ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε ένα μήνα έχουμε Χριστούγεννα. Εσείς θα πείτε κάλαντα; Λοιπόν τα τελευταία χρόνια ανήμερα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά πάω κάπου συγκεκριμένα. Ας πούμε σε έναν χώρο κοντά στη γειτονιά μου όπου γίνεται χαμός. Οικογένειες, ζευγαράκια, ο Ρούντολφ το ελαφάκι, πυροτεχνήματα, τρέλα. Κι όλοι μαζί. Εγώ μόνος. Και μπαίνω εδώ μέσα και διαβάζω για μοναξιά στις γιορτές και για τόσες μόνες και τόσους μόνους. Ναι ξέρω πως κάποιος μπορεί να γράφει από το εξωτερικό ή από επαρχία ή ακόμα κι από εδώ από την υπέροχη Αθήνα μας κι όντως να είναι μόνη ή μόνος, δεν θέλω να αμφισβητήσω σε καμία περίπτωση. Αλλά γενικά, όχι μόνο εδώ μέσα, μοναξιά στο ίντερνετ κι όλοι μαζί συνήθως εκεί έξω. Κι εγώ είμαι ανάμεσά τους σαν το γάλα γύρω από τη μύγα (ποτέ μου δεν υπήρξα μύγα, ούτε σε προηγούμενες ζωές μου). Το ίδιο μάλλον θα συμβεί και φέτος. Μπορεί να μπω κι εκείνη τη στιγμή εδώ μέσα στη στήλη, την ώρα που θα βρίσκομαι στο συγκεκριμένο χώρο και να διαβάσω για μοναξιά που σκεπάζει την πόλη και τα σπίτια και τους ανθρώπους και γύρω μου να είναι όλοι σε φάση ''βλέπω κύκλους, ουυυ πάρτυυυυυυ, χρόνια πολλάαααα, φέρε να τσουγκρίσουμε μελομακάρονα''. Λέω να απέχω φέτος στη διάρκεια των γιορτών από τη στήλη. Έτσι κι αλλιώς και όταν λείπω, σαν να είμαι εδώ θεωρείται. Εδώ είχα να μπω στη στήλη και να γράψω από τον Αύγουστο του 2020, ξαναμπήκα τον Μάιο του 2022 και η άλλη μού έστειλε την άλλη φορά εξομολόγηση που γράφτηκε το 2021 και θεωρούσε πως ήταν δική μου. Γενικά παίζει γιορτινή μοναξιά αλλά σχεδόν όλοι κάνουν ρεβεγιόν μαζί. Τέλος πάντων να είμαστε όλοι καλά με υγεία.