ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με μελαγχολούν αρκετά πράγματα. Μια ζωή έτσι ήμουν. Ώρες-ώρες φέρνω στο μυαλό μου στιγμές από το παρελθόν με πρόσωπα που έζησα και νιώθω μια έντονη μελαγχολία. Μπορεί να ήταν και για μια απλή βόλτα που πήγα με κάποιο πρόσωπο το 2006 ή τη δεκαετία του '90. Με μελαγχολούν οι παλιές βόλτες την Κυριακή. Η προηγούμενη πολυκατοικία που έμενα όποτε τύχει και περάσω. Ακόμα και το σπίτι που μένω τώρα εδώ και 29 χρόνια. Πράγματα που έζησα εκεί και πλέον δεν υπάρχουν. Παλιές ευχετήριες κάρτες. Τα ταξίδια παρόλο που δεν έχω κάνει πολλά στη ζωή μου. Ειδικά αυτά στο εξωτερικό. Όταν σκέφτομαι ότι κάποιος φεύγει από μια χώρα και την άλλη μέρα ξυπνάει σε ένα άλλο μέρος, σε έναν άλλο χώρο, σε μια διαφορετική πραγματικότητα. Ακόμα και τα ταξίδια από και προς την επαρχία. Και η επιστροφή στο σπίτι τα βράδια κάποιες φορές, αυτή η σιωπή που απλώνεται. Και τόσα οπτικά ερεθίσματα που παίρνω από το δρόμο καθημερινά ή σε χώρους που βρίσκομαι. Οι γιορτές πολύ, ακόμα και το χαρούμενο κλίμα με μαυρίζει λίγο αλλά φυσικά προτιμώ να βρίσκομαι κάπου που υπάρχει αυτό το κλίμα παρά να είμαι απομονωμένος. Κι η κακοκαιρία λίγο με μαυρίζει που θέλει κλεισούρα αλλά και το να επιλέξω να βγω πάλι με μελαγχολεί κάπως με την ερημιά στους δρόμους. Αυτή εδώ η στήλη μού φτιάχνει το κέφι. (περίπου)