ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συμφωνώ ότι στα 17 είναι ακόμα κανείς πολύ μικρός και ονειροπόλος για να μπορεί να δει το μέλλον του στις σπουδές και στην εργασία. Βλέπουμε πολλά πράγματα ρομαντικοποιημένα, είμαστε οι ίδιοι ανίδεοι. Θυμάμαι μια συμμαθήτριά μου που έκανε το αμάν να μπει Αγγλική Φιλολογία. Μπλάνταξε στο κλάμα όταν δεν πέρασε. Ονειρευόταν να γίνει γλωσσολόγος και φιλόλογος αγγλικής, να κάνει παραπομπές στην κλασική αγγλική λογοτεχνία, να μένει στο Λονδίνο και να γνωρίσει Άγγλο λόρδο της ζωής της. Αγγλικά έγραψε 19,5, θυμάμαι, όμως στα υπόλοιπα δεν μάζεψε τόσα μόρια όσα έπρεπε. Όταν δεν πέρασε, λοιπόν, κλαιγόταν στα σοβαρά ότι τα όνειρά της πετάχτηκαν στον κάδο. Μέχρι κι οι γονείς της την καταδικάσανε, την έβγαλαν ένοχη που δεν διάβαζε περισσότερο. Και τι νομίζεις; Τη συνάντησα έξι χρόνια αφότου είχε "αποτύχει" στις Πανελλαδικές. Είχε έρθει διακοπές στην Ελλάδα, γιατί έμενε μόνιμα σε άλλη πόλη του εξωτερικού (με λιγότερο φρενήρεις ρυθμούς και προσιτότερο κόστος ζωής απ' του Λονδίνου), όπου δουλεύει ως real estate agent (έχοντας κάνει ανάλογες σπουδές σε Business) και βγάζει αρκετά καλά χρήματα. Το αστείο είναι, θυμάμαι, που είπε ότι ζώντας σε ξένη χώρα μόνη της, ήθελε να κάνει μια καριέρα που θα της απέφερε χρήμα, οπότε μετά χαράς άφησε τη Φιλολογία για κάτι πιο πρακτικό και με περισσότερα bonus χρόνο με το χρόνο. Αν θες ν' αλλάξεις ειδικότητα, δεν είναι αργά, αρκεί ν' ακολουθήσεις το χρήμα αυτή τη φορά και όχι το πτυχίο ή τα πρότερα ταλέντα σου. Η καθηγήτριά σου που σε παρότρυνε ν' ακολουθήσεις τη σχολή αυτή, δεν ήταν ανίδεη, απλώς η οπτική της και οι τότε συνθήκες υπαγόρευαν ότι η Φιλοσοφική Σχολή ήταν μια σχολή με πρεστίζ για όσους είχαν έντονη κλίση προς ανάλογες σπουδές. Μην την κατηγορείς και μη θυμώνεις ούτε μαζί της, ούτε με τον εαυτό σου. Άσε που και σαν χώρα είμαστε κάπως "φιλολογοκρατούμενοι" γιατί δεν έχουμε ούτε ΜΙΤ ούτε Silicon Valley για να βλέπουν τα παιδιά μια προοπτική στις θετικές και τεχνολογικές επιστήμες, οπότε ειδικά σ' εκείνα τα χρόνια θεωρείτο ότι σαν απόφοιτη Φιλοσοφικής Σχολής θα ήσουν με πρεστίζ. Τώρα πλέον άλλαξαν τα δεδομένα, και όσο πιο ευέλικτη θα είσαι, τόσο το καλύτερο για σένα.

Καταρχάς πώς βιοπορίζεσαι; Διότι δεν αναφέρεις να έχεις θέμα βιοπορισμού. Αν θέλεις να εργάζεσαι, υπάρχουν και άλλες δουλειές άσχετες με αυτά που σπούδασες.

Η αλήθεια είναι ότι ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι μια φούσκα. Αλλά όχι, δεν φταίει η "ανίδεη“ καθηγήτρια που σε παρότρυνε (είχε και πιστόλι; ) για το γεγονός ότι βλέπεις το μέλλον σου κατεστραμμένο.

Μόλις το καταλάβεις αυτό, θα δεις σιγά σιγά το πρόβλημα να απομακρύνεται και τις λύσεις να πλησιάζουν.

Αααχ πόσο ταυτίζομαι με αυτήν την εξομολόγηση.. Δυστυχώς οι απόφοιτοι της φιλοσοφικής, δύσκολα δουλεύουν στο αντικείμενο τους. Η καλύτερη λύση είναι να δώσεις κατατακτήριες και να αλλάξεις κλάδο γιατί ακόμη και με 2,3 μεταπτυχιακά δε θα δεις άσπρη μέρα. Μη σκέφτεσαι την ηλικία, δε σε πήραν τα χρόνια! Ποτε δεν είναι αργά για δεύτερο πτυχίο!

Να σου υπενθυμίσω πως για την σύνταξη έχεις ακόμα 32 χρόνια οπότε έχεις πολύ χρόνο να αλλάξεις επαγγελματικό προσανατολισμό (αν και ποτέ δεν είχες).
Γράψου σε μια σχολή ΙΕΚ και σε δημόσιο ΙΕΚ αν δεν έχεις τα χρήματα, μία σχολη πάνω σε αυτό που σου αρέσει

Το πρόβλημα σου είσαι εσύ. Ούτε η καθηγήτρια που χαρακτηρίζεις ανίδεη, ούτε το φροντιστήριο, ούτε τα χρόνια σου. Από'κει και πέρα, γιατί πιστεύεις ότι ως νηπιαγωγός θα ήσουν εξασφαλισμένη και ότι στο εξωτερικό το πτυχίο σου το θεωρούν χαζό;
Είσαι 35 και δε μας μιλάς για μεταπτυχιακά και διδακτορικά προκειμένου να αλλάξεις κάπως "ρότα", ούτε για τα soft skills που έχεις καλλιεργήσει παρά μένεις προσκολλημένη στο τι συνέβη (τουλάχιστον) 15 χρόνια πριν. Αν αλλάξεις, λοιπόν, τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα, υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει και ο τρόπος που ζεις.

Οι σπουδές και η δουλειά πολλές φορές δεν εφάπτονται.

Λες ότι είσαι διαρκώς άνεργη και ότι δεν υπήρξες ποτέ εκπαιδευτικός γιατί ως δουλειά δεν σου αρέσει. Που σημαίνει ότι μένεις άνεργη από επιλογή.
Επίσης, δεν εγγυάται κανείς ότι αν ήσουν νηπιαγωγός θα είχες την τέλεια καριέρα που ονειρευόσουν.
Απο τα 17 στα 35 υπάρχει ένα μεγάλο κενό. Εφόσον δεν έκανες κάτι τότε κοίτα τώρα το μέλλον σου με το χαρτί που έχεις.
Αλλιώς μπορείς να βρεις κάτι άσχετο και βλέπεις στην πορεία πως πάει.
Αξιοποίησε ότι προσόντα/χαρτιά έχεις και μην ρίχνεις το φταίξιμο σε άλλους.

Για αρχή μην κατηγορείς τους άλλους για την δική σου ζωή και τις επιλογές σου. Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε για να κάνεις νέες επιλογές .