ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κόλλησα κόβιντ και έκανα χρήση της 5 μέρες αναρρωτικής απο την δουλειά. Εκτός απο τις πρώτες μέρες που ήμουν χάλια μου είχε λείψει αυτό το να μην έχεις πρόγραμμα και να κάνεις ότι θέλεις στον χρόνο σου χωρίς να σε αγχωνει κάτι. Σήμερα πήγα μια βόλτα με το ποδήλατο(ως τελευταία μερα αναρρωτικής, βγήκα αρνητικός), είχε υπέροχη μέρα και μπορώ να πω το απόλαυσα που για μένα ήταν αργία ενώ όλοι δούλευαν κανονικά. Μου λείπουν οι μέρες ως άνεργος που είχα αυτή την απόλυτη ελευθερία, που μπορούσα να πηγαίνω όπου ήθελα όποτε ήθελα χωρίς να με νοιάζει ότι "πρέπει να γυρίσω γιατί π.χ αύριο δουλεύω". Νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου στην δουλειά, τον πραγματικό μου χρόνο, θέλω να πω πως σε αυτή την γη ήρθαμε για πολύ συγκεκριμένο χρόνο και στην κυριολεξία το σημαντικότερο πράγμα που έχουμε ως άνθρωποι είναι ο χρόνος. Τον περνάμε σε πράγματα που μας αγχωνουν κ μας κουράζουν ενώ δεν θα έπρεπε να είναι έτσι, αυτο που τόσο λίγο έχουμε και στην κυριολεξία δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει το σπαταλάμε σε πράγματα που μας κάνουν κακό στην ψυχολογική μας υγεία. Μπορώ να πω πως όταν ήμουν άνεργος ήμουν πιο χαρούμενος, μπορεί να είχα πολύ λιγότερα χρήματα αλλά έκανα πράγματα που με ευχαριστούσαν, μια βόλτα στην θάλασσα, στο δάσος, για ψάρεμα, συναντούσα ανθρώπους, συγγενείς που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι, ενώ τώρα έχω μήνες να τους δω με την πρόφαση ότι δεν προλαβαίνω λόγω δουλειάς (και όντως έτσι είναι). Είμαι της άποψης πως οι άνθρωποι είμαστε υπερβολικά υπερ καταναλωτικά όντα και πώς μπορούμε να ζήσουμε με πολύ πολύ λιγότερα, θυσιάζουμε τον χρόνο μας στην δουλειά ώστε να έχουμε αρκετά χρήματα να αγοράζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε. Στην ουσία πετάμε τον χρυσό για να αγοράσουμε άνθρακα. Τελικά μήπως κάνουμε κάτι σοβαρά λάθος;