Είναι αφραγκη και από τότε που είμαστε μαζί την βοηθάω οικονομικά. Η κατάσταση αυτή με έχει κουράσει ψυχολογικά γιατί τα λιγοστά χρήματα που παίρνω από τη δουλειά μου τα δίνω όλα για τα δικά της έξοδα. Για τον εαυτό μου δε μένει τίποτα. Πληρώνω τα τσιγάρα της, το φαγητό της, το φαγητό των κατοικίδιων της, τη βενζίνη για το αυτοκίνητο της, την κάρτα για το κινητό της, το ίντερνετ της, τα ρούχα της. Πληρώνω ακόμα και το ενοίκιο της, ενώ δεν μένουμε μαζί. Δεν κάνει καμία προσπάθεια να βρει δουλειά και όταν την πιεζω λέει ότι δεν προλαβαινει γιατί διαβάζει για το μεταπτυχιακό της. Με έχει ξενερωσει αυτη η κατασταση και πλέον δε νιώθω τίποτα γι' αυτήν. Ούτε περνάμε καλά μαζί. Πολλες φορές με καλεί σπίτι της μόνο για να της δώσω χρήματα ή φαγητό και κατ' ευθείαν με διώχνει. Θελω να την χωρίσω, αλλά ήμουν πολλά χρόνια μόνος και δυσκολεύτηκα να την βρω. Δεν αντέχω να σκέφτομαι ότι θα μείνω πάλι μόνος