ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι, εάν έχεις τα κουράγια, να ξαναδώσεις γιατί οχι;

Λοιπόν...κοίτα τι μπορείς να μάθεις απο τα λάθη σου αρχικα. Μπήκες σε μια σχολή που δεν σαρεσε τελικά...άρα δεν την είχες ψάξει αρκετά καλά ή κάτι δεν είχες καταλάβει για τον εαυτό σου . Οπότε θα σε συμβούλευα , ό,τι άλλη σχολή θες από δω κ πέρα να την ψάξεις φουλ , να πας να παρακολουθήσεις αν γίνεται ,να μιλήσεις με φοιτητές ,να πάρεις σημειώσεις να τις κοιτάξεις , δεν ξέρω ,κάνε τα πάντα ,αλλά να είσαι σίγουρη!!! Πάρε αυτό το χρόνο για να βρεις τον εαυτό σου και τι σε εκφράζει επίσης .. τι σου άρεσε να κάνεις όταν ήσουν μικρή ; Τι ταλέντα έχεις ; Ποια εργασία ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου; (Εσωστρεφής ,εξωστρεφής ) Σαρεσει να δουλεύεις μόνη, με κόσμο , σε τι περιβάλλον; Τι θα σε εξελίξει σαν άνθρωπο γενικότερα; Πως φαντάζεσαι τη ζωή σου; Τι αντικείμενο θα μελετουσες σαν χόμπυ και θα το γουσταρες ακομα και αν δεν το σπουδαζες ; Τι δουλειά θα έκανες ακόμα και δωρεάν ευχαρίστως και θα σε γέμιζε ; Αυτά λοιπόν ...καλή έρευνα των αντικειμένων και του μέσα σου. Μετά προσπάθεια και δεν τα παρατάς μέχρι να πετύχεις το στόχο σου. Σκέψου και για σπουδές ειδικότητες, σε ιδιωτικές ,που σε κατευθύνουν αμέσως σε επάγγελμα ,αν κ κατάλαβα ότι θες να πας σίγουρα σε πανεπιστήμιο. Πραγματικά έκανες τόσο κόπο και είναι κρίμα όπως έχουν έρθει τα πράγματα . Αλλά πάθημα μάθημα ,πρέπει να πάρεις μια απόφαση στην οποία θα μείνεις πιστή τώρα!

Πέντε χρόνια, μιλάμε για μισή δεκαετία, είναι πάρα πολλά για να τα περάσεις σπουδάζοντας κάτι που ξέρεις απ' την αρχή ότι δεν θα σου αποφέρει τίποτα. Πρόκειται για προπτυχιακές σπουδές που θα σου δεσμεύσουν πολύ χρόνο και θα πρέπει να πάρεις πολλά μαθήματα επιλογής. Θα σου είναι τόσο ψυχοφθόρο, σε σημείο που στο τελευταίο σου εξάμηνο θα βρεθείς στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού και θα προτιμήσεις να βάλεις μπουρλότο τα περασμένα 4,5 χρόνια, γιατί δεν θα σου έχουν μείνει αντοχές για το πτυχίο. Δεν είναι τόσο θέμα ηλικίας όσο αποθεμάτων ενέργειας. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται τώρα το να τελειώσεις πενταετείς σπουδές σε κάτι που δεν σου ταιριάζει ούτε σε ενδιαφέρει, πόσω μάλλων στο καπάκι να μεταβείς σε δεύτερη σχολή. Τώρα που έχεις περίσσια ενέργεια και ενθουσιασμό, εκμεταλεύσου το για να μπεις στη σχολή που σ' ενδιαφέρει και κοίτα να κάνεις ίσως Erasmus μέσω αυτής, μιας και θα ήθελες να φύγεις στο εξωτερικό αργότερα. Μάζεψε ό,τι δυνάμεις έχεις και δώσε την τρίτη φορά. Και κάτι τελευταίο: από τη μια καλά κάνεις κι ακολουθείς τις δεξιότητες και τα ταλέντα σου στην επιλογή σχολής, κι από την άλλη κοίτα μην εμμείνεις μόνο σ' αυτό και καταλήξεις με το πτυχίο στο χέρι μεν, με την ανεργία στο τσεπάκι δε. Ακολούθα όχι μόνο την καρδιά σου, αλλά και το χρήμα. Καλύτερα ν' αποφοιτήσεις με ένα "Καλώς" στην Πληροφορική, στα Χρηματοοικονομικά ή στη Μηχανική παρά με "Άριστα" στο Διεθνές Πλέξιμο Καλαθιών ή στην Ψυχολογία Καταπιεσμένων Εντόμων.

Αρχικά μπράβο για το πείσμα σου. Αν αντέχεις να μπεις πάλι σε αυτήν την ψυχοφθόρα διαδικασία, να ξανά δώσεις, δεν το συζητώ! Δεν έχει καμία σημασία αν θα είναι η 1η, η 3η ή η 13η φορά σου, ή αν θα πάρεις το πτυχίο σου στα 25, ή στα 30. Σημασία έχει να είσαι σε μια σχολή που σε ενδιαφέρει και μελλοντικά σε μια δουλειά που θα σε ευχαριστεί. Καλή δύναμη!