1. Καταργείς την σύγκριση με άλλους εντελώς.Θρεφει αυτολύπηση και μόνο κακό σου κάνει. 2. Τα βάζεις κάτω με τη σειρά και γράφεις το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνεις από όλα αυτά που ανέφερες ,που θα επηρεάσει και την πορεία όλων των υπολοίπων .πχ το πιο σημαντικό είναι να βρω μια καλή δουλειά. Γράφεις με λεπτομέρειες τι πρέπει να κάνεις για να την βρεις και το κάνεις. 3.Δίνεις τα όλα σου σε αυτό το ένα πράγμα και δεν σκορπίζεις την σκέψη σου στα άλλα πόσα. Έχεις δώσει τόση ενέργεια να σκέφτεσαι τι δεν έχεις (επικεντρώνεσαι στην έλλειψη ; Έλλειψη θα χεις και έλλειψη θα νιώθεις) ενώ θα μπορούσες να δώσεις την ενέργεια σου στο να χτίσεις μια συγκεκριμένη ικανότητα. 4. Βάζεις όρια στον εαυτό σου και στην μητέρα σου,για να αυτονομηθείς ψυχολογικά αρχικά και παρατηρείς με τι τρόπους μπορεί να σε έχει επηρεάσει αρνητικά το τι έχεις δει από αυτή ,είτε από τη πατρική φιγούρα αντίστοιχα. Η έλλειψη δράσης σου έχει κάποια επιρροή από αυτά σίγουρα. Μην πέσεις στο τρυπάκι να πεις ότι φταίνε για όλα βέβαια. 5. Τι θα πει πολύ αργά, τρελάθηκες ; Ζωντανός είσαι. Αυτό αρκεί για να μην είναι "πολύ αργά" . Ξεκόλλα..
12.3.2023 | 20:00
Σώμα 28χρονου, ψυχή 58χρονου
Πραγματικά έτσι νιώθω, ακριβώς όπως το γράφω στο τίτλο... νιώθω ότι έχω γεράσει πριν την ώρα μου..μέχρι και μερικές άσπρες τρίχες έχω από το άγχος και τη στεναχώρια.. από τη μία δεν έχω σχέση, από την άλλη δεν έχω δουλειά, πάω σε κάποια δουλειά, κάθομαι για 1-2 μήνες εκεί και μετά ή δεν προσπαθώ εγώ ο ίδιος να την κάνω καλά και με διώχνει ο εργοδότης ή τσατίζεται με κάτι που έκανα όντας αφηρημένος (το παθαίνω καμιά φορά όταν λειτουργώ κάτω από πίεση) και το ίδιο αποτέλεσμα.. θέλω να κάνω ταξίδια και δε μπορώ να τα κάνω, θέλω να ασχοληθώ με τόσα πράματα που δε μπορώ για οικονομικούς λόγους, με συντηρεί η μητέρα μου (μένουμε μαζί) και νιώθω τόσο χάλια που εξαρτιέμαι από αυτήν..όλα αυτά συνδυαστικά έχουν τεράστια επίπτωση στην ψυχολογία μου.. νιώθω πως ενώ δεν έχω δει σχεδόν τίποτα από τον κόσμο, παράλληλα τα έχω δει όλα..αν βγάζει καθόλου νόημα αυτό.. θέλω να βρω μία δουλειά που να μου ταιριάζει και να γίνω καλός σε αυτήν, στη συνέχεια να κάνω κάποια γνωριμία (φιλική ή ερωτική, εδώ που είμαι δεν έχω και πολλές προσδοκίες) για να κοινωνικοποιηθώ, και αν όλα εξελιχθούν όπως θέλω και ελπίζω, να μετακομίσω, να αυτονομηθώ.. νιώθω πως έχασα πολύ πολύτιμο χρόνο για το τίποτα και πως είναι πλέον πολύ αργά για κάποια πράματα και πως υστερώ συγκριτικά με τον μέσο 28χρονο που έχει σχέση, δουλειά, φίλους και η ζωή του κυλάει με κανονικούς ρυθμούς..
4
