτέ και για τίποτα.Το δικό μου λάθος ήταν ότι όταν άρχισα να παίρνω τα πάνω μου επαγγελματικά,την θεώρησα δεδομένη και ότι θα είναι για πάντα εκεί για μένα.Γυρνούσα το βράδυ στο σπίτι και το μόνο που έκανα ήταν να της λέω για τα θέματα της δουλειάς,χωρίς να την ρωτήσω ούτε πώς είναι,πώς πήγε η μέρα της,η δική της δουλειά,και όλα αυτά.Πολλές φορές προσπάθησε να συζητήσουμε,κι εγώ άλλοτε δέν έδινα σημασία και άλλοτε το ανέβαλλα.Ώσπου πρίν από 20 μέρες μου είπε ότι χωρίζουμε,έφυγε από το σπίτι που συγκατοικούσαμε,και χωρίς να δεχθεί κουβέντα όσο και άν προσπάθησα και προσπαθώ μέχρι τώρα.Είχα καταλάβει από την αρχή της σχέσης μας,πρίν από σχεδόν 4 χρόνια,πως η φιλοσοφία της είναι ότι μπορούμε να ζήσουμε καλά και με τα πολλά και με τα λίγα αρκεί να προσαρμοζόμαστε,και πραγματικά ένιωθα πολύ τυχερός που ήμουν με μιά κοπέλα που δέν είχε τα μυαλά πάνω απ'το κεφάλι της και δέν είχε παράλογες απαιτήσεις.Κι εγώ αυτό που ήθελα,και το λέω με το χέρι στην καρδιά,και γι'αυτό προσπάθησα και τα κατάφερα τελικά,ήταν να κάνω τη ζωή μας καλύτερη,να της προσφέρω πολλά περισσότερα,και όχι μόνο σε εκείνη αλλά και στη μελλοντική οικογένεια μας,στα παιδιά μας δηλαδή.Αυτό ειδικά,επειδή το είχαμε συζητήσει σοβαρά,όσο το σκέφτομαι τώρα,τρελαίνομαι περισσότερο.Ό,τι κι άν έκανα,πάντα σκεφτόμουν και εκείνη,σκεφτόμουν και τους δυό μας μαζί,και αποκλείται να μήν το είχε καταλάβει.Γιατί τόσο πείσμα από μέρους της; Θα συνεχίσω να προσπαθώ να την ξανακερδίσω.Τέσσερα χρόνια δέν πετιούνται έτσι απλά.Δέν είναι λύση ούτε και για εκείνη να γυρίσει στο πατρικό της,και ούτε και γι μένα να μένω μόνος χωρίς αυτήν.