ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στη δουλειά, πολλές φορές στα διαλείμματα ή σε κάποιες πάυσεις που γίνονται, το μόνο πράγμα που ακούω απο τους συναδέλφους μου είναι γενίκα θέματα που αντίμετωπίζουν στη καθημερινότητα με την οικογένειά τους, με τα παιδιά τους κτλπ. Φυσικά δεν λείπουν παραπομπές για την κατάσταση μου οι οποίες έστω και αν είναι κολακευτικές, πάντα υπάρχει η αίσθηση του οτι δε θα ειμαι σε θέση να αφουγκραστώ τα προβλήματα τους. Ωστόσο, αυτό δεν φαίνεται να με επηρεάζει, και ας είμαι ο μόνος ανύπαντρος στο τμήμα μου. Αισθάνομαι άνετα με την εργένειά μου και καμία κοινωνική πίεση να συμμορφωθώ με τον κανόνα του γάμου. Αλλά είτε είναι αγάπη, συντροφικότητα είτε προσωπικές πεποιθήσεις και αξίες κατα την γνώμη μου δεν είναι δίκαιο να γενικεύουμε και να υποθέτουμε ότι όσοι επιλέγουν να παντρευτούν έχουν ανασφάλειες ή προβλήματα με τη ζωή τους. Η ιδέα της ανεξαρτησίας και της απόλαυσης της ελευθερίας δεν πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα μιας αφοσιωμένης σχέσης. Ο γάμος δεν είναι μόνο για άτομα με προβλήματα στη ζωή τους, αλλά για όσους εκτιμούν τη δέσμευση, την αγάπη και την ιδέα να γεράσουν με κάποιον. Δεν έχει να κάνει με το να φέρεις το όνομα κάποιου ή κάποιας για να ευχαριστείς τους άλλους, αλλά να δημιουργήσεις μια ζωή μαζί με κάποιον που αγαπάς. Και όσο για τα νεαρά κορίτσια, έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τι θέλουν για τη ζωή τους, είτε είναι γάμος είτε όχι. Ο καθένας πρέπει να έχει την ελευθερία να κάνει τις επιλογές του και όχι να κρίνεται γι' αυτό. Αντί λοιπόν να πιέζουμε μια αρνητική αφήγηση για τον γάμο, ίσως θα έπρεπε να υποστηρίξουμε και να σεβαστούμε τις αποφάσεις όλων, είτε παντρεύονται είτε όχι.