ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον ψυχάκια γονιό υπάρχει μια ψυχική προσκολληση γι'αυτό έχεις καταλήξει να μένεις μαζί του . Αν είμαστε "παντρεμένοι " με τους γονείς πως να γίνουμε με άλλον; Κόψε τα δεσμά μαζί του, φέρσου όπως νιώθεις στον οποιονδήποτε , η κατάθλιψη είναι κούραση να υποκρίνεσαι πως είσαι κάποια άλλη , είναι καμπανάκι απτή ψυχή ότι ΟΧΙ δεν θέλω να πάω από αυτό το δρόμο με οδηγείς λάθος, πάρτο αλλιώς .Μην είσαι το καλό κορίτσι . Κάνε ΟΤΙ θες σε αυτή τη ζωή και μην προσπαθείς να ικανοποιήσεις κανέναν. Μην είσαι θύμα, μην λες δεν με προσέχει κανείς . Ακόμα και για τον ύπνο σου που σε ενοχλεί , αποδεξου το. Δικαίωμα σου να κοιμηθείς και αργά. Κ αν θες θα το φτιάξεις. Αν κάνεις την μέρα σου να αξίζει , αν δεν έχεις τα ίδια προβλήματα στο μυαλό σου κάθε μέρα θα κοιμηθείς μια χαρά. Άμα ο γονιός σου τσακίζει το νευρικό σύστημα και εσύ το ξέρεις , τότε τι κάνεις ακόμα εκεί ; Αυτοκαταστροφή. Όσο για τους άντρες... Κάνε εσύ την καθημερινότητα σου όμορφη και ό,τι είναι να έχεις τη σιγουριά ότι θα το ελκύσεις στην ζωή σου. Δεν ζεις για να σε επιλέξουν οι άλλοι αλλά για να εκπληρώσεις τον σκοπό ύπαρξης σου που είναι να νιώθεις καλά με σένα πρώτα απολα ! Εκτός κ αν θες να μεταπηδήσεις από τοξικό γονιό σε τοξικό σύντροφο . Ποια η διαφορά ; Να σε προσέχεις

Καλησπέρα.....προσπάθησε να είσαι αισιόδοξη,να φροντίζεις τον εαυτό σου ,να είσαι παντα με χαμόγελο και πάντα δεκτική σε κάθε τι καινούργιο ερχεται στη ζωή σου όσων αφορά γνωριμία.Ελπιζω να έχεις παρέες και να βγαίνεις έξω για βόλτες αλλιώς υπάρχουν διάφορες ομάδες στο Facebook που βγαίνουν κάποια άτομα και περνάνε ωραία και όλο και κάτι μπορει να προκύψει από εκεί.Μπορεις επισης να κάνεις εσύ το πρώτο βημα αν δεν είσαι ντροπαλή σε έναν άνδρα που σου αρέσει αλλά μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω και η ηλικία ένας αριθμός είναι..Αυτά από μένα φιλιά μια μεγάλη αγκαλια και ότι χρειαστείς και μπορω να βοηθησω χαρά μου 🌹

Υποθετω τα δευτερα αντα. Δοκιμασε να δουλεψεις και ο υπνος σου θα στρωσει Επισης θα παψεις να εξαρτιεσαι απο τον "απαισιο γονιό-ψυχάκια" που και τον βριζεις και του εχεις φορτωθει στην πλατη!

Να μην σε προσέχει κανείς δεν γίνεται. Υπάρχουν γυναίκες που είναι πολύ μέτριες ας πούμε (για να μην το πω ωμά) και έχουν σχέση.
Μάλλον δεν σε προσέχουν αυτοί που θες εσύ?! Δεν ξέρουμε και τα κριτήρια σου ούτε την συμπεριφορά/μοτίβο/καθημερινότητα σου.
Να χαλαρώσεις καταρχάς και να μην σε πάρει (και άλλο) από κάτω γιατί δεν θα σώζεται μετά.
Τώρα σχετικά με τον γονιό σου , το ξέρεις και η ίδια ότι μόνο αν πας σε άλλο σπίτι θα ηρεμήσεις.
EDIT: Μήπως έχεις βολευτεί με τον γονιό σου που στα πληρώνει, γι'αυτό δεν φεύγεις ? Μήπως κάθεσαι όλη μέρα σπίτι και μοιρολογάς? Κάτι συμβαίνει πάντως.

Θα είχε ενδιαφέρον να μας πει κάποιος/α γνώστης/ρια πως σχετίζεται ο κιρκάδιος ρυθμός με την κατάθλιψη. Εγώ πιστεύω απλώς ότι δε μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ, γιατί δεν κάνεις απολύτως τίποτα που να σε κουράσει μες τη μέρα. Για παράδειγμα, μας έγραψε άλλη εξομολογούμενη ότι στέκεται όρθια ένα 12ωρο την ημέρα. Και κατάθλιψη να είχε η συγκεκριμένη, με το που θα έβρισκε κρεβάτι θα έπεφτε οριακά με τα ρούχα από την κούραση. Το θέμα του ύπνου, λοιπόν, το λύσαμε νομίζω. Βρες πράγματα να κάνεις.
Επόμενο: έχοντας περάσει τα άντα να μας λες ότι μένεις με απαίσιο γονέα ψυχάκια, δεν το λες και πολύ λογικό και ώριμο εκ μέρους σου. Αυτός ο "ψυχάκιας" καθώς φαίνεται, σου παρέχει στέγη, φαί και κατανόηση (αφού ξυπνάς στις 12 και δε σε έχει πετάξει έξω κλωτσηδόν να πας για δουλειά ή στον ψυχίατρο εφόσον ισχυρίζεσαι ότι υπάρχει θέμα).
Τέλος, σχετικά με τους άντρες που δε σε προσέχουν...Εσύ θα πρόσεχες έναν άντρα που μένει με τη μαμά του, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον στη ζωή του και για όλα τα "δεινά" του θα έφταιγαν όλοι οι άλλοι εκτός από εκείνον;
Tο φως αν δεν πάρεις την απόφαση να το ανάψεις μόνη σου, πολύ φοβάμαι ότι δε θα το δεις σύντομα. Και είναι και η ασφάλεια του "ψυχάκια" που δε σε αφήνει καν να προσπαθήσεις να πας προς το φως. Να δεις πώς το έλεγαν οι αρχαίοι; Ανάγκα και θεοί πείθονται. Και εσύ δεν έχεις βρεθεί σε ανάγκη απ`ότι φαίνεται.

Γεια σου φιλη. Βεβαιώσου οτι πριν τον αντρα,εχεις ενδιαφεροντα,χομπιισως φιλους που αγαπας,, και γενικα περνας καλα με την παρτη σου. Σου το λεω πρωτιστως αυτο,γιατι οι σχεσεις ερχονται & φευγουν,,και παλι με τον εαυτο μας μενουμε αντιμετωποι.Πρεπει (δες το σαν απαραβατο κανονα)να σου αρεσει αυτο που σου συμβαινει μεσα σου,σαν αίσθηση,σαν υπαρξη,,για να απολαυσεις και οτι αλλο προσελκυσεις μετα,γιατι αναποδα δεν προκυπτει η χαρά.Τωρα αυτο που γραφεις για τον γονιο,οκ ναι..υπαρχουν και σχεσεις στην καθημερινοτητα μας που ειναι δυσαρμονικες,μπορω να σε καταλαβω,Κρατα οσο μπορεις λιγοτερη αλληλεπίδραση,για να μην παιρνεις τα vibes της γκρινιας κτλ. Δεν ξερω αν βοηθησα,αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα το βρεις!!

Αυτού του είδους οι εξομολογήσεις έχουν γραφτεί χιλιάδες φορές, όπως και οι απαντήσεις που θα ακολουθήσουν από τα υπόλοιπα μέλη. Συνοπτικά από μένα έχω να σου πω, πως κάποια μερίδα ανθρώπων ( άντρες και γυναίκες ), δυσκολεύονται στο να βρουν σύντροφο και είναι μόνοι. Είτε παρουσιάζεται κάτι που δεν προχωρά και μένει πλατωνικό, είτε έρχονται άσχετα άτομα που δεν προκαλούν καμία αίσθηση, είτε υπάρχει το απόλυτο τίποτα. Εδώ μας περιγράφεις μια άσχημη κατάσταση που βιώνεις στο σπίτι, αφού ζεις με κακοποιητικό γονιό. Και αντί να εστιάσεις τη προσοχή σου να φύγεις από εκεί για να αναπνεύσεις ελεύθερα, εσύ μαραζώνεις επειδή δεν έχει έρθει ο πρίγκιπας να σε πάρει. Οπότε μαραζώνεις διπλά. Δουλεύεις, έχεις ενδιαφέροντα; Αν δεν έχεις οικονομική ανεξαρτησία έστω με τους χαμηλούς μισθούς που υπάρχουν και ζεις σε όχι καλό κλίμα, όλα θα τα βλέπεις χειρότερα από ό,τι φαίνονται. Αν πάλι εργάζεσαι, κάνε κομπόδεμα και υπομονή και άλλαξε σπίτι. Τι σημαίνει πως είσαι μεγάλη και έχεις περάσει τα τριάντα; Μπαμπόγριες δηλαδή είμαστε;