ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.1.2023 | 21:44

Νιώθω λυπημένος

Θέλω να πω κάτι που νιώθω. Δυστυχώς αυτό που βλέπω και βιώνω είναι πως όσο -φοβικός οποιουδήποτε είδους είναι κάποιος άνθρωπος, όσο πιο κολλημένος με παρωπίδες τόσο καλύτερα περνάει σε αυτή τη ζωή, εννοώ από την άποψη της αποδοχής των άλλων και το γεγονός ότι πάντα βρίσκει ανθρώπους να έχει στη ζωή του. Δεν εξετάζω αν οι άλλοι υποκρίνονται μπροστά του ή αν το κάνουν από ανάγκη, βλέπω το αποτέλεσμα. Υποτιμούν στην πράξη και στα λόγια τις συντρόφους τους ή γενικά το γυναικείο φύλο κι όμως έχουν σχέση. Πάντα θα βρίσκουν κάποια. Πάντα. Μπορεί η σύντροφος να τον έχει ανάγκη ή να της φέρεται ωραία της συγκεκριμένης αλλά να έχει γενικώς σκοταδιστικές απόψεις, φυσικά ισχύει κι αυτό. Ή άνθρωποι που δεν νοιάζονται για τους φίλους τους ούτε με πράξεις ούτε με λόγια πάντα θα έχουν φίλους. Όσοι είναι υπέρ της ελευθερίας για όλους και κατά της καταπάτησης δικαιωμάτων τρώνε τα μούτρα τους σε όλους τους τομείς. Αυτό έχω ζήσει. Το είχα συζητήσει με ένα άτομο κάποτε και μου είπε πως οι άνθρωποι που είναι υπέρ της πολλής ελευθερίας και των δικαιωμάτων αντιμετωπίζονται δύσπιστα γιατί δεν ξέρει ο άλλος πού και αν έχουν όρια. Ελευθερία δηλαδή αλλά μέχρι ενός σημείου. Οξύμωρο κι όμως ειπώθηκε. Πάντα σε μια παρέα θα κάνουν πέρα τον ήσυχο κι όχι τον φασαριόζο που μπορεί να τους οδηγεί σε μπελάδες. Στον έρωτα τα ίδια, ο συνεννοήσιμος κι ανεκτικός είναι βαρετός και τον παίρνουν για χαζό. Αυτά, ανεξαρτήτως φύλου κι ερωτικών προτιμήσεων. Συγνώμη για την πικρία μου, με έχει ποτίσει σήμερα αλλά δεν θα αλλάξω τα πιστεύω μου, είναι αργά πια. Δεν θα ολισθήσω στον συντηρητισμό και στον περιορισμό των ελευθεριών αλλά πραγματικά σήμερα δάκρυσα μετά από πολύ καιρό, μετά από χρόνια. Μια κυρία στο παγκάκι στο κέντρο που περιμέναμε μαζί το λεωφορείο με ρώτησε αν είμαι καλά, κάτι που λόγω μοναξιάς έχω να το ακούσω χρόνια να μου το ρωτάνε. Όχι, δεν βγαίνω στο δρόμο κλαψιάρης ούτε με μούρη, έτυχε σήμερα. Αλλά πραγματικά είμαι πολύ λυπημένος κι εύχομαι να μην είστε.
4
 
 
 
 
σχόλια

Να σταθώ εγώ σε κάτι άλλο από την- κατά τα άλλα- τόσο εύστοχη εξομολόγηση σου; Για σκέψου αυτή η κυρία που περιμένατε μαζί στο παγκάκι να φερόταν όπως οι περισσότερες κυρίες εκεί έξω, να έβαζε τα ακουστικά της και να σε αγνοούσε μέχρι να έρθει το λεωφορείο. Και σκέψου, απ`την άλλη, να σε έβλεπε έτσι, να ήθελε να σε ρωτήσει τι κάνεις ή να σου πιάσει γενικά την κουβέντα και να μην το έκανε, είτε από συστολή, είτε πιστεύοντας ότι θα σε ενοχλήσει, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι μια τυχαία συνάντηση στο παγκάκι μπορεί μεν να σε κάνει να ξεσπάσεις χειρότερα για όλα αυτά που κρατάς μέσα σου, μπορεί δε και να σε εκπλήξει ευχάριστα. Αρκεί να κάνεις ένα μικρό βηματάκι...
Ελπίζω να είσαι λιγότερο λυπημένος και εύχομαι κάθε φορά από`δω και στο εξής που θα βλέπω κάποιον/α λυπημένο/η στο δρόμο να έχω το θάρρος της κυρίας, γιατί παρόλο που στα λέω, διστάζω και εγώ τις περισσότερες φορές να ρωτήσω ακόμα και ένα απλό "είστε καλά" ή "χρειάζεστε κάτι".
Υ.Γ. Μήπως παίρνεις το 5; Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρω αν έχω ελπίδες να σε πετύχω χαχα

Δυστυχώς κλασσικό φαινόμενο αυτό που περιγράφεις.
Έχει να κάνει θεωρώ με θέμα αυτοπεποίθησης/κοινωνικότητας κυρίως, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το ότι κάποιοι είναι μλκς κλπ είναι κάτι που πολλοί-ες θα παραβλέψουν (λάθος βέβαια). Γι'αυτό και την πατάνε στο τέλος.

Εξ, αυτά που λες ισχύουν δυστυχώς μέχρι τελευταίας λέξης. Ο ήσυχος και χαμηλών τόνων άνθρωπος είναι στο πυρ το εξώτερον, από παρέες, από φίλους δεσμούς κλπ.
Οσο πιο ανακατωστρα/στης είναι καποιος/α, τόσο πιο περιζητητος/η. Έχει να κάνει πιστεύω με τον μαζοχισμο που έχουμε οι περισσότεροι άνθρωποι, που επεκτείνεται και πέρα από τα ερωτικά,δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση.
Η βρες ανθρώπους που εκπέμπεται στο ίδιο μήκος κύματος, η πορευσου με τον εαυτό σου και κάνε κάποιες μικρές υποχωρήσεις ώστε να μην είσαι τελείως μόνος.
Άλλη λύση δεν βλέπω.

Scroll to top icon