ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απορώ πως είναι δυνατόν να συζητάμε αν είναι καλό κάποιος να εργάζεται. Θέλω να εργάζομαι ωστε να κάνω τη ζωή που θέλω. Αν κάποιος θέλει να μήν εργάζεται γιατι δεν έχει ανάγκη να αγοράσει "λουσα" (έλεος με την έκφραση) όπως ταξίδια, υπηρεσίες ή τρόφιμα, δικαιωμά του αλλα τη σχέση τι τη θέλει; παρέα στη μιζέρια; Οπου βλέπεις τέτοια ταχα μου απελευθερωτικά και ασυμβίβαστα και κουραφέξαλα, εξαφανίσου στο ηλιοβασίλεμα με μουσική υπόκρουση διοτι οι εθελοντές μποέμ άνεργοι των 30, στα 40 θα είναι πιο μιζεροι πιο ασχημοι και απίθανα πιο κομπλεξικοι και στα 50 με ψυχοφάρμακα, περιμένοντας τη συνταξη των ηλικιωμενων γονιών.

Ακριβώς αυτό! Εύγε!!!

Ναι συμφωνώ πως δεν γίνεται ο ένας να ζει εις βάρος του άλλου, αλλά όταν κάποιος είναι άνεργος τώρα δεν σημαίνει πως θα είναι και στο μέλλον, αυτό περιλαμβάνεται υπόψιν η κατευθείαν με το που πει ο άλλος άνεργος χάνεται κ το ενδιαφέρον;

Και εσύ το ίδιο πράγμα λες. Θες ο άνδρας να δουλεύει. Οπότε δεν λέμε κάτι παράλογο.
Αυτό για τα πλούτη κλπ είναι ένα διαχρονικό και ατελείωτο φαινόμενο, δεν αλλάζει.
Αλλά δεν είναι όλες έτσι, οκ.

Άλλο δεν θέλουν κάποιον άνεργο γιατί θέλουν λούσα και άλλο επειδή θα χρειαστεί να βάλουν λίγο βαθύτερα στο χέρι στην τσέπη. Για μένα κακά τα ψέματα, σε αυτό το κομμάτι η σύγχρονη Ελληνίδα, υστερεί. Ενδόμυχα πολλές θεωρούν ότι είναι υποχρέωση του άνδρα να κερνάει στις περισσότερες των περιπτώσεων, κάτι το οποίο ένας άνεργος δεν μπορεί να πράξει. Άρα εκ των πραγμάτων θα χρειαστεί να το κάνει η γυναίκα, η οποία είναι διαφορετικά γαλουχημένη όπως προείπα.
Άρα δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα αυτό που διαβάζεις από άνδρες όπως λες.
Άλλωστε και η ίδια περιγράφεις ότι θέλεις έναν άνδρα οικονομικά ανεξάρτητο ώστε να χτίστε ένα κοινό μέλλον. Αυτό ακούγεται αρκετά μακροπρόθεσμο και δεν έχεις άδικο. Αλλά νομίζω ότι μιλάμε για τη φάση γνωριμίας με άνεργο και όχι για το μετά.