Έπεσα τυχαία μετά απο χρόνια σε αυτούς τους στίχους του Λειβαδίτη
"και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων."
Δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωσα ένα μούδιασμα, ένιωσα να με αγγίζουν τόσο πολύ αυτοί οι στίχοι. Πόσο διαχρονικοί ε;
Θέλω τόσο πολύ να νιώσω αυτή την εγγύτητα με κάποιον, αυτό το μοίρασμα. Κανείς δεν είναι πια έτοιμος να δοθεί και να ανοιχτεί. Μετά τα πρώτα στάδια του ενθουσιασμού κανείς δεν είναι διαθέσιμος παραπάνω.
Κουράστηκα.
Αννα