ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.1.2023 | 21:37

αρνητικες σκέψεις

Εχω παει 36. Δεν εχω ουτε ένα ένσημο. Είμαι εκπαιδευτικός. Είμαι καμμένο χαρτί; Θα με πάρουν ποτέ για δουλειά. Η μανα λεει οτι είμαι μεγάλη και οχι δεν θα με πάρουν. Ποιά πορεία να πάρω; Νιωθω αποτυχημένη. Να παντρευτώ τουλαχιστον για να αντισταθμίσω το τσαλάκωμα μου,μ´αυτον τον τρόπο; Γιατί και ανύπαντρη (που ολοι ξέρουμε πώς τις αποκαλούν) και άνεργη παει πολυ, δεν πάει; Εν τω μεταξυ μου αρέσει αλλο επαγγελμα και σπουδαζω δευτερη σχολη. Νιώθω πισω σε ολα. Πωπω δεν μπορω με τόσες αρνητικές σκέψεις, θα σκάσω. Μια συμβουλή; Insight ?
19
 
 
 
 
σχόλια

Το πρόβλημα είναι ότι δίνεις σημασία σε ό,τι λέει η μητέρα σου. "Είσαι μεγάλη, δεν θα σε πάρουν", είπε η μητέρα σου, που ξέρει τα πάντα και παρακολουθεί πίνακες ΑΣΕΠ και κριτήρια προσλήψεων. Κι εσύ κάθεσαι και την ακούς σαν να σου είπε τη Σοφία του Κόσμου.

Γιατί δεν κόλλησες ποτέ ούτε ένα ένσημο;
Κάτσε βρε κοπελιά, τι θα αλλάξει αν παντρευτείς; Θα πλένεις βρακιά και θα κάνεις παιδιά και θα πάει ακόμα πιο πίσω η περίπτωση να αποκτήσεις ένσημα. Έχεις κανένα κελεπουρι για γαμπρό που θα σε εξασφαλίσει και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις και θα σου κολλάει ένσημα; Γιατί η δημιουργία γάμου ειδικά τη σημερινή εποχή επιβάλλει να δουλεύουν και οι δύο,τα έξοδα τρέχουν από παντού και με παιδιά ακόμα παραπάνω. Τελείωσε τη δεύτερη σχολή που απ' ο.τι κατάλαβα σ αρέσει και κυνήγησε κάτι κοντά σε αυτό που σου αρέσει.
Ακόμα και τον τέλειο γαμπρό να γνωρίσεις, πρέπει να δουλεύεις ,να έχεις ταυτότητα. Θα έχεις άλλον αέρα, θα μπορείς να πεις όχι, θα μπορείς να πάρεις ο.τι θες χωρις να δίνεις αναφορά.

Καλα τα λες και δε διαφωνω. Αλλα δεν θελω να φυγω απο αυτη τη ζωη χωρις ενα παιδάκι.
Αυτο πότε θα το κάνω; Αν δεν ηταν αυτο το ζητημα δεν θα εκανα ετσι σαν παλαβη. Εξωσωματικη δεν προκειται να κάνω!
Εχει χτυπησει η καμπανα δυο χρονια τωρα και με ξεκουφαίνει καθε μέρα. Δεν θελω να καταληξω μόνη σα τη νονα μου που δεν εκανε τιποτα παρα μονο δουλεια γραφειου μεχρι τις 22.00 το βραδυ..Και στο τελος απολυθηκε κι επαθε και την κακια αρρωστια.

Το ότι το έπαθε αυτό η νονά σου δε σημαίνει πως θα πάθεις το ίδιο. Μπορείς να κάνεις κατάψυξη ωαρίων αν θες. Δε μας είπες όμως τον άντρα που θα τα κάνεις όλα αυτά τον βρήκες;

Βλεπεις τα προβλήματα όλα μαζί γι αυτο σου φαινονται βουνο. Πρέπει να βάλεις προτεραιότητες και να ξεκινήσεις από κάπου. Σαν πρωτο βήμα να ψαξεις για δουλεια. Τι ειδικοτητα εχεις; Ψαξε παντου και στον ιδιωτικο τομεα και αν δε σ αρεσει το επαγγελμα σου κοιτα διαφορες δουλειες. Αν βρεις δουλεια θα αποκτησεις αυτοπεποιθηση και θα σε βοηθησει και στο κομματι της σχεσης. Απεκτησε ενα σκοπο και θα δεις πως θα νιωσεις καλυτερα

Έχεις γράψει πολλές φορές αυτή την εξομολόγηση και προσωπικά σου έχω δώσει κάποιες συμβουλές, όπως και τα υπόλοιπα μέλη. Συμπεραίνω όμως πως δυστυχώς αναμασάς τα ίδια προβλήματα που έχεις και δεν κάνεις άμεσες κινήσεις για να το αλλάξεις όλο αυτό.

Έχεις αφήσει πίσω τα επαγγελματικά σου αλλά και τα προσωπικά σου και τώρα τρέχεις και δεν φτάνεις.
Αντί να αλλάζεις σχολή και να σπουδάζεις στα 36, έπρεπε να είχες βγει ήδη στην αγορά εργασίας.
Προφανώς έχεις κάποιο παθητικό εισόδημα από την οικογένεια για να ζεις αλλιώς θα δούλευες εδώ και χρόνια.
Και αυτό με τον γάμο πως το λες τόσο casual? Τόσο εύκολο είναι για σένα? Τα χρόνια περνάνε..
Σου προτείνω να βρεις μια δουλειά για αρχή και να αφοσιωθείς στα ερωτικά σου.

Νιώθω ότι έχεις ξεχάσει το τι θες ΕΣΥ και στέκεσαι στο τι θέλει η κοινωνία, η μάνα σου, η κυρα Μαρία η γειτόνισσα κλπ.Ξεχνάς ότι όλα όσα γράφεις είναι φτιαγμένα μέσα από την κοινωνία και είναι άτυποι κανόνες να στο πω έτσι. Αν θες δεν τους ακολουθείς. Μην καταπιέζεσαι για βλακείες. Οκ καταλαβαίνω το ότι είσαι άνεργη είναι θέμα γιατί το οικονομικό μας θέμα πάντα επηρεάζει καλώς ή κακώς την ζωή μας. Αλλά σκέψου το έτσι, ότι δηλαδή χρειάζεσαι δουλειά για να σε γεμίζει σαν άνθρωπο και για λόγους ευ ζην. Το να παντρευτείς για να απαλύνεις τον πόνο της δουλειάς ωστόσο, είναι μια άκυρη σκέψη που στην έχουν φυτέψει άλλοι. Αυτό είναι το ζήτημα; να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια επειδή εισαι 36;
Αφού είσαι εκπαιδευτικός όπως λες, μην περιμένεις μέχρι να σε πάρουν κάπου γιατί το σύστημα στη χώρα αυτή που ζούμε είναι τέτοιο που μπορεί να διοριστείς μπορεί και όχι. Είσαι εκπαιδευτικός, μπορείς να ασκήσεις το επάγγελμα, εφόσον σε ενδιαφέρει, με διαφορετικούς και ποικιλους τρόπους. Δεν σημαίνει ότι ντε και καλά πρέπει να δουλέψεις μόνο σε σχολείο και μέχρι να γίνει αυτό θα κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας. Αναζήτησε, ψάξου και σίγουρα κάτι θα βρεις, χτίζοντάς το σιγά σιγά. Θεωρώ ότι σε επηρεάζουν ακραία οι αρνητικές σου σκέψεις και δεν σε αφήνουν να σκεφτείς καθαρά. Βάλε στην άκρη άτομα που σε επηρεάζουν αρνητικά σε αυτό το κομμάτι ώστε να μπορείς να σκεφτείς καθαρά τι θες εσύ εν τέλει και όχι οι άλλοι. ΚΑΝΕΝΑΣ άνθρωπος εκεί έξω δεν είναι "καμένο χαρτί", μόνο αν ο ίδιος επιτρέψει να είναι.

Αγαπητή μου κυρία, μια καλοπροαίρετη ερώτηση. Από πού προκύπτει ότι η κοινωνία θέλει μια κατάσταση σαν αυτή που έχει περιέλθει η εξ.; Δηλαδή τα όσα αναφέρονται προήλθαν επειδή στην κοινωνία αρέσει τελικά στα 36 μας να μην έχομε ένσημα και να ασχολούμαστε με το αν έχομε κολούρα;
Δηλαδή, η εξ. καταπιέστηκε από την κοινωνία;
Ξαναδείτε το παρακαλώ.

Ναι έχετε δίκιο, ξανά διάβασα το κείμενο και απαντούσα έχοντας κάτι διαφορετικό τελικά στο μυαλό μου. Ωστόσο κάποια σχόλια θεωρώ ότι θα την βοηθήσουν στη φάση που βρίσκεται. Πχ. να κοιτάξει να ασκήσει με διαφορετικό τρόπο το επάγγελμά της και να αφήσει τις παντρειές στην άκρη.

Δηλαδη το να παντρευτεις το εχεις πιο ευκολο? Εδω γελανε. Παντως ξεκινα να ψαχνεις για δουλεια, φροντιστηρια , αναπληρωτρια σε συνδιασμο με ιδιαιτερα. Εχει δικιο η μητερα σου ειναι δυσκολο να πας να ζητησεις δουλεια χωρις καποια προυπηρεσια μετα απο τοσα χρονια, αλλά δεν ειναι αδυνατο.

Γνωρίζω καθηγήτρια η οποία διορίστηκε σε ηλικία άνω των 50 σε σχολείο. Είχε βέβαια ένσημα από άλλες δουλειές που έκανε, όπως και γερό "δόντι" καθώς ζούμε στην Ελλάδα.
Γενικότερα η γνώμη μου είναι να μην προχωράει μια γυναίκα σε γάμο, αν δεν έχει εξασφαλιστεί οικονομικά από μόνη της η έστω από την οικογένεια της. Είναι μεγάλη δυστυχία να εξαρτάσαι από τον άντρα σου οικονομικα. Ούτε στους ίδιους τους άντρες αρέσει, το να μην έχει μια γυναίκα δικό της εισόδημα. Και όσοι τις επιλέγουν το κάνουν καθαρά για να τις έχουν του χεριού τους. Ούτε από αγάπη, ούτε από έρωτα.
Προσοχή λοιπόν.

Ο θεσμος των αναπληρωτών κατα την γνωμη μου ειναι κοροϊδία σκέτη, για να καλμαρουν την οργη του λαού.
Τοσες εξομολογησεις εχουμε διαβασει εδω για αναπληρωτες που οργωνουν 10 χρονια την Ελλαδα.
Με τοσα μορια που συγκέντρωσαν πώς και δεν καταφεραν να διοριστούν; Αυτο συνιστα καταφανη εμπαιγμο απο την πλευρα των κυβερνώντων.
Και γενικα οι δουλειες με συμβασεις ιδιωτικου δικαιου ακομη ειναι παντού οχτάμηνες.
Αρα θα εισαι ενηλικος μονο 8 μηνες τον χρόνο. Μετά πισω στο πατρικο...

Ναι είναι κοροϊδία γιατί στην ουσία τους έχουν στην αναμονή για χρόνια αλλά όσες γνωστές μου ξέρω μετά απο λίγα χρόνια διορίστηκαν μόνιμες. Κ εκτός αυτού ο μισθός έστω κ για αναπληρωτές είναι αρκετά καλός μπορώ να πω, γιατί κ ατον ιδιωτικό πολλοί αναγκάζονται να αλλάξουν πόλη και μάλιστα με λιγότερα χρήματα

Scroll to top icon