ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνειδητοποίησα ότι δουλειά των γονιών πέρα από το να σε φροντίζουν ,είναι να σε μεγαλώσουν έτσι ώστε να σταθείς σαν αυτόνομος άνθρωπος στην κοινωνία,να μπορείς να επιβιώσεις χωρίς αυτούς. Νιώθω πως για μένα και για πολλούς ακόμα εδώ που δηλώνουν ότι μεγάλωσαν και ακόμα δεν έχουν "απογαλακτηστεί" ,οι γονείς δεν φρόντισαν ποτέ να συμβεί αυτό. Αυτοί οι γονείς συνήθως παρουσιάζονται με αγάπη και υπερπροστατευτικότητα αλλά στην πράξη πλάθουν ανθρώπους αδύναμους που δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους εύκολα και να ανταπεξέλθουν σε αληθινές δυσκολίες. Αυτή η αδυναμία να "ενηλικιωθούμε" γίνεται άγχος , κατάθλιψη και πολλά άλλα. Όλη αυτή η κάλυψη κάθε ανάγκης μας πριν καν το ζητήσουμε γίνεται μία φάκα που πέφτεις μέσα και σε αφήνει ανήμπορο σαν να μην σε αφήνουν-ενθαρρύνουν να προσπαθήσεις για τίποτα. Κάποιες φορές το λάθος του γονιού είναι ότι δεν σε ενθάρρυνε να κάνεις κάτι μόνος και τα έκανε όλα για σένα . Δεν πίστεψαν ποτέ ότι μπορείς να κάνεις κάτι μόνος, οπότε δεν το πίστεψες και συ... Νιώθω πως οι ίδιοι είναι παιδιά που διατηρούν εμένα παιδί για να έχουν παρέα (?) . Εγώ σε αντίθεση με άλλους εδώ μέσα , ζηλεύω αυτούς που σκληραγωγηθηκαν με κάποιον τρόπο και χρειάστηκε να ωριμασουν από μικροί και να γίνουν δυνατοί άνθρωποι με αυτοπεποίθηση. Ακόμα και τα ζώα μαθαίνουν τα μικρά τους πως να παλεύουν,να πετούν κλπ... Νιώθω θυμό και πίεση όταν βρίσκομαι κοντά με τους γονείς μου και δεν καταλαβαινα ποτέ ακριβώς γιατί και ένιωθα ενοχές πως είμαι η " κακιά" ενώ εκεινοι είναι "καλοί " αλλα μάλλον έγκειται σε όλα αυτά.