Με το σύντροφο μου έχουμε σχέση δυόμιση χρόνια,εδώ και 5 μήνες συγκατοικούμε,και η εξέλιξη αυτή κάνει τη σχέση μας να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο σε όλα τα επίπεδα.Πρίν από λίγες ημέρες στρώσαμε και στολίσαμε και το δέντρο μας,και με αφορμή το εορταστικό mood,μου είπε πόσο του αρέσουν τα γλυκά των συγκεκριμένων εορτών,αλλά τα σπιτικά.Το ξέρω αυτό,μου το έχει ξαναπεί στο παρελθόν,γιατί έχει καημό που η μητέρα του δέν έχει φτιάξει ποτέ.Αντιθέτως,η δική μου φτιάχνει κάθε χρόνο και κουραμπιέδες και μελομακάρονα(τα τελευταία χρόνια και με επικάλυψη σοκολάτας)όμως εγώ δέν παρακολούθησα ποτέ πώς τα φτιάχνει.Απλά,τα έβρισκα έτοιμα,και αυτό... Εντάξει,μπορεί να μήν ξέρω να φτιάχνω τα συγκεκριμένα γλυκά,αλλά το ότι ξέρω να μαγειρεύω ακόμα και τα πιό δύσκολα φαγητά πχ παστίτσιο/μουσακά με επιτυχία,κάτι δέν είναι κι αυτό; Σχετικά με τα γλυκά,από κέικ όλων των ειδών μέχρι και γαλακτομπούρεκο έχω φτάσει,και όσοι τα έχουν δοκιμάσει θέλουν κι άλλο.Τέλος πάντων,σκέφτηκα και είπα στη μητέρα μου,να έρθει εδώ να τα φτιάξει εκείνη και να την βοηθάω κι εγώ.Αρχικά μου είπε να μου δώσει τη συνταγή και να προσπαθήσω μόνη μου και ό,τι βγεί γιατί και η αποτυχία στο πρόγραμμα είναι.Άν όμως έβγαιναν χάλια,δέν θα ήταν κρίμα και ο κόπος και τα υλικά; Αφού την έπρηξα,τελικά ήρθε σήμερα που εγώ έχω ρεπό και ο σύντροφος μου δουλεύει,για να νομίζει ότι τα έφτιαξα εγώ.Φτιάξαμε απ'όλα και είναι τέλεια,ειδικά αυτά με τη σοκολάτα θα τον ξετρελάνουν! Σε λίγο θα γυρίσει από τη δουλειά,τον περιμένω πώς και πώς,συγχρόνως όμως έχω και τύψεις γιατί όλο αυτό που θα του παρουσιάσω θα είναι ψέμα στην ουσία.Δέν έχω κανένα λόγο να "ανέβω" στα μάτια του,ούτε να τον εντυπωσιάσω.Άν μου γεννιόταν μία τέτοια ανάγκη,δέν θα ήμουν μαζί του,και τον έχω "δοκιμάσει"(με την καλή έννοια)στην πορεία της σχέσης μας.Είναι που ήθελα να τον ευχαριστήσω μόνο και τίποτε άλλο επειδή τον αγαπάω,και επειδή σάν άνθρωπος-άσχετα με τα συναισθήματα μου-αξίζει τόσα,και άλλα τόσα! Με κάνει ευτυχισμένη και γεμάτη.Δέν είναι λίγο αυτό.