Και ο θάνατος πατέρα είναι απαίσιος. Τον πρώτο καιρό σου ξεριζώνεται η καρδιά. Με το πέρασμα του χρόνου, κάπως συνηθίζεται αλλά δεν ξεχνιέται ποτέ.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Και ο θάνατος πατέρα είναι απαίσιος. Τον πρώτο καιρό σου ξεριζώνεται η καρδιά. Με το πέρασμα του χρόνου, κάπως συνηθίζεται αλλά δεν ξεχνιέται ποτέ.
Πριν απο 25 ημερες πέθανε η μητέρα μου.
Προσπαθώ να συμβιβαστω με την σκέψη πως, ο θρηνος-οπως και η απωτατη θλιψη - για την απώλεια της μανς, ειναι αναποφευκτος.
Ευελπιστώ πως κάποια στιγμή θα μου έχουν μείνει μονο οι καλες αναμνησεις απο εκείνη και φυσικά δεν θα παψω ποτέ να την θυμάμαι με αγάπη..
Υπερθεματιζω στην προτροπή σου προς ολους οσι εχουν ακόμη την μητέρα τους, να την αιφνιδιασουν μ ενα φιλί, μ ενα "σ αγαπώ μαμά".... ετσι, χωρίς λογο!
Αγάπη τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τη μαμά μου τα πέρασα σε μια διαλυμένη οικογένεια σχεδόν χωρίς φίλους και φυσικά χωρίς αγόρι. Η στήριξη που είχα από τον περίγυρο ήταν σχεδόν μηδενική. Κοίτα γύρω σου, η μαμά σου έφυγε αλλά σου έχουν μείνει τόσα πολλα. Η ζωή προχωράει με τους ανθρώπους που μένουν κι εσύ ευτυχώς έχεις πολλούς και καλούς! Καλά Χριστούγεννα
Και εγώ όταν έχασα τη μαμά μου, δεν είχα στήριξη από κανέναν. Άστα, όλα τα ζόρια στη ζωή μόνοι μας τα περνάμε τελικά.
Εσύ εξ. κάνε υπομονή, ο πρώτος χρόνος είναι πάρα πολύ δύσκολος, μετά εξοικειωνεσαι με την απώλεια σιγά σιγά.
Πολυ λυπαμαι φιλη μου. Στη θεση σου θα πηγαινα σε ψυχολογο. Οταν ειχες καλη μανουλα, ο πονος της απωλειας της ειναι απανθρωπος.
Οσα χρονοα και αν περασουν παντα την αποζητας. Ενα χαδι της, εναν καλό λογο.
Μια καλη αναμνηση που θα μοιραζοσουν. Οταν παλι ειχες κάκιστη σχέση ο πόνος δεν ειναι τετοιας εντασης.
Τυχεροι οσοι εχετε καλες μανουλες!