Βρε κοπέλα μου, αν στο παρελθόν τον χώριζες και ξαναγυρνούσες, δεν του έδωσες ποτέ και την εντύπωση της συντρόφου που θέλει να προσπαθήσει. Ο άλλος είδε αστάθεια στη συμπεριφορά σου και λογικό να ήθελε να σιγουρευτεί πριν συγκατοικήσετε.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Βρε κοπέλα μου, αν στο παρελθόν τον χώριζες και ξαναγυρνούσες, δεν του έδωσες ποτέ και την εντύπωση της συντρόφου που θέλει να προσπαθήσει. Ο άλλος είδε αστάθεια στη συμπεριφορά σου και λογικό να ήθελε να σιγουρευτεί πριν συγκατοικήσετε.
Όποιος δεν βάζει κουλούρα, να τρώει σουτ. Καλώς ήρθες 1953.
Οχι απαραιτητα. Αλλα αν δεν υπαρχει κοινο οραμα στ σχεση, ας μην χανουμε το χρονο μας. Η κοπελα θελει να προχωρησει στη ζωη της, κ πολυ καλα κανει, γιατι να χαραμιστει με εναν τυπο που αρεσκεται σε μια φοιτητικου τυπου σχεση?
Όταν ήμουν πιο μικρή το έλεγα κι εγώ συτό πάνω στους τσακωμούς μου και φυσικά δεν το εννοούσα σχεδόν ποτέ. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι το έκανα για να δω εάν θα αντιδράσει η σχέση μου και δεν θα με αφήσει να φύγω. Κοινώς το έκανα από ανασφάλεια και για να τεστάρω το αν και κατά πόσο με θέλει η άλλη πλευρά.
Σκέψου όμως πως το εκλαμβάνει ο άλλος οταν τον χωρίζεις κάθε τρεις και λίγο
Στην δικη σου περίπτωση το χρησιμοποιεί ως επιχείρημα για να δικαιολόγησει την άρνηση του και το γεγονός ότι δεν θέλει.
Πολύ σωστά τα σκέφτηκες όλα και μπράβο σου που έκανες πέτρα την καρδιά σου και πήρες την απόφαση να χωρίσεις. Φαντάζομαι πόσο δύσκολο ήταν, αλλά με παρακάλια ή τελεσίγραφα δεν θα προχωρούσε μπροστά η σχέση σας. Είναι ωραία η φάση αυτή στην αρχή, όταν στα ρεπό σας μένετε ο ένας στο σπίτι του άλλου, όμως στα τρία χρόνια σχέσης σίγουρα καταντάει ταλαιπωρία. Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα σύνολο παραγόντων που τον κρατούσαν από το να σου προτείνει να μείνετε μαζί. Κατ' αρχάς, στα 37 του, αν πριν δεν είχε συζήσει ποτέ, τότε ίσως τον τρόμαζε η προοπτική ότι θα υπάρχει κάποια δεύτερη παρουσία στο σπίτι του, για την οποία παρουσία κιόλας θα φέρει κάποια ευθύνη: από την προσοχή του που θα έπρεπε να σου δίνει έως και να δείχνει αμοιβαία υπευθυνότητα. Κατά δεύτερον, ίσως να μην σ' έβλεπε ως τη Μία και Μοναδική, και εδώ δεν παίζει ρόλο ούτε η ανεργία σου ούτε ο τσακωμός που είχατε (και ο οποίος δεν φάνηκε να είναι καταλυτικός). Γύρω μας βλέπουμε να προτείνουν συμβίωση και γάμο μια χαρά και σε άνεργες, και σε bimbo, και σε "τρελές κι ανισόρροπες" και σε ό,τι άλλο εκεί έξω μπορείς να φανταστείς, αρκεί ο άνδρας να βλέπει ένα νόημα του να έχει μια συγκεκριμένη γυναίκα στο πλευρό του. Οι τσακωμοί δεν είναι καταλυτικοί, εκτός κι αν εκστομίστηκαν βαριές κουβέντες που δεν παίρνονται πίσω. Ακόμα και στις καλύτερες σχέσεις μαλώνουν οι άνθρωποι μεταξύ τους γιατί είναι ένας υγιής τρόπος να θέτουν τα όριά τους. Αν κάποιος σου θέτει τον όρο να μην μαλώνεις μαζί του για να δει "ότι είστε καλά μεταξύ σας," είναι δικαιολογία για να μην προχωρήσει ποτέ μπροστά και τότε καλύτερα ας πάρει σπίτι ένα υπάκουο κουτάβι αντί για γυναίκα. Βλέπεις ότι αυτός, όταν ήρθε η ώρα να φέρει ευθύνη για μια απόφαση, έκανε νερά. Ώσπου να νόμιζε ότι είναι έτοιμος για συμβίωση, θα έφτανε η κρίση μέσης ηλικίας στα 40 του, θα κυνηγούσε νέες περιπέτειες και θα σ' άφηνε εσένα στα 33 σου και μετά από 6 χρόνια πήγαινε-έλα να αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος. Άσε που παράλληλα θα έχανες χρόνο και ευκαιρίες. Ας πούμε, αν τύχαινε να γνωρίσεις κάποιον που θα ήταν έτοιμος για κάτι σοβαρότερο, θα ήταν μάταιο γιατί ναι μεν θα ήσουν δεσμευμένη και δεν θα ήταν τίμιο να κάνεις κάτι, αλλά ουσιαστικά θα ήσουν σε σχέση μετέωρη χωρίς εγγύηση ότι θα πάει κάπου, οπότε μηδέν στο πηλίκο. Καλύτερα μόνη, λοιπόν, και με πολλές ευκαιρίες ακόμα μπροστά σου, παρά σε μια τέτοια σχέση που σ' αφήνει ξεκρέμαστη.
Πως ακριβώς ο τρόπος σκέψης είναι σωστός, ώστε, να της πει κάποιος και μπράβο; Η συμπεριφορά της είναι ανώριμη. Είναι συναισθηματικά ανώριμη και συναισθηματικά ασταθής. Τη μια μέρα κάνει το α και την επομένη το β. Αν πάρουμε ως δεδομένο ότι όντως είναι 30, θα πρέπει να δουλέψει αρκετά με τον εαυτό της ώστε να μην φτάσει 40+ και είναι το ίδιο ανώριμη. Και πίστεψέ με, η άλλη πλευρά (ανεξαρτήτως ηλικίας) δεν θέλει να έχει δίπλα της, ένα ανώριμο και ασταθές συναισθηματικά άτομο. Ένα άτομο που ενδεχομένως επέλεξε την άλλη πλευρά μόνο και μόνο για να ξεπεράσει κάποιον.
Δεν νομίζω ότι ήταν ανώριμη η γυναίκα εδώ. Συχνά κατηγορούμε τις γυναίκες ότι φέρονται παράλογα ή ανώριμα, αλλά στην πραγματικότητα φέρονται έτσι γιατί δεν λαμβάνουν από τον άνδρα αυτά που θα ήθελαν. Ίσως η διαίσθηση της εξομολογούμενης της έλεγε ότι είναι μάταια η συνέχεια της σχέσης αυτής, γιατί είχε κάποια σημάδια ότι ο άνδρας αυτός δεν της προσφέρει την ασφάλεια και τη ζεστασιά που θα ήθελε. Γι' αυτό και να της βγήκε σε κάποια φάση απότομα σε χωρισμό. Το ερώτημα, επίσης, είναι, ο άλλος κινητοποιήθηκε να κάνει κάτι για να μην την ξαναχάσει; Μάλλον όχι, εφόσον η κοπέλα αποφάσισε να χωρίσει, αυτή τη φορά οριστικά και αμετάκλητα. Δεν λέω ότι ο άλλος όφειλε να είναι όμηρος των διαθέσεων της εξομολογούμενης, μα αν συνέχιζε να είναι ούτε κρύο ούτε ζέστη ή αν έχτισε μια δυναμική στη σχέση τους που δεν έδινε στην κοπέλα τα όσα θα ευχόταν, τότε καλύτερα και για τους δυο τους να χωρίσουν.
Τον είχες χωρίσει όπως είπε κ αυτό λέει ότι δεν ήσουν ευχαριστημένη γενικότερα από αυτόν ..δεν χωρίζουμε κάποιον για ψίλου πήδημα...δεν μας κάνει ο άλλος για να τον χωρίζουμε .. οπότε καλά έκανες ..χρειάζονται κοινές επιθυμιες σίγουρα .
''πριν κάποιους μήνες εγώ τν είχα χωρισει''
Και απορείς μετά? Μια τον χωρίζεις μια τα ξαναβρίσκεις. Λογικό να έχει επιφυλάξεις.
Επίσης, αν όντως υπάρχει αιτία χωρισμού, μην κάνεις πισωγυρίσματα μετά.