Φέτος έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα στη σχολή της πρώτης μου προτίμησης αλλά σε άλλη πόλη.Αφού το σκέφτηκα,και μετά και από τη συζήτηση που είχα με τους γονείς μου,αποφάσισα να μήν δώσω για 2η φορά για την πιθανότητα να περάσω στην πόλη μου(δέν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ξαναπερνούσα την βάσανο των Πανελληνίων)και αποφάσισα να έρθω εδώ σ'αυτή την πόλη,όπως και έγινε.Είχα σχέση,και με την εξέλιξη αυτή,αμέσως ζήτησα από το αγόρι μου να χωρίσουμε,όχι επειδή δέν είχα αισθήματα για εκείνον,αλλά επειδή κάποια πράγματα τα αντιμετωπίζω πολύ λογικά,με λίγα λόγια δέν πιστεύω στις σχέσεις από απόσταση.Ήθελα να αφοσιωθώ αποκλειστικά στις σπουδές μου χωρίς σκέψεις και προβληματισμούς για κάτι που έχω αφήσει πίσω.Εκείνος έκανε πολλές προσπάθειες να με μεταπείσει,αλλά τελικά το δέχτηκε.Μου ζήτησε να μήν σταματήσουμε να έχουμε επικοινωνία και να τα λέμε πού και πού,και εγώ δέν είχα πρόβλημα με αυτό,άλλωστε το ότι χωρίσαμε δέν σήμαινε ότι θα γίνουμε και εχθροί.Αυτό που παρατηρώ όμως όσο περνάει ο καιρός,είναι πως η επικοινωνία μας μόνο αραιή δέν είναι,αντιθέτως εκείνος επιδιώκει να μιλάμε πολύ συχνά και στα social και στο τηλέφωνο.Επίσης,με έχει πάρει δύο φορές αργά το βράδυ σε φάση που είχε βγεί και μάλλον είχε πιεί,και μου έλεγε διάφορα.Όλα αυτά,εμένα μου δείχνουν πως πιθανόν δέν έχει ξεκολλήσει,επιτρέψτε μου την έκφραση,όσο και άν εκείνος διατείνεται ότι θέλει πολύ να διατηρήσουμε μία καθαρά φιλική σχέση.Επίσης με έχει προβληματίσει το ότι εξακολουθεί να διατηρεί στα social τις κοινές μας φωτό και τα stories μας,κάτι που δέν θα ήθελα,αλλά αυτό είναι δικό του θέμα και δέν του έχω πεί κάτι.Στο μεταξύ,εγώ γνώρισα εδώ ένα παιδί με τον οποίο είμαστε συμφοιτητές(ίδια σχολή και πρωτοετής και εκείνος,που όμως πέρασε με τη δεύτερη φορά).Τον έχω γνωρίσει εδώ και καιρό,συγκεκριμένα στα τέλη Αυγούστου όταν πήγα μία μέρα στη γραμματεία για ένα θέμα που είχα,ήταν και αυτός εκεί για κάτι δικό του,αρχίσαμε να μιλάμε,και έτσι έγινε η γνωριμία μας.Το παιδί αυτό είναι από αυτή την πόλη και μένει και εδώ.Αρχικά προσφέρθηκε να με κατατοπίσει σχετικά με κάποια πρακτικά θέματα που αφορούν την πόλη(μετακινήσεις κλπ),μετά μου πρότεινε να με ξεναγήσει σε κάποια αξιοσημείωτα μέρη της περιοχής,και τέλος πάντων ήρθαμε σιγά-σιγά κοντά,και εδώ και περίπου δύο εβδομάδες είμαστε μαζί πλέον.Στον πρώην μου δέν έχω πεί κάτι για αυτό που μου συμβαίνει,γιατί δέν θεωρώ ότι υπάρχει πλέον κάποιος λόγος να του δίνω αναφορά για την προσωπική μου ζωή.Εχθές όμως προέκυψε κάτι που πραγματικά με έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση.Με πήρε ο πρώην μου,με ρώτησε άν το τριήμερο της 28ης έχω σκοπό να έρθω στην πόλη μας,και όταν του απάντησα πως μάλλον όχι,τότε μου είπε πως θα ήταν μία πολλή καλή ευκαιρία να έρθει εκείνος εδώ για να βρεθούμε και από κοντά μετά από αρκετό καιρό,να δεί και την πόλη κλπ,και μάλιστα μου τόνισε να μήν παρεξηγήσω αυτό που μου προτείνει και ότι όλα θα είναι σε καθαρά φιλικό επίπεδο όπως έχουμε συμφωνήσει.Τί να κάνω τώρα εγώ μετά από αυτό; Από τη μία,άν του πώ ψέματα ότι τελικά θα έρθω στην πόλη μας,θα θελήσει να συναντηθούμε,και από την άλλη,τί δικαιολογία να βρώ για να τον αποτρέψω από το να έρθει εδώ πέρα; Θα μου πείτε,γιατί δέν του έχω πεί την αλήθεια,ότι δηλαδή έχω σχέση.Δέν το έχω κάνει,αφενός επειδή όπως είπα δέν του χρωστάω αναφορά,αφετέρου επειδή δέν θέλω να θεωρήσει ότι η αλλαγή αυτή στη ζωή μου(σχολή και τόπος διαμονής)ήταν μία καλή ευκαιρία για εμένα να τον αφήσω και να ψάξω κάτι άλλο.Τίποτα δέν έψαξα,τίποτα δέν επιδίωξα ούτε είχα τέτοιο σκοπό.Αυτά τα πράγματα δέν είναι θέμα ψαξίματος,προκύπτουν εντελώς φυσικά.Η πόλη μου αρέσει πολύ,η σχολή έστω και σε αυτό το πολύ πολύ αρχικό στάδιο μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις,το φοιτητικό μου σπίτι το έχω κάνει κουκλίστικο,και αυτό που ζώ στα προσωπικά μου είναι υπέροχο.Νιώθω ξανά την καρδιά μου να χτυπάει πολύ δυνατά και περίεργα(εντάξει,μπορεί να γελάσετε,αλλά τί να κάνω...έτσι νιώθω)και τώρα που γράφω,τον περιμένω να έρθει από στιγμή σε στιγμή γιατί σήμερα είπαμε να μαγειρέψουμε μαζί.Δέν θέλω να είμαι υπερβολική,αλλά πραγματικά είμαι σε μία πολύ όμορφη φάση της ζωής μου,και αυτό που συμβαίνει με τον πρώην μου είναι σάν ένα βαρίδι.Να του τα πώ μιά κι έξω για να τελειώσει το θέμα και να ησυχάσουμε κι εγώ κι εκείνος; Έχω τσαντιστεί απίστευτα με τον εαυτό μου που κρατάω πολλές φορές τους τύπους και "στρογγυλεύω" τις καταστάσεις για να αποφεύγω τα άκρα και τις συγκρούσεις.