Διαβαζα την εξομολογηση σου και ήταν σαν να διαβάζω αυτά που σκέφτομαι για μένα :) Δεν ξέρω πως πέρασες τελικά τα Χριστούγεννα , εγω παντως έφαγα μόνη μου. Γιατι όντως η οικογενεια πια ειμαι μονο εγώ. Είχα μια πρόταση να πάω με την οικογενεια μιας φίλης μου αλλά δεν ήθελα.
Εμένα παντως μου λειπει η συντροφικότητα. Και οσο περνανε τα χρόνια με αγχωνει οτι θα ειναι πιο δυσκολα στο να βρω εναν συντροφο.
Και βλέπω ποσο μ εχει κουρασει η μονοτονια και η ρουτίνα.
8.12.2022 | 21:51
Σκέψεις για τη ζωή μου
Μεγαλώνω, του χρόνου 39 ετών.
Πότε σαραντάρισα ούτε που το κατάλαβα.
Αυτό το γιορτινό κλίμα που το αποζητώ από τη μία, με σκαλώνει από την άλλη.
Χώνομαι κάθε Χριστούγεννα μέσα στο εορταστικό κλίμα αλλά μόνος.
Έχω μια καθημερινότητα που δεν οδηγεί σε γνωριμίες.
Ίσως δεν το προσπαθώ κι εγώ αρκετά αλλά είναι και θέμα ηλικίας.
Ειδικά στον ερωτικό τομέα δεν ξέρω πώς να κάνω το πρώτο βήμα προς την προσέγγιση. Πρακτικά ξέρω αλλά γενικά κάτι με σταματάει.
Η καθημερινότητά μου είναι ίδια, δουλειά ή ρεπό και μετά κυκλοφορία στην πόλη πηγαίνοντας σε συγκεκριμένα ενδιαφέροντά μου.
Δεν έχω κύκλο ανθρώπων ώστε να γίνει κάποια γνωριμία από εκεί.
Άφησα και τα χρόνια και πέρασαν.
Δεν μου φαίνεται πως δεν έχω ερωτική ζωή, σε ελάχιστα άτομα που το έχω εμπιστευτεί μού το έχουν πει.
Δεν είχα και ποτέ ιδιαίτερη επιτυχία στον έρωτα κι αν αυτό δεν το χτίσεις σε νεότερη ηλικία μετά τι προσπάθεια να κάνεις; Και πώς;
Δεν ζητάω κάτι παράλογο ούτε είναι θέμα απαιτήσεων που έχω από την υποψήφια αγαπημένη μου ούτε ότι φλερτάρω γυναίκες που δεν είναι του στυλ μου ώστε να μη γίνεται τίποτα.
Δε φλερτάρω καθόλου εδώ και χρόνια.
Αν το ξεκινήσω τώρα θα φανεί κάπως χαζό, παλιμπαιδισμός στην ηλικία μου και δε νομίζω πως είναι και η ευνοϊκότερη εποχή.
Με ανθρώπους που έρχονται και μου μιλάνε έχω μια χαρά σχέση, δηλαδή όσο κρατάει η συζήτηση, δεν κρατάμε επαφή μετά.
Τελευταία γνώρισα μια κυρία που μου μίλησε αυτή πρώτη, συζητάμε όταν βρεθούμε σε ένα κοινό μέρος και μέχρι εκεί.
Δεν την βλέπω ερωτικά, απλά θέλω να πω πως η ζωή μου κυλάει ας πούμε κανονικά. Και ρουτινιάρικα.
Αλλά χωρίς έρωτα. Ούτε μια αγκαλιά, ούτε ένα χάδι.
Τέλος πάντων, ίσως να είναι και υπερεκτιμημένος ο έρωτας όπως λένε μερικοί άνθρωποι, δεν ξέρω, μπορεί, αλλά συνήθως αυτά τα λένε άνθρωποι στων οποίων τη ζωή υπάρχει ο έρωτας. Και υπερεκτιμημένος να είναι πάντως, αυτό δεν με εμποδίζει από το να νιώθω την έλλειψή του, δεν το κάνω επίτηδες, μού συμβαίνει.
Δίσταζα κιόλας να εκδηλωθώ πάντα.
Ώρες-ώρες πάντως επειδή ακούω κι απόψεις ότι εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα, δεν είναι θέμα αυτό, όλα καλά, υπερεκτιμημένος έρωτας ή δεν υπάρχει λόγος να κάνω σχέση απλά για να λέω πως έχω σχέση, μού φαίνεται ότι θα αρχίσω εκούσια να αυταπατώμαι. Μήπως τελικά έχω κάποια αγαπημένη και είναι αόρατη; Μήπως εμφανίζονται ευκαιρίες κι εγώ δεν επωφελούμαι από αυτές;
Αυτό βγήκε από μέσα μου. Κατανοώ πως όποιος άνθρωπος δεν το βιώνει είναι δύσκολο να το καταλάβει.
Να ευχηθώ τα καλύτερα σε όλους. Με μελαγχολούν πάντως οι γιορτές. Η οικογένειά μου εδώ και χρόνια είμαι εγώ.
15
