Εγώ αρχίζω να νομίζω ότι ο πόθος είναι αντιστρόφως ανάλογος του ενδιαφέροντος που δείχνει το αντικείμενο του πόθου. Αν, για παράδειγμα, έχεις εκεί έναν αντικειμενικά ωραίο κούκλο να σε πολιορκεί ανοιχτά, ίσως αυτό δεν είναι τόσο πρόκληση όσο ο μέτριος εμφανισιακιά μεν, αλλά με μια πιο αινιγματική συμπεριφορά, που σε κάνει κιόλας ν' αναρωτιέσαι "μα καλά, λίγη του πέφτω;" Και σε κάνει να κολλάς λίγο παραπάνω ώσπου να ξενερώσεις. Μην το γελάς, έχω δει περίπτωση με το ακριβώς αντίθετο: εμφανισιακά πολύ ωραίο παιδί και μια χαρά έξυπνο, να κολλάει με κοπέλα που να είναι απολύτως μέτρια, ειλικρινά, ούτε καν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πάνω της δεν είχε, και το μόνο της "ταλέντο" ήταν η συμπεριφορά κρύο-ζέστη, και μάλιστα η φάση "κρύο" να μην ξέρεις πώς κι από πού ερχόταν. Κι όσο ο άλλος την έβλεπε ξαφνικά να κλείνει σαν το στρείδι συναισθηματικά, τόσα πιο πολλά έκανε, μήπως και ξαναδεί χαμόγελο στο πρόσωπό της. Εμείς τη μάθαμε καλά την κοπέλα κι απομακρυνθήκαμε, γιατί τέτοια χειραγώγηση ήταν ανυπόφορη, όμως ο άλλος δεν έπαιρνε χαμπάρι, και στο τέλος μέχρι και κέρατο έφαγε. Ναι, αλλά πριν όταν τον βλέπαμε σε πρώτη φάση γνωριμίας με άλλη κοπέλα, η οποία και πανέμορφη ήταν και χιούμορ είχε και μια χαρά ευθέως εκδήλωνε τα συναισθήματά της, αυτός δεν τρελαινόταν τόσο και η σχέση τους έληξε από δική του πρωτοβουλία, παρόλο που εκείνη η κοπέλα, κατ' εμέ, μπορεί και πολύ καλύτερο να βρει. Γι' αυτό μην παρασύρεσαι από αυτό το παιχνίδι του μυαλού, που σε βάζει στη διαδικασία να σκέφτεσαι μήπως είσαι "λίγη" ή τι άλλο να κάνεις για να συγκινήσεις τον άλλον, γιατί μετά άθελά σου θα επενδύεις πολύ περισσότερο απ' ότι ο άλλος και θα τρελαίνεσαι κιόλας αν δεν θα παίρνεις πίσω ισόποσα. Άσε που μπορεί ο άλλος να νιώθει ότι, εμφανισιακά τουλάχιστον, μπορείς πολύ καλύτερα, να κομπλάρει, οπότε και να καταφεύγει στη στρατηγική του να σε μουλιάζει στην αδιαφορία για να σε κάνει να κολλήσεις. Το κόλπο έχει γίνει πασίγνωστο.