ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γύριζα σπίτι αρκετά μετά τα μεσάνυχτα οπότε είχε πέσει πυκνό σκοτάδι. Τα πυροτεχνήματα στον ουρανό γιόρταζαν την έλευση της νέας χρονιάς. Ήμουν μόνος μα χαρούμενος, σκεφτόμουν πως θα επιστρέψω σπίτι να συνεχίσω την ανάγνωση και τον ταινιομαραθώνιο. Σκεφτόμουν τα καλούδια που με περίμεναν σπίτι. Κοντά στη γειτονιά μου είναι ένα οικόπεδο χωρίς κάποιο κτίσμα μέσα. Σε μια γωνία. Καθώς έστριβα βλέπω λοιπόν στον εξωτερικό του χώρο, στο πεζούλι ας το πούμε δύο χάρτινες λιχουδιές. Το φως από την κολόνα του δρόμου έπεφτε ακριβώς πάνω τους αλλιώς θα προσπερνούσα, η τύχη ήταν με το μέρος μου. Διαβάζω τους τίτλους και καταλαβαίνω πως μια όμορφη χρονιά ξεκίνησε. Βιβλίο για τον Ταραντίνο και τις ταινίες του (με πλούσιο έγχρωμο φωτογραφικό υλικό από τις ταινίες και τα γυρίσματα, καθώς λατρεύω όταν σε καλλιτεχνικά βιβλία υπάρχει φωτογραφικό υλικό, το ίδιο θέλω και στα θεατρικά προγράμματα που παίρνω στις παραστάσεις που πηγαίνω, πεθαίνω όταν έχουν ολόκληρο το κείμενο μέσα μαζί με πλούσιο φωτογραφικό υλικό) και το δεύτερο βιβλίο ήταν το ''αυτή η γλυκιά αρρώστια'' της Πατρίτσια Χάισμιθ σε μετάφραση της σπουδαίας ποιήτριας που αγαπώ πολύ της Μαρίας Λαϊνά. Βιβλία που δεν ήταν από εφημερίδες αλλά κανονικές εκδόσεις. Δε σνομπάρω τις ειδικές εκδόσεις των εφημερίδων, κάποιες φορές προσφέρουν αξιόλογα βιβλία αλλά όσο να 'ναι εδώ μιλάμε για κανονικές εκδόσεις. Τα φυλλομετρώ με χτυποκάρδι ώστε να μη βρω μουτζούρες ή σημειώσεις ή σκισμένες σελίδες μέσα καθώς θα αναγκαζόμουν με βαριά καρδιά να τα αφήσω, δεν δέχομαι βιβλία σε άσχημη κατάσταση. Τα βρίσκω άθικτα και τα κάνω δικά μου. Απορώ ποιοί άνθρωποι αφήνουν αυτά τα αναγνωστικά κομψοτεχνήματα στο δρόμο. Εντάξει ευχάριστη έκπληξη είναι για εμάς αλλά πραγματικά αυτά είναι αριστουργήματα. Παλιά είχα βρει μόνο στο δρόμο κάτι βιβλία του συνωμοσιολόγου ''κάμερα σε μένα'' και το θεώρησα λογικό να πετάγονται ή κάποια άλλα χαζοχαρούμενα best sellers από ειδικές εκδόσεις εφημερίδων που πήγαιναν για ανακύκλωση. Θυμήθηκα πως ένας φίλος μου, μου είχε πει πέρυσι πως μετά από μια προβολή που είχαμε πάει μαζί ΄΄ενα βράδυ όταν χώρισαν οι δρόμοι μας είχε βρει σε παγκάκι στάσης λεωφορείου βιογραφία του Παζολίνι και βιβλία Κάφκα και Ρούσντι (τον Κάφκα τον είχε αλλά τα άλλα τα πήρε). Και σε αυτόν είχαν τύχει εκδόσεις κανονικές, όχι των εφημερίδων. Πλέον έχω βιβλία για τρεις αγαπημένους μου σκηνοθέτες, Πολάνσκι , Μπέργκμαν (που τα έχω αγοράσει) και τσουπ! ήρθε στην παρέα τους και ο Κουέντιν αναπάντεχα. Όσο για το ''αυτή η γλυκιά αρρώστια'' της Χάισμιθ(όπως είπα σε εξαίρετη μετάφραση Ελληνίδας ταλαντούχας ποιήτριας) αμέσως το έβγαλα από τη λίστα μου με τα βιβλία που θέλω να αγοράσω καθώς μου δωρίστηκε με αυτόν τον τρόπο. Ευχαριστώ, ζωή. Ευχαριστώ νέα χρονιά. Ευχαριστώ αυτόν που τα άφησε. Η νέα χρονιά αξίζει μόνο χαμόγελα και υγεία. Αυξήθηκε και η στοίβα με τα αδιάβαστα που έχω. Υγεία, χαρά σε όλους και ευτυχία. 2023 σ' αγαπώ.