Θέλω να πω ότι είμαι 22 και δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένη με την ζωή μου. Μπορεί να τελειώνω την σχολή τώρα το Φεβρουάριο και να άλλαξα σπίτι αλλά είμαι εδώ κ ένα χρόνο και ένα μήνα μόνη μου χωρίς σύντροφο και χωρίς έρωτα εννοείται και στεναχωριέμαι πολύ για αυτό. Κ η αλήθεια είναι ότι δεν έχω νιώσει ποτέ ευτυχία στην ζωή μου, είχα πολύ άδεια εφηβεία σε μια επαρχιακή πόλη που την σιχαινομουνα και μόνο διαβαζα για να περάσω στο πανεπιστήμιο. Τέσσερα χρόνια ζούσα σε ένα χαλιά σπίτι που ανέβαινα καθημερινά τέσσερις ορόφους και τα μισά έπιπλα ήταν χαλασμένα. Και σ' αυτή την σχολή ( ξενόγλωσση φιλολογία) είχα κάνει μόνο δύο παρέες οι οποίες όπως ήρθαν έφυγαν γτ τελείωσαν. Αυτή την σχολή την αγαπούσα και πλέον την μισώ αφάνταστα γιατί ούτε φίλες έχω κάνει τόσα χρόνια ούτε φίλο βρήκα εκεί μέσα μόνο στοιχειώδεις γνώσεις απέκτησα και πραγματικά τίποτα άλλο . Αισθάνομαι τόσο ασχημα που δεν έχω σχέση είναι άσχημο να κάθεσαι μόνος στο σπίτι και το χειρότερο είναι ότι βλέπω συνέχεια μπροστά μου ζευγάρια λες και το σύμπαν έχει συνομοτησει εναντίον μου να μου δείχνει αυτό που με πονά. Οσο περνάει ο καιρός τόσο φοβάμαι γιατί θέλω στην ζωή μου να αποκτήσω παιδιά και οικογένεια και ξέρω ότι για να γίνει αυτό και να είναι πετυχημένη πρέπει να ζω με έναν άνθρωπο χρόνια για να μπορέσει να γίνει αυτό.